Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kinderzegening in plaats van kinderdoop?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kinderzegening in plaats van kinderdoop?

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het "Centraal Weekblad" van 12 november 2004 evalueert prof. dr K. Runia de stand van zaken rond de kinderzegening. De laatste blijkt steeds meer in zwang te komen en door voorstanders van de volwassendoop als alternatief te worden gezien voor de kinderdoop. Prof. Runia zegt in zijn artikel hierover het volgende:

„Er zijn verschillende redenen te noemen, waarom de vraag naar een andere 'rite' dan de kinderdoop de laatste tijd bij meerdere mensen opkomt. De diepste reden is natuurlijk dat meer en meer mensen moeite krijgen met de kinderdoop. Terwijl het vroeger in reformatorische kerken bijna vanzelfsprekend was dat de kinderen van belijdende kerkleden gedoopt werden, zijn er de laatste jaren verschillende ouders die vinden dat het eigenlijk beter is om de doop van hun kinderen uit te stellen en te wachten tot zij er zelf voor kiezen. Dat hangt dan ongetwijfeld samen met de toenemende secularisatie. Veel ouders zien in hun eigen omgeving dat er heel wat jonge mensen zijn, die - wel als kind gedoopt zijn, maar nu de kerk en het geloof de rug toekeren.Wat betekent in zulke gevallen de kinderdoop nog? Is hij zo niet een leeg teken geworden? Is het dan maar niet beter te wachten tot de kinderen er zelf om vragen?

Een andere reden die door dit alles heen verweven ligt is het toenemende individualisme in onze tijd. Velen hebben weinig gevoel meer voor de samenhangen in het leven. Mensen zijn individuen en moeten als individu hun eigen keuzes maken in het leven. Tenslotte moeten we nog het feit noemen dat in een groot deel van de evangelische wereld de kinderdoop ook wordt afgewezen en veel kerkleden worden sterk door deze beweging beïnvloed. De meerderheid van de evangelischen is van mening dat de doop altijd een antwoord van God op ons menselijk geloof is. Daarom moet een kind eerst tot bewust geloof komen, voordat het gedoopt mag worden.

Eerste stap

Toch wiUen velen die niet meer voor de kinderdoop voelen niet niets doen. Ook zij zijn dankbaar dat ze een kind van de Here God ontvangen hebben. Ook zij willen hun kind graag christehjk opvoeden en voorgaan op de weg van God. Ook zij beseffen dat ze zelf en ook hun kind bij die opvoeding afhankelijk zijn van de zegen van boven. Daarom wiUen ze graag dat voor hun kind, in een dienst van de gemeente, een zegen gevraagd wordt en dat het de handen wordt opgelegd. Ze beroepen zich voor een dergelijke handeling nogal eens op het zogenaamde kinderevangelie, dat wil zeggen het verhaal over Jezus, Die de kinderen tot Zich laac Koineii, nen oniarnic, nun ae nanden oplegt en hen zegent (Mark. 10 : 13-16). Daar, zo redeneren ze, hebben we toch een duidelijk voorbeeld van een 'kinderzegening'? Door velen wordt deze kinderzegen niet als een alternatief voor de kinderdoop gezien. Ze wijzen de kinderdoop immers af. Men ziet de kinderzegen eerder als een eerste stap op weg naar de volwassenendoop. Er is een aantal reformatorische kerken, met name in de hervormd/gereformeerde sector, dat deze kinderzegening heeft ingevoerd. In zijn boek De kinderdoop in discussie verwijst dr. K. Blei oud-secretarisgeneraal van de Ned. Herv. Kerk en een voorstander van een dubbele dooppraktijk (kinderdoop en volwasenendoop als twee gelijkwaardige mogelijkheden), naar de hervormde/gereformeerde kerk van Frankrijk, de Eglise Réformé. In 1951 voerde deze kerk niet alleen de dubbele dooppraktijk in, maar opende ook de deur voor de kinderpresentatie als een alternatief van de kinderdoop. Deze presentatie behoort in het midden der gemeente plaats te vinden, dat wil zeggen in een kerkdienst. De ouders spreken uit dat ze het kind christelijk zullen opvoeden met het oog op zijn latere doop. Daarna wordt over ouders en kind samen de zegen uitgesproken. Op dat moment wordt ook verklaard dat het kind „door de Hervormde Kerk van Frankrijk is aangenomen opdat het in de christelijke waarheid zal worden onderwezen en eens zelf om de doop zal vragen".

Quasie-sacratnent

In 1956 heeft de Franse kerk een speciale liturgie voor de kinderzegening aangenomen, waarin, zoals te verwachten was, het verhaal van Jezus' kinderzegening in Mark. 10 een belangrijke rol speelt. Ook in Zwitserland zijn er enkele gereformeerde kerken die de kinderzegening kennen. De kerk van Geneve stuurt na de geboorte aan de ouders twee gedrukte formuHeren toe, zodat ze kunnen kiezen tussen de doop of het opdragen van hun kind.

In ons land zijn er, bij mijn weten, geen regelingen in reformatorische kerken. De Gereformeerde Kerken hebben een aantal jaren geleden de mogehjkheid van de kinderzegening afgewezen. De Hervormde Kerk is er in 1990, toen deze zaak op de synode speelde, niet uitgekomen, al blijkt het hier en daar wel te gebeuren.

Mijn algemene indruk is dat veel mensen er niet voor voelen. In het blad Eredienstvaardig heeft ds.W.G. Overbosch enkele jaren geleden een aantal artikelen geschreven, waarin hij zich sterk verzet tegen de invoering van de kinderzegening naast de kinderdoop. Een aantal theologen is ervoor. In zijn boek Kerk in het krachtveld van de Geest spreekt de bekende Duitse theoloog Jürgen Moltmann zelfs over een 'vervanging' van de kinderdoop door "een zegening van de kinderen in een viering waar heel de gemeente bij betrokken is". Dr. K. Blei, die best alle risico's ziet, is toch een voorstander van invoering van een 'liturgische rite van presentatie' (152). Hij is zelfs van mening dat het kan bijdragen tot een zuiverder kijk op wat de doop in wezen is. Het voorstel van de Raad voor de Kerk en Theologie leidde in 1990 tot felle discussies op de hervormde synode. Sommige predikanten waren er wel voor. Eén van hen zei: de mensen die dit graag willen hebben mijn zegeni De meeste synodeleden waren er echter op tegen.Velen zagen hier ineens een alternatief sacrament opdoemen, of een 'quasi-sacrament' en moesten daar niets van hebben. Anderen vonden dat zo de kinderdoop veel te veel onder druk kwam te staan. Allerlei argumenten vlogen door de zaal, sommige houdbaar, andere nauwelijks. Het is daarom goed er nog eens verder over na te denken en de pro's en contra's tegen elkaar af te wegen."

Met het opkomen van de kinderzegening als alternatief voor de kinderdoop heeft zich ongetwijfeld een ronduit zorgelijke ontwikkeling ingezet. Naar mijn stellige overtuiging dient vanuit een bijbel perspectief - gelet op de eenheid van Oud en Nieuw Testament en het ene genadeverbond doo de eeuwen heen - deze doperse ontwikkeling nadrukkelijk en vastberaden te worden afgewezen.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 december 2004

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Kinderzegening in plaats van kinderdoop?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 december 2004

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's