Herdersleven

Twee paarden trokken de Jan Plezier en maar liefst dertig mensen stapten de trap van het rijtuig af. Precies zoals afgesproken ontmoetten we elkaar bij de schaapskooi. Het gezelschap bestond uit voornamelijk twintigers en dertigers en enkele heren die wat ouder waren, maar vooral hun best deden nog patent over te komen. De groep vormde de managementstaf van een landelijk bekend bureau dat overheden adviseert bij cultuurtechniek, infrastructuur en natuur en milieu. Hun keuze voor het jaarlijkse "lang weekend er samen op uit" was op Loenen gevallen en de kudde paste in hun programma. Ik vertelde op de wei wat algemene dingen over de kudde, de kooi, de herder en z'n honden. Enkele bezoekers meenden onderwijl een onderonsje te moeten houden. Daar had ik alle begrip voor en ik stelde ze voor dat ik óf zonder stemverheffing mijn speech zou afmaken óf me er in zou schikken mijn retoriek te stoppen. Ik heb deze ontspannen aanpak van spreekverstoorders ontleend aan een gebeurtenis rond Albert de Klerk, de Haarlemse organist. Hij had in de grote, lege Bavo wat etudes gedaan voor de eerstkomende kerkdienst. De deuren waren voor bezoekers ontgrendeld. Een aantal dames raakte druk aan de praat. De akoestiek van de kerk bracht de schelle damesklanken als cantae firmae (bovenstemmen) naar de oren van de befaamde organist. Dat beviel hem niet en hij stopte zijn spel, schreed naar de balustrade en vroeg allervriendelijkst: „Dames, stoor ik u misschien?" Het effect dat Albert beoogde, werd meteen bereikt en van enig conflict met de verstorenden was volstrekt geen sprake. Mijn aanpak sloeg ook bij mijn gasten aan en ik kon rustig verder vertellen. Ik nam de groep mee de kooi in. Daar waren zeven rammen onderling aan het uitvechten wie de meeste dek-rechten had terwijl de honderd ooien laconiek afwachtten tot het oog van een van de rammen op hen zou vallen. En toen ging het mis. Niet met m'n vee, maar met met m'n gezelschap. Enkele "stoere" mannen maakten onreine toespelingen op het gedrag van de rammen. Om m'n verslag te beperken kwam één van de opmerkingen erop neer dat één van de macho's ook wel eens zo'n harem om zich heen wilde. Een aantal mannen ging hier gretig op in en binnen een paar seconden had ik er al schoon genoeg van. Niet alleen omdat ik zulke liederlijkheid afwijs, maar omdat ik drie dames van het gezelschap zich stil zag terugtrekken. De taal van hun collega's bedreigde hen. Ik zag het gebeuren! Het beklemde me. Wetende dat zo veel vrouwen, soms levenslang lijden onder onzedelijke ervaringen... Tegen de tijdgeest in zoekt de Heere andere mannen. Het eningszins zien Wie de Heere God is en het hebben van een rein hart; tussen deze twee legt Gods Woord een duidelijk verband. Ik zag wat er binnen de groep gebeurde, probeerde het gesprek af te leiden, maar het gif was al gezaaid. Het speet me niet dat de groep even later met de Jan Plezier weer wegging. Maar de drie dames zouden nog twee dagen met de "heren" moeten optrekken. Veilig weekend met zulke chefs om je heen. Dit was een bezoek van keurige mensen die werken bij een keurig bureau. "Vermomd als heer", zou mijn schildervriend zeggen. Keurig? Het zegt me geen snars!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen