Een blijde dag in Bodegraven

De opening door H.K.H. Prinses Margriet der Nederlanden mag gezien worden als een erkenning van het werk, dat in betrekkelijk korte tijd binnen onze gemeenten voor gehandicapten mocht worden verricht. De Prinses toont op deze dag warme belangstelling voor de bewoners en heeft veel waardering voor de prachtige gebouwen, die onder leiding van architectenbureau Geluk en Treurniet tot stand zijn gekomen.

Bijeenkomst in de hal

Speciaal voor deze openingsdag is een grote hal op de parkeerplaats neergezet, waar plaats is voor 500 personen.

Buiten is het somber; het regent! Binnen is het om tien uur al een gezellige drukte. De bewoners komen met hun begeleiders aan en zoeken hun plaats op. Ze hebben allemaal een grote oranje rozet op. Ook het stichtingsbestuur draagt deze versiering.

Ouders, familie, genodigden van vele instanties, de kerkelijke gemeente Bodegraven zijn allen in afwachting van de komst van de Prinses. Tegen half elf krijgen we van de heer T. Drost, die de leiding heeft, het teken dat we moeten gaan staan.

H.K.H. Prinses Margriet wordt met haar gevolg binnengeleid! Een bewoonster, de elfjarige Willemijn Middelhoek, mag haar een boeket bloemen aanbieden.

De heer H. Preuter, voorzitter van de Stichting Gehandicaptenzorg, spreekt een hartelijk welkomstwoord. Tijdens de voorbereidingen en de bouw mocht Gods zegen worden ervaren. Ook voor de toekomst zijn we daarvan afhankelijk. De heer Preuter brengt dank aan de overheid voor de verleende medewerking en verstrekte subsidie.

Ds. A. Bac van Bodegraven spreekt naar aanleiding van Markus 4:26-29 over de akker als beeld van het hart, waarin het zaad van Gods Woord wordt gezaaid. In de tijd van de oogst zal het gegroeide worden gemaaid en op de dorsvloer van het gericht zullen de goede vruchten worden ingezameld. De Heere geve, dat het Woord van God in de harten van de bewoners door de genade die in Christus jezus is, veel goede vruchten zal voortbrengen.

Dan gaat ds. Bac voor in gebed. In de hal klinkt daarna Psalm 25:2, waarbij de bewoners enthousiast meezingen. Vervolgens zingt het dubbelkwartet van de gemeente Bodegraven het derde vers.

Toespraken

De heer C.). de Visser spreekt als voorzitter van de Vereniging 'Helpende Handen'. Hij herinnert aan de eerste gesprekken in Veenendaal, in de pastorie van wijlen ds. D. Rietdijk. Veel mocht er sinds die tijd tot stand komen. Het is voor de ouders vandaag een blijde dag, die toch om hun zorgenkinderen gemengd is met weemoed. Het geeft hen wel veel vertrouwen, dat de begeleidsters zich zo betrokken voelen bij de zorg voor hun kinderen.

De heerj. H. Mauritz voert het woord namens de jeugdbond, die door de aktie 'Gegeven Leven' van 1991 aan de inrichting van 'De Dorsvloer' heeft bijgedragen.

Hij vertelt de bewoners over zijn ontmoeting met een gehandicapte jongen van vijftien jaar, die hoog in de Zwitserse bergen in zijn rolstoel zat te wachten tot zijn vader hem langs het steile pad naar huis zou dragen. Zijn vader deed dat met liefde. Zo wordt ook voor de bewoners hier in Bodegraven alles met liefde gedaan. Die jongen in de bergen, Abraham heette hij, wist ook van de Bijbel. Dat is het voornaamste, want daarin kun je de Heere leren kennen.

Informeel gesprek

De bijeenkomst in de feesthal is nu voorbij. Prinses Margriet gaat, begeleid door de heer Preuter, mevrouw Van Vliet en de heer Scherrenburg, naar één van de woningen. Daar heeft zij een informeel gesprek met enkele ouders, verzorgsters en vrijwilligers over de gang van zaken in 'De Akker'. Ook de sprekers en een bestuurslid zijn hierbij aanwezig. De Prinses stelt belangstellende vragen en toont veel interesse. Een van de verzorgsters zegt later: „Het was net of je met een goede bekende praatte, maar het was toch heel bijzonder.

De Prinses wilde weten wat een slaapwacht was. Zij was heel verrast, toen ze hoorde dat we 's nachts in de woningen slapen en er net als een moeder in een gezin uitgaan, als één van de kinderen roept."

De opening

Ondertussen hebben de bewoners

allemaal de hal verlaten; ze staan opgesteld op het plein voor 'De Dorsvloer'. De genodigden en belangstellenden luisteren in de hal eerst nog naar zang van het dubbelkwartet en kunnen dan ook naar buiten gaan, achter de dranghekken, 't Regent nog een beetje en 't is wat koud, maar de spanning stijgt! De Prinses komt naar de hoek van het plein, waar een bolderkar met een groot puzzelbord gereed staat. Er zijn openingen voor zeven puzzelstukken, en in elke opening hangt een sleutel. Dan komt van elk van de zeven woningen van 'De Akker' een bewoner naar de Prinses en biedt haar een puzzelstuk aan met de afbeelding van het gewas van zijn of haar woning. Voor Prinses Margriet het stuk kan inpassen, moet zij eerst de sleutel weghalen en aan de bewoner geven. Als eerste komt de 'Tarwe', als laatste de 'Rogge' aan de beurt. Zo worden symbolisch alle zeven woningen van 'De Akker' geopend!

We zingen nu eerst plechtig het 'Wilhelmus' en dan worden door de bewoners ballonnen losgelaten. De Prinses kijkt ze lachend na als ze omhoog gaan. Voor de opening van 'De Dorsvloer' trekt de Prinses samen met Els aan het klokkenspel. Daarna loopt zij voor de externe deelnemers die de bolderkar met de puzzel onder de bogen door 'De Dorsvloer' binnentrekken. Daarmee is ook 'De Dorsvloer' geopend.

Rondleiding

Werd Prinses Margriet tot dusver door mevrouw Van Vliet rondgeleid, nu neemt de heer Scherrenburg deze taak over. Hij laat verschillende lokaliteiten zien, waar de bewoners gelijk aan het werk zijn gegaan. In de keuken worden eigengebakken koekjes aangeboden, die de Prinses verrast in ontvangst neemt. Zij geniet zichtbaar van de rondleiding. Vanuit 'De Dorsvloer' steekt het gezelschap nog weer over naar de woningen 'Tarwe' en 'Vlas' om daar een bezoek te brengen. Later dan de bedoeling was vertrekt Prinses Margriet tegen half een van het terrein, door velen enthousiast nagezwaaid.

Gevoelens van ouders

In de hal wordt hierna door het bestuur een receptie aangeboden. Felicitaties worden uitgesproken, kado's aangeboden, toespraken gehouden. Het is ook voor de ouders een bijzondere en blijde dag, maar hun gevoelens kunnen toch tegenstrijdig zijn. Enerzijds verwondering om wat de Heere heeft geschonken in deze voorzieningen te Bodegraven, anderzijds de pijn van het moeten loslaten van hun zorgenkinderen. De heer H. van den Brink verwoordt het zo: „Ons gevoel zegt, dat we onze kinderen toch zélf moeten kunnen verzorgen, maar ons verstand aanvaardt dat het niet kan." De heer G. van Buuren zegt tot slot: „De Heere heeft onze gebeden, die we in het begin tot Hem opgezonden hebben, verhoord. Er is nu een tehuis voor onze meervoudig gehandicapte kinderen. De Heere zegene Zijn Woord ook onder hen, opdat ook zij Zijn lof mogen vertellen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen