Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ook vaders die nooit thuis zijn, hebben wat beloofd!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ook vaders die nooit thuis zijn, hebben wat beloofd!

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Of gij niet belooft en u voorneemt..." En vader en moeder zeggen beiden ja. Niettemin is het in veel gezinnen praktijk dat alleen moeder opvoedt. Omdat vader zo hard werkt èn in een bestuur zit, in de kerkeraad, in een stichting...

Op wie rust eigenlijk de taak van de opvoeding van de kinderen? Op de vaders of op de moeders? U zegt: Dat is toch geen vraag. Die taak rust natuurlijk op de vader èn op de moeder. Is het al niet erg genoeg als kinderen behoren tot een één-ouder-gezin, hetzij doordat de vader of de moeder is overleden of doordat de ouders uit elkaar gegaan zijn?

Natuurlijk, als kinderen nog twee ouders hebben, hebben die beide ouders de taak van de opvoeding waar te nemen. Helemaal mee eens. In het licht van de Bijbel mag het niet anders gezegd worden. Telkens weer vinden we in de Bijbel -met name in het boek Spreuken- dat de moeder naast de vader geplaatst wordt en dat kinderen worden aangespoord zich aan de leiding en het gezag en het onderricht van beiden te onderwerpen.

Toch is de vraag aan het begin van dit stukje niet zo onnozel als ze bij het eerste lezen zou kunnen lijken. Die vraag hangt namelijk heel nauw samen met een praktijk die nogal eens onder ons voorkomt. Ik bedoel de praktijk van drukke, vaak afwezige vaders, die met heel veel dingen bezig zijn en die daardoor de taak van de opvoeding van hun kinderen maar aan de moeder overlaten.

Dezelfde mannen
Drukke vaders. Ik bedoel niet allereerst die vaders die druk zijn met hun werkkring, al besef ik heel goed dat we ook in ons werk op een onverantwoorde manier kunnen opgaan. Maar het moet erkend worden, dat er drukke werkkringen zijn en dat er werk is dat veel tijd en energie opeist.

Waar ik echter aan denk bij "drukke vaders" is aan het vele werk dat sommige vaders naast hun dagelijkse werkkring verrichten. De een is lid van de kerkeraad, de ander is bestuurslid van een schoolvereniging, de derde is bij het werk van een stichting betrokken, de vierde is druk in de politieke partij en de vijfde klust in de avonduren of op de vrije zaterdag.

En dan zijn er ook nog vaders die zowel in de kerkeraad zitten als in het schoolbestuur en ook nog klussen en ook nog... Allemaal nuttig en nodig werk, zegt u? Dat geloof ik graag. Het moet ook inderdaad gedaan worden en er moeten mensen voor zijn. Daar gaat het niet om. Maar er zijn toch wel een paar vragen bij te stellen.

Vaak zijn het dezelfde mannen, die voor allerlei functies gevraagd worden. Is dat omdat er geen anderen zijn, die ook capabel geacht mogen worden? Waarom zeggen die mannen die toch al het een en ander extra te doen hebben, niet eens een keer "neen" als ze voor de zoveelste functie gevraagd worden? Denken zij soms ook dat zij de enigen zijn, die het doen kunnen?

Voorbeeld
Kan moeder het allemaal wel aan, vooral als de kinderen opgroeien en zo hard ook een vader nodig hebben? Geldt dat met name niet als er jongens in het gezin opgroeien? Moet een vader ook niet een voorbeeldfunctie vervullen, waarmee de kinderen zich kunnen identificeren?

Maar als die vader vaker niet dan wel aanwezig is? Wat komt er al met al van de belofte terecht, die ook vaders bij de doopvont hebben afgelegd? Ik ken gezinnen waar hard leiding nodig was, maar waar de leiding ontbrak. Gezinnen waar kinderen ontspoorden of dreigden te ontsporen omdat moeder alleen niet bij machte was tegenwicht te bieden; ze was toch al te zwaar belast.

Ik ken moeders die heus van hun man houden, maar zich meer dan eens door die man in de steek gelaten voelen. Ze gunnen hem die bestuursfunctie heus wel, maar ze hebben er grote moeite mee dat er zo weinig tijd voor het gezin overblijft. Ik ken kinderen die moeite hebben om respect voor hun vader te tonen, omdat die vader altijd maar van huis is en onder het eten vaak ook nog haast heeft omdat hij anders te laat op die en die vergadering komt.

Imago
Ik ken ook vaders die -soms is er dan al veel kwaad geschied- moeten erkennen dat ze hun gezin te kort gedaan hebben en hun vrouw te zwaar belast hebben. Vaders, die zich achteraf afvragen of het nu echt wel zo nodig was dat zij zo vaak afwezig waren. Vaders, die moeten erkennen dat ze aan al die functies een bepaald gewicht ontleenden en zo in hun eigen ogen wat betekenden.

Ze hadden die baantjes nodig voor hun eigen imago. Maar wat erdoor misgegaan is kunnen ze niet meer herstellen... Is er dan niet veel werk te doen in kerk en maatschappij? Ongetwijfeld. Moeten de talenten die God gegeven heeft dan niet gebruikt worden? Ongetwijfeld. Maar we moeten de belangen afwegen. Er ligt thuis ook werk te wachten; gewichtig werk! Kinderen hebben een ziel! En vaders hebben ook wat beloofd!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 november 1994

Terdege | 84 Pagina's

Ook vaders die nooit thuis zijn, hebben wat beloofd!

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 november 1994

Terdege | 84 Pagina's