Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hoe weet de dokter wat een klein kind heeft?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hoe weet de dokter wat een klein kind heeft?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Kleine kinderen kunnen vaak nog niet goed vertellen wat hen dwarszit. Toch weten ouders van een zuigeling of kleuter het al snel aan te geven wanneer er iets aan schort. Dit berust op - voor een groot deel- „aanvoelen", een soort intuïtie, maar ook op waarneming van soms heel subtiele veranderingen in het gedrag van hun kind, die aan een ander beslist niet zouden zijn opgevallen. Toch voelen de ouders zich dan nog geregeld onzeker: hebben ze het bij het rechte eind? Is er iets ernstigs met het kind? Is het verantwoord om het een tijdje aan te kijken? Zullen ze iets moeten doen of er een dokter bij halen?<br />

Als de huisarts het niet vertrouwt of een ernstig ziektebeeld vermoedt zal hij de hulp inroepen van de kinderarts. Deze is voor een belangrijk deel aangewezen op de informatie die de ouders hem kunnen geven: zijn verdere onderzoek zal hierdoor sterk worden bepaald. De kinderarts neemt dan ook relatief veel tijd voor het bespreken van de problemen met de ouders. Vaak zal na het eerste gesprek de diagnose al in grote lijnen duidelijk zijn. Een paar voorbeelden kunnen dit verduidelijken.

Infectie
Een tweejarig kind wil sinds drie dagen niets meer eten of drinken, het weinige dat hij binnen krijgt wordt al snel weer uitgebraakt. Sinds twee dagen heeft hij bovendien regelmatig waterdunne diarree, wel zes keer per dag. Misschien was er ook wat koorts geweest. De hevig ongeruste moeder vindt hem de laatste uren erg passief, bijna suf. Hij had de vorige dag voor het laatst een plas gedaan. Een ouder zusje had onlangs een lichte buikgriep doorgemaakt, maar was snel weer beter. Dit verhaal wijst de kinderarts duidelijk op een maagdarminfectie waarbij bovendien uitdroging in het spel is. Ook wanneer hij zelf het kind een levendige indruk vindt maken zal hij de indruk van moeder, die het kind zoveel beter kent, zwaar laten wegen. Belangrijke gegevens zijn hier: hoeveel heeft het kind de laatste dagen binnengehouden? Was er koorts? Wanneer plaste hij voor het laatst? Is hij afgevallen? Is hij minder actief?

Koorts
Een baby van zeven maanden wordt door de huisarts verwezen vanwege onbegrepen koorts. De ouders vertellen dat sinds vier dagen hoge koorts bestaat, tot 40°C, die nooit lager werd dan 38.9°C. Zij hebben dagelijks tweemaal hun kind getemperatuurd. Eigenlijk bestonden er verder geen duidelijke klachten, de eetlust was redelijk, het kind leek geen pijn te hebben. Precies op de dag waarop zij naar de kinderarts gingen ontstond een huiduitslag over het hele lichaam, waarbij de koorts verminderd leek.
Dit verhaal duidt met grote zekerheid op ,,exanthema subitum", de vijfde ziekte, een onschuldige kinderziekte met een karakteristiek koortsbeloop. Betrouwbare informatie hierover kan alleen verkregen worden als de ouders van tijd tot tijd de koorts bij hun kind opnemen.

Giftige besjes

Een vierjarige jongen wordt met spoed gebracht omdat hij besjes van een plant heeft gegeten. Moeder heeft een takje van de plant meegenomen: het blijkt nachtschade te zijn. Het tijdstip van inname is nog geen kwartier geleden, er waren geen klachten.
Zonder tijd te veriiezen wordt bij deze kleuter direct de maag gespoeld, waarbij drie besjes tevoorschijn komen. Nachtschade is een uiterst giftige plant, waarvan reeds enkele besjes bij een dergelijk klein kind levensgevaarlijk kunnen zijn. Bij vergiftigingen of verdenking hierop moet altijd het betreffende produkt worden meegenomen (medicijnverpakking, wasmiddel, etc). De kinderarts moet weten wanneer en hoeveel er is ingeslikt, en welke maatregelen er al genomen zijn. De ouders leveren de kinderarts zeer belangrijke informatie, wanneer het kind te klein is om zelf iets te zeggen. Natuurlijk is het lang niet altijd zo voor de hand liggend wat er mankeert als in de genoemde voorbeelden. Men mag er echter steeds van uitgaan, dat een klein kind niet,, doet alsof", en bijvoorbeeld geen pijn zal voorwenden als er niets aan de hand is. Het zal vaak nodig zijn om in aanvulling op het verhaal van de ouders en het lichamelijk onderzoek van de dokter enkele laboratoriumbepalingen te doen of röntgenfoto's te maken. Doorgaans zal het dan mogelijk zijn om althans een waarschijnlijke diagnose te stellen. Soms wordt het echter niet op korte termijn duidelijk wat er aan de hand is. Op grond van zijn ervaring moet de kinderarts dan uitmaken of het verantwoord is om enige tijd af te wachten tot het ziektebeeld misschien duidelijker zal worden; soms moet op korte termijn meer zekerheid worden verkregen, bijvoorbeeld door ingrijpende onderzoeksmethoden. In dat geval zal hij voorstellen het kind in het ziekenhuis op te nemen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 1984

Terdege | 64 Pagina's

Hoe weet de dokter wat een klein kind heeft?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 1984

Terdege | 64 Pagina's