Generale Synode der Christelijk Gereformeerde Kerken.

Het zal ds meeste lezers niet onbekend zijn, dat de Christelijk Gereformeerde Kerken thans weer hun Generale Synode houden. Op deze Synode zal ook weer het vrouwenkiesrecht ter sprake komen of nu reeds ter sprake gekomen zijn. Dat niet alle gemeenten zich bij het reeds door de Synode van 1968/69 genomen besluit aangaande het vrouwenkiesrecht hebben neergelegd, blykt uit dit schrijven dat mij door één der ambtsdragers van die gemeenten werd toegezonden en wat verder voor zichzelf spreekt. We nemen het gaarne op, opdat we weten wat er zo hier en daar over het kerkelijk erf te doen is.

Niet om behagen te scheppen in de afwijkingen van de zuivere beginselen in de Chr. Ger. Kerken, nemen we dit schrijven op, maar omdat het ons doet zien in welk een droeve tijd we leven en omdat ook de inhoud van dit schrijven zeer leerzaam is.

VROUWEN KIESRECHT.

Lang niet alle gemeenten der Christelijke Gereformeerde Kerken staan achter het besluit der Generale Synode, Hilversum 1968/69, inzake het actieve kiesrecht voor vrouwen in de gemeente. Bij de thans gehouden Synode te Rotterdam hebben meerdere kerkeraden tegen het vrouwenkiesrecht appèl aangetekend op grond van artikel 31 D.K.0. dat o.a. inhoudt:

„Hetgeen bij meerderheid van stemmen uitgesproken wordt zal voor vast en bondig gehouden worden, tenzij bewezen wordt, dat dit in stryd is met het Woord van God of met de artikelen, in deze Synode vastgesteld, zolang zij niet door een andere Generale Synode veranderd zijn.”

Indien dan ook de Generale Synode der Christelijke Gereformeerde Kerken, d.d. 1971, het op de „meeste vergadering" uitgebrachte appèl afwijst, dat volgens appellanten in strijd is met Gods Woord, komen deze bezwaarden o.i. wel voor hoogst belangrijke beslissingen te staan.

In hoever genoemd Synodebesluit inzake het actieve vrouwen-kiesrecht in strijd geacht wordt te zijn met Gods Woord, wordt o.a. duidelijk gemaakt in onderstaande beschouwing over dit onderwerp:

De afscheiding vloeide, evenals de Reformatie daarvóór, voort uit de begeerte tot een buigen onder Gods Woord. Door een genadige besturing Gods kwam de vader der Afscheiding, Hendrik de Cock, tot het inzicht dat het liberalisme en modernisme niet in overeenstemming waren met de bedoeling der Heilige Schrift. Ook de emancipatie, of vrijmaking der vrouw uit een toestand van afhankelijkheid, was een product van deze 19e eeuwse geestesstromingen. „Het is dan ook meer uit de geest van het rationalistische-individualisme dat de roep om gelijkheid der vrouw opkomt, dan wel uit de Geest Gods" (Prof. Kremer).

De vrouw die God vreest begeert geen medezeggenschap in de gemeente. Het 11e en 14e hoofdstuk uit de Korinthenbrief is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Bij al haar geestelijke gelijkwaardigheid zal de gelovige vrouw haar ondergeordendheid niet uit het oog verliezen, daar de Heere het alzo geordend heeft. „Heel des apostels betoog", aldus prof. Kremer, „is dan ook in 1 Kor. 11 : 1 - 16 één oproep om in de gemeente de scheppingsordinantiën te eerbiedigen." Calvijn spreekt bij deze tekst van door God gestelde ordeningen. „Gelijk Christus", schrijft hij, „Gode als Zijn Hoofd onderworpen is, alzo moet de man aan Christus, en de vrouw aan de man onderworpen zijn." Bij Efeze 5 : 22 - 24 tekent hij aan: dat de vrouwen Christus niet gehoorzaam kunnen zijn, anders dan aan de mannen gehoorzaamheid te bewijzen."

Het mysterie des geloofs in Sara gewrocht, deed haar als vrouw van haar man zich gedragen naar de goddelijke inzettingen, zij noemde Abraham: aar heer, zie ook b.v. 1 Sam. 25 : 25. De positie van de vrouw in de Nieuw-Testamentische gemeente is niet veranderd, want Sara wordt door Petrus de Nieuw-Testamentische gemeente als een voorbeeld gesteld: aar in gehoorzaamheid en onderdanigheid aan haar man navolgende, zullen de gelovige vrouwen door hun wandel in deze, de ongehoorzamen winnen, zonder woorden. (Zie 1 Petr. 3:1-5). Petrus wijst de Nieuw-Testamentische gemeente op deze heilige vrouwen, dié op God hoopten, in een stille zachtmoedige Geest, die kostelijk is voor God. Uit de ambtelijke bediening van Christus, worden allen die in het ambt der gelovigen staan, bekwaamd en begerig gemaakt zich te stellen tot een Gode welbehagelijke offerande. Deze genade nu maakt niet revolutionair, integendeel. „Christus werpt Gods scheppingsordinantiën niet omver, hy herstelt deze juist, of anders gezegd: eiligt ze, want het werk van de' Zoon sluit aan bij de Vader." (prof. Hovius).

Men beweert dat b.v. Ef. 5 : 22 - 24 niet over de vrouw in de gemeente handelt, maar over de plaats van de gehuwde vrouw in het huwelijk. Calvijn leert echter: dat Christus tussen de man en de vrouw dezelfde orde gesteld heeft, die Hij heeft met Zijn gemeente, dat God de man over de vrouw gesteld heeft en dat hiervan een beeld is in Christus."

De kanttekenaren vermelden bij deze tekst: „dat de man Christus' beeld draagt in het regeren van de vrouw." Sprekende over deze verborgenheid leren de kanttekenaren nog: „dat de apostel hier spreekt over het geestelijk huwelijk, de vereniging van Christus en. Zijn gemeente." En uit deze vereniging vloeit gehoorzaamheid voort aan Gods tnzettingen. Want: , , De uit Christus' bediening voortvloeiende gemeenschap en oefening met God den Heere, openbaart zich bijzonder in de gehoorzaamheid, als vrucht van Christus' dadelijke en lijdelijke gehoorzaamheid." (prof. Wisse).

En daarom is het van allen die ambtelijk in de genade staan de lust en begeerte, Gods ordinantiën te eerbiedigen. Deze gehoorzaamheid, als vrucht van het nieuwe leven, omvat evenzeer de van God verordineerde gehoorzaamheid der vrouw aan haar man.

Zowel in het O.T. als N.T. wijst de Heere duidelijk de positie der vrouw aan, zowel in gezin, maatschappij als gemeente. Natuur en genade vormen geen tegenstellingen ook hier niet in, doch de genade heft de natuur op tot een rijker en hoger functioneren. De inzetting des Heeren de vrouw als hulp de man toe te voegen. Gen. 2 : 18, wordt ook door de Spreukendichter duidelijk weergegeven: Het hart haars heeren vertrouwt op haar, zij doet hem goed enz." Haar man, niet de vrouw, zit in de poort en spreekt recht, regeert met de oudsten. In overeenstemming hiermede schrijft Paulus aan Timotheus, 1 Tim. 2 : 12: Doch ik laat de vrouw niet toe dat zij lere, noch over de man heerse, maar dat zij in stilheid zij." Haar taak wordt verder genoemd in b.v. 1 Tim. 5 : 14, Titus 2 : 5 en Petrus 3:1-5. Paulus vermaant de gemeente verder: em na te volgen, 1 Kor. 4 : 16; hij ordineert in alle gemeenten, 1 Kor. 7 : 17; en roept weer tot navolging op, om de inzettingen te houden in 1 Kor. 11 : 1, het hoofdstuk waar hij volgens prof. Kremer de gemeente ernstig vermaant Gods inzettingen te eerbiedigen. Daarom is het in strijd met Gods Woord het zo te stellen: dat de vrouwelijke gemeenteleden door Christus en Zijn Heilige Geest in dezelfde positie geplaatst zijn als de mannen in de gemeente." Een beroep op Galaten 3 : 28 is volkomen misplaatst. Het gaat daar niet om het'uitwendige: och man - noch vrouw, noch jood - noch Griek: hristus neemt hier het onderscheid weg in geestelijke zin, in Hem zijn allen één.

De Reformatoren, vele rechtzinnige gereformeerde theologen, zij die bijzonder in het kerkrecht bekwaam waren z.a. Voetius, Bouwman, Jansen e.a. hebbeen het kiesrecht der zusters in de gemeente steeds als een regeerdaad gezien. Indien dan ook door een onjuiste Schriftinterpretatie de vrouwen in de gemeente het kiesrecht verleend wordt „als door Christus geschonken, als ambtelijke bevoegdheid der gelovigen" kan men deze zusters onmogelijk op grond van deze onjuiste Schriftinterpretatie, het bijzondere ambt weigeren, en waartoe reeds meerdere kerken, op deze gronden, zijn overgegaan. Het is dus wel degelijk een stap op weg naar de vrouw in het ambt. Het Synodebesluit is derhalve niet op Gods Woord gegrond.

Dat b.v. de verkiezing tot het ambt door vrouwen niet nauwkeurig in de Schrift wordt voorgeschreven is volkomen verklaarbaar omdat: er voor deze zaken geen bijzondere voorschriften nodig zijn, daar de doorlopende gang van Gods openbaring, zoals hierboven aangetoond, voldoende licht verspreidt.

Aanwijzingen in de Schrift de zusters kit te sluiten ? De natuurlijke orde blijft gehandhaafd ook in de gemeente, het openlijk optreden van de vrouw in de gemeente is in strijd met de gehoorzaamheid, hierboven voldoende aangetoond, zie o.a. 1 Cor. 14 : 34 en 35.

Zal de medewerking aan de verkiezing dan ten volle tot zijn recht komen? Inderdaad wanneer echter Gods inzettingen geëerbiedigd worden, hetgeen ook de lust en begeerte is van een ieder die ambtelijk in de genade staat. De positie der vrouw in de Nieuw-Testamentische gemeente, samen met haar man, is deze: In geestelijke zin zijn ze gelijk, doch de scheppingsordinantie wordt niet verbroken. In Christus beiden dezelfde rijkdom, doch ook liefde en eerbied voor Zijn inzettingen.

Wij kunnen het daarom ook niet anders zien dan dat genoemd Synodebesluit in strijd is met Gods Woord, in afwijking van de leer der Reformatoren, doch ook tegengesteld is aan hetgeen de hoogleraren der Christelijke Gereformeerde Kerken voorheen geleerd hebben !

Deze vernieuwing zou dan z.g. „de vrouw verlossen van haar onmondigheid, zou het haar zo lang aangedane onrecht (!) te niet doen ..." zoals van bepaalde zijde geleerd wordt. Wij geloven eerder dat Gods ordinantiën er door op zij gezet worden en dat kan nooit anders zijn dan tot schade der zielen, want God is geen ledig Aanschouwer van de verachting van Zijn Woord.

R.

A.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen