Boekbespreking

Dr. A.J. Verbrugh, Nederlandse levensstijl en taal in het verenigde Europa, uitgave van de Groen van Prinstererstichting, Barneveld 1991, ƒ 17,50.
Het Deense nee tegen een verdere Europese eenwording heeft een ware kettingreactie losgemaakt in de hele Europese Gemeenschap. Het heeft grote groepen ruw wakker geschud, want hoe ver moet men gaan met de eenwording in Europa; hoeveel van het eigene mag worden prijsgegeven en welke waarden moeten behouden blijven? Ja, laten we eerst maar eens kijken hoe ver we eigenlijk al zijn.
Dat er negatieve kanten zitten aan de Europese eenwording was voor velen, ook in Nederland echter al lang duidelijk. Zij hoefden niet wakker geschud te worden uit een Europese droom. Tot dezen behoren ook dr. A.J. Verbrugh en de Groen van Prinstererstichting.
Als het aan hen ligt, zou Nederland bij een soortgelijke volksraadpleging als in Denemarken ook tegen moeten stemmen. En er valt vanuit hun – en ons – oogpunt daar wat voor te zeggen. Hoewel christenen geen nationalisten kunnen zijn, moeten we toch voorzichtig zijn met het overboord zetten van ons erfgoed. De Nederlandse (Calvinistische) levensstijl en de eigen taal mogen niet zo maar ten onder gaan in een Europa dat geheel door de grotere lidstaten beheerst wordt.
Dit spookbeeld van een alles vèrzwelgend groot Europa kan worden gezien als de drijvende kracht achter de totstandkoming van de brochure 'Nederlandse levensstijl en taal in het verenigende Europa'.
Vooral voor het reformatorisch (gereformeerd, zegt GPV-er Verbrugh) georiënteerde volksdeel zijn behoud van de eigen levensstijl en taal onmisbaar, zo is de strekking van het betoog. En dat is om heel begrijpelijke redenen. De eigen Nederlandse levensstijl en taal kwamen eigenlijk pas goed tot ontwikkeling met de komst van de Reformatie in de Nederlanden en de opstand tegen de Spaanse koning. En in die tijd is juist ook de calvinistische traditie zo diep geworteld, de traditie waarvan het reformatorische volksdeel zo veel mogelijk wil behouden. Maar bij een 'preken voor eigen parochie' blijft het niet bij Verbrugh – hoewel het boek waarschijnlijk vooral in eigen kring zal worden gelezen. Behoud van eigen levensstijl en taal zijn zeker ook voor heel de rest van Nederland van belang, ja, breder nog, voor heel het Nederlandse taalgebied (inclusief Vlaanderen, Zuid-Afrika, de vroegere koloniën), zo wordt gesteld. De Nederlandse levensstijl en taal zijn dragers van essentiële christelijke waarden, van verdraagzaamheid en vrijheidszin, zaken die in het verleden zo'n positieve invloed hebben gehad op de Nederlandse maatschappij en die er nu nog in doorwerken. Ze moeten daarom niet alleen behouden, maar juist meer gestimuleerd worden, tegen de stroom in die vloeit naar een groot Europa waarin voor het eigene en bijzondere steeds minder plaats is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen