BEHOUDEN OF COMFORTABEL

VERWARRING ALOM

Begin oktober berichtte een krant dat er weer een studiedag was gehouden over bevrijdingspastoraat. Vele voorgangers en predikanten waren erop af gekomen en een aantal deskundigen had hun onderling uiteenlopende meningen gegeven. Tot een breed gedragen overeenstemming was het niet gekomen. Het onderwerp trok wel veel belangstelling, maar het ‘bleef ingewikkeld’. Vervolgens zijn al die voorgangers en predikanten weer naar huis gegaan. Ik ben benieuwd of ze in hun thuisgemeente nu beter uit de voeten kunnen met de vraag naar bevrijding van ziekten en verlossing van demonen met hun duivelse bindingen. Of zou de verwarrende uitkomst van de studiedag ook resulteren in blijvende verwarring op het thuisfront?

Het zal natuurlijk niet met elkaar samenhangen. Maar net rond diezelfde tijd - begin oktober - vond ook het CDA-congres plaats waar het onderhandelingsresultaat tussen WD, CDA en de PW besproken werd. Nederland keek mee hoe het CDA worstelde en tenslotte boven kwam met een moeizame uitslag. Een derde van de congresgangers was tegen. En de voorstemmers klonken ook niet allemaal even enthousiast. Een nieuwe regering komt eraan. Maar zal het zegen brengen of nog meer verdeeldheid?

Zo liggen de voorbeelden voor het oprapen die aangeven dat er heel uiteenlopend wordt gedacht in kerk en samenleving. De eenheid is vaak zoek. In een tijd van individualisering is dat niet vreemd. Iedereen leeft voor zichzelf alleen. Je vraagt je alleen wel eens af hoe dat toch moet met al die verschillende mensen en hun eigen mening en hun eigen zoektocht naar geluk. Is er nog iets gemeenschappelijks dat bindt, of rest ons niets dan langs elkaar heen leven als los zand?

‘ME-PROBLEMS?’

Als kerkmensen zouden we misschien geneigd zijn te denken dat het in de gemeente van Christus gelukkig anders is. Tenminste: het hoort anders te zijn. Schrift en belijdenis spreken over de gemeente als het lichaam waar Christus het Hoofd van is. Een duidelijk beeld dat heilzaam boven alle verwarring uitgaat. Maar het is de vraag of de kerk in dit opzicht helemaal ontkomt aan ‘wereldgelijkvormigheid’. Het is voor velen maar al te herkenbaar: een eilandenstructuur in de gemeente. Er zijn allerlei kleine groepjes die met elkaar optrekken en hun eigen geestelijke dieet samenstellen via een strenge selectie van bijeenkomsten en activiteiten in de gemeente waaraan ze meedoen. Waar blijft het zicht op het geheel van de gemeente?

Tot in de prediking kan dit doorklinken. Ik las dat in Amerika een theoloog signaleerde dat zelfs in christelijk conservatieve hoek alles draait om ‘me-problems’: gezin, huwelijk, depressie, zelfvertrouwen. Deze issues blijken in veel preken belangrijker dan ‘God, incarnatie, verzoening, zonde, opstanding… ‘Ik kan niet overzien of dat ook voor Nederland geldt. Maar het geeft wel te denken.

REFORMATIE

Eind oktober is de herdenking van de Reformatie. Dat helpt om te beseffen waarop het aankomt. Want in de Reformatie klonk in allerlei toonaarden de vraag: hoe krijg ik een genadig God? Zou het niet heilzaam zijn de vraag naar een behouden leven voorrang te geven boven de vraag naar een comfortabel leven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen