Zending in Rhodesia

Nog even een kijkje in Schotland

Tijdens zijn verblijf in Schotland kon Van Woerden ook een Avondmaalstijd meemaken. De Avondmaalsdiensten worden in de Free Presbyterian Church gedurende vijf dagen op de volgende wijze gehouden:

Donderdag wordt afgezonderd tot belijdenis van zonden, gebed en verootmoediging voor God en tot ernstig smeken om een zegen over de goddelijke instelling. De dag daarop is een dag van zelfonderzoek. Eén van de belijdende leden wordt door de predikant uitgenodigd een gepast Schriftgedeelte te kiezen als grondslag van bespreking, waarop dan een korte verklaring volgt en waarna gesproken wordt over de merktekenen van het werk van de Heilige Geest. Deze ontmoeting is nuttig voor hen, die wensen aan te gaan aan de Dis des verbonds en heilzaam tot zelfonderzoek. De zaterdag is een dag van voorbereiding. Er wordt dan een predikatie gedaan, en zij, die wensen aan te zitten aan de tafel des Heeren, nemen een penning in ontvangst als teken van toelating. Zondag is de dag van gedachtenis: „Doet dat tot Mijner gedachtenis." Een Avondmaals-sabbat is een dag van bijzondere ernst en plechtigheid voor degenen, die aanzitten en het heeft ook vaak diepe indrukken gegeven bij de toeschouwers. Maandag is de dag van dankzegging.*)

De plaats, waar het Avondmaal zal worden gehouden, kan dan cle mensen, clie uit de gehele omtrek komen, nauwelijks herbergen, zodat het voorkomt, dat er voor drie mannen maar één tweepersoonsbed beschikbaar is. Om beurten moet clan gerust worden. Wat dan aan gemak voor het lichaam ontbreekt, wordt meestal ruimschoots vergoed door wat de Heere bij deze en gene te proeven en te smaken geeft. Dat kwam ook openbaar in de woning waar Van Woerden gelogeerd was. Eén van de drie slaapgenoten had kort te voren zóveel van de liefde Gods in zijn ziel mogen ervaren, dat hij vreesde, dat zijn lichaam het niet meer zou kunnen dragen. Die persoon was er zó vol van, dat hij er tot één uur in de nacht over sprak, 's Morgens om vier uur vloeide zijn mond nog over van de lof des Heeren.

In de morgen van de gebedsdag wercl gepreekt over de waarde van het gebed, 's Avonds werd gevraagd of Van Woerden de dienst wou leiden. Het is dan gebruikelijk, dat de plaatselijke predikant naast de spreker plaats neemt op de preekstoel. Dat geeft veel gemak en steun voor degene, die na een korte voorbereiding in een vreemde taal moet voorgaan.

Na Applecross werd het meest noordelijke eiland van Groot-Brittanie, Lewis, bezocht. De tocht hierheen wercl ondernomen in een vissersboot en duurde enkele uren, over het woelige water van de oceaan. Op die reis werden ook Kyle en Sternoway aangedaan.

Op al clie eilandjes vindt men gemeenten van de F. P. Kerk. Veelal wordt er geen engels gesproken, maar de oorspronkelijke schotse taal, ook in cle kerkdiensten. De zondag, die daar sabbatdag wordt genoemd, wordt vrijwel geheel gevuld met kerkdiensten. In North Tolstee, op het eiland Lewis, waren cle diensten als volgt:8 tot 10 uur gebedssamenkomst; 11.30 tot 3.30 Avondmaalsdienst; van 6.30 tot 8.15 avonddienst en van 8.30 tot 9 uur gebedssamenkomst. De meeste van deze diensten worden ook door kinderen bijgewoond.

De bewoners van het eiland Lewis zijn een apart volk, met eigen gebruiken en gewoonten. De Rijksregering heeft, evenals op de meeste andere eilandjes van deze groep, weinig invloed. Een burgemeester en een gemeenteraad zijn er niet; één van cle oudste bewoners is het hoofd van de gemeente. Moderne vervoersmiddelen zijn er niet te vinden.

De vrouwen dragen driekante zwarte doeken, clie het hoofd en schouders bedekken. Verder zijn ze in het zwart gekleed-De vruchten van de Reformatie zijn er nog goed merkbaar. De gastvrijheid van de bevolking is voorbeeldig. Dat ondervond Van Woerden in ruime mate. Naar lichaam en geest verkwikt, kon hij de terugreis naar Londen ondernemen. In deze wereldstad aangekomen, schreef hij aan zijn vader: „Ik ben weer teruggekeerd in het jachtende Londen en gevoel me nolens volens (tegen wil en dank) weer opgenomen in de maalstroom van het drukke stadsleven. Al die weken in Schotland bestond dat gewoonweg niet."

Het eerste werk was nu om voorbereidingen te treffen om de papieren in orde te krijgen voor het vertrek naar Rhodesia. Een cursus moest ook nog gevolgd worden op de universiteit, om de Zoeloetaal te leren.

Aanvankelijk was het vertrek naar het zendingsveld bepaald op begin oktober, maar het werd de laatste van die maand, want het is voor een blanke niet zo gemakkelijk om dit gedeelte van Rhodesia binnen te komen, omdat het een reservaat is. Heel wat formaliteiten zijn ervoor nodig, maar toen die allemaal in orde waren, kon passage besproken worden op de „City of Carlisle", die naar Afrika voer.

Wie over de Avondmaalstijden meer wil weten, leze de voorrede van het boekje „De Roos van Saron" van Andrew Gray, vertaald door C. B. van Woerden, een oom van Jan van Woerden, waarover het in deze artikelen gaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen