Kernbewapening.

Een vriend uit Utrecht formuleert als volgt zijn mening:

„We zouden willen beginnen met te zeggen, dat we het allervreselijkst zouden vinden, als de gave en de kunde, die God de mens geeft, op deze manier gebruikt wordt! Maar wat leert en zegt Gods Woord ons ook? Dat als we zien, dat onze tegenpartij sterker is, hetzij persoonlijk of met de wapenen en als wij dan in staat zijn, om ons zo voor te bereiden ter verdediging, dan geloof ik, clat het onze plicht is om het te doen. De Heere kan wel onmiddellijk helpen en zegenen. Maar Hij gebiedt ons de weg cler middelen te gebruiken. Dat is bidden en werken, dus ons ook voorbereiden naar cle mate het gevaar dreigt. En dan kunnen we er wel heel vroom over redeneren, dat we cle Russen moeten liefhebben, maar God gebiedt aan Israël, dat ze al clie Kanaiinietische volken uit moeten roeien van klein tot groot. En als ik dan straks soms opgeroepen wordt om tegen cle Rus te vechten om ons land te verdedigen, dan heb ik graag het geweldigste wapen dat er is. Want zou ik niet haten die U zo haten; tot doodsvijanden zijn ze mij, zegt de dichter en aan die kant hoop ik met Gods hulp tot mijn laatste adem te staan. E11 als we dan met Luther kunnen zeggen: Derf vrouw en kind'ren 't graf, neem goed en bloed ons af, het brengt u geen gewin, wij gaan ten hemel in, en erven koninkrijken; en als het dan om recht en waarheid gaat, dan zijr^ we op 't eind nog niet bang voor oorlog ook, want dan vechten we voor Gods zaak. Met al die volkenbonden en clat steunen op de vleselijke arm is waarheid en recht al zo veel verkracht. En dan nog te willen praten met die Rus. We zullen voor onze straf er nog eens onder komen te zitten. We kunnen er op rekenen, clat we vreselijke tijden tegemoet gaan. Hoe meer er gepraat wordt met de Rus zonder recht en waarheid te handhaven, hoe erger het worden zal. Want we hebben allemaal het beschreven Woord van God, waaruit we kunnen weten hoe het moet. Maar er is nog één middel ter ontkoming en dat is, dat we ieder persoonlijk onze ziel er nog als een buit uit weg mogen dragen. Het oog clan maar omhoog en het harte maar naar boven, want hier beneden is het toch niet."

En hiermee heb ik de laatste reaktie op het onderhavige onderwerp weergegeven.

In de diskussie is ter sprake gekomen het al of niet gerechtvaardigd zijn van een oorlog.

Bij het beantwoorden van deze vraag moeten we zeker onderscheid maken tussen een gerechtvaardigde en een ongerechtvaardigde oorlog. Tot de laatste behoort iedere daad van agressie, dus iedere aanval met het doel, zijn machtsgebied uit te breiden. Zo kunnen we b.v. de annexatie beschouwen van de Oostzeestaten Estland, Letland enz. door Rusland indertijd. Als zon ongerechtvaardigde oorlog kunnen we ook zien de dwaze aanval van Hitier op Europa, Dat soort oorlogen en overvallen zijn zonder meer te veroordelen.

De Calvinisten vinden, in navolging van Calvijn, dan een oorlog wettig, wanneer op vijandige wijze een land, dat de Heere een wettige regering gaf en naar Zijn voorzienig bestel een eigen nationale zelfstandigheid, wordt aangevallen door een vijand, die deze orde gewelddadig wil verstoren. Calvijn is dus geen anti-militairist. Hij wijst er terecht op, dat de Heere ook Johannes de Doper niet tot de krijgslieden laat zeggen: U moet direct cle wapens neerleggen, maar wel: doet niemand overlast aan, ontvreemdt niemand het zijne en vergenoegt u met uw bezoldiging.

Hieruit vloeit natuurlijk voort: het onder cle wapenen roepen van jonge mensen, clie in tijd van nood de grenzen moeten verdedigen; het sluiten van verbonden met naburige staten, teneinde elkaar onderlinge bijstand te kunnen bieden bij een eventuele aanval van buiten; het opslaan van alles, wat bij een eventuele aanval noodzakelijk aanwezig moet zijn ter verdediging.

Arnoldus Rotterdam zegt in zijn bespreking van artikel 37 van de N. G. Belijdenis over het ambt der overheid, dat tot de voornaamste plichten der Overheden in de burgerstaat o.a. behoren: „Het maken van verbonden en het voeren van rechtmatige oorlogen en dergelijke zaken, die tot welstand of bescherming van het land kunnen strekken." (Sions roem en sterkte).

Rechtvaardige oorlogen zullen dus vrijwel altijd verdedigingsoorlogen zijn, al kan clie later overgaan in een aanvalsoorlog. Men denke aan de strategie van prins Maurits en Frederik Hendrik. Daarvoor heeft men wapens nodig. En nu maakt het voor mij weinig uit, of dat conventionele wapens zijn dan wel kernwapens. Beide worden ze aangewend ter vernietiging, al is de uitwerking van cle laatste ontelbare malen erger clan van de oude wapens. Het betreft hier dus een gradueel verschil, geen wezenlijk onderscheid.

Dan geloof ik, dat het onder de huidige omstandigheden absoluut noodzakelijk is, kernwapens in voorraad te hebben. Dictators zijn dikwijls alleen gevoelig voor een hele grote mond, groter clan ze zelf hebben en in de tweede plaats voor een groot machtsvertoon, een grotere macht dan die van hen zelf. Het is heel goed denkbaar, dat het Westen reeds lang door Rusland onder de voet gelopen was, wanneer clit Westen niet over kernwapens beschikte. Dan zou de Christelijke westelijke wereld cle Overheid wel weer verweten hebben, net als in 1940, dat onze bewapening hopeloos ouderwets was.

Intussen is het begrijpelijk, dat het bezit van kernwapens een ontzaglijke verant-

woordelijkheid legt op de schouders van de regeringsleiders, een verantwoordelijkheid, die ondraaglijk is, gezien de vreselijke, allesvernietigende uitwerking van een kernbom, een verantwoordelijkheid, die alleen te dragen is met kracht van Boven. Mochten onze ogen daarvoor geopend worden, opdat wij biddende en smekende gevonden worden aan de troon der genade. Want cle wereld wordt beheerst door angst en tracht die te ontvluchten in de ontspanning, in cle geestelijke gezondheidszorg, in de Morele Herbewapening en wat al niet tot in een doffe berusting toe. Het zijn echter allemaal zekerheden, die straks hersenschimmen zullen blijken te zijn. De verhouding tot God, de Bron van het hoogste goed, is gestoord. Die verhouding kan weer goed worden, wanneer wij weer in een verzoende betrekking tot die Gocl mogen staan. „Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne en gij op de weg vergaat, wanneer zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, clie op Hem betrouwen/' Dit is de weg naar de Heere. Alleen dan is het mogelijk, clat de angst wijkt. Onze vriend uit Utrecht wees daar ook op. De koude oorlog zal heet worden; als een duivels monster zal het beest uit de afgrond zijn klauwen uitslaan. Voor hem zullen fabrieken en laboratoria werken, in koortsachtige haast worden kernwapens gereedgemaakt. Gehele volken zullen in het laatst der tijden in bloed versmoren, maar Gods kinderen zullen opzien tot Hem, Die groot en machtig Zijn stem zal verheffen over deze wereld, die zichzelf ten gronde richt. Het is de stem van Hem, Die aan de rechterhand Gods zit en Die beloofd heeft, dat hij aan het einde der tijden zal wederkomen om de geschiedenis dezer wereld af te breken en Zijn kinderen te doen ingaan in cle eeuwige rust, waar geen angst zal zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen