Correspondentie

C. R. te W. U vraagt of we het toerisme op Zondag moeten beschouwen als een noodzakelijk kwaad. Ons antwoord kan kort zijn. We moeten het beschouwen als zonde. We hebben het gebod van de Heere ontvangen om de rustdag te houden: Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt. En dat gebod moet ons heilig wezen. Een overheid, die het toerisme op Zondag bevordert, brengt geen zegen over het land. Velen zoeken onder ons volk naar geldelijk gewin en overtreden daarom maar het gebod Gods. Maar in het houden van Gods geboden ligt groot loon.

Lezeres te K. Wat de leerstellingen zijn van de door u genoemde beweging „Stromen van kracht" weet ik niet, maar wanwanneer ik afga op wat u ervan vertelt dan geloof ik inderdaad, dat het gevaarlijk is om zich aan een dergelijke beweging over te geven. Wanneer ik het goed begrijp bent u tot die beweging gekomen om ook genezing te zoeken voor uw ziekte. Dergelijke bewegingen leggen immers vooral de nadruk op de genezing van lichamelijke ziekten. En ik kan het me goed begrijpen dat iemand, die jaren met het een of ander tobt, en dan hoort van een godsdienstige beweging, die de weg tot beterschap wijst, zich daartoe aangetrokken gevoelt. Maar u bent wel bitter teleurgesteld. Want terwijl u eerst dacht oók genezing gevonden te hebben, bleek de ziekte toch niet geweken te zijn.

Nu is het verwijt dat men u doet uit die kringen, dat u geen geloof hebt en daarom geen genezing gevonden hebt, niet nieuw maar toch wel hard. En ik heb al meer mensen ontmoet, die daar zeer onder geleden hebben, omdat ze zich af gingen vragen hoe ze dan toch wel tot het geloof in hun genezing zouden kunnen komen? Velen hebben zich, precies zoals u dat gedaan hebt, daarover afgetobd.

Eigenlijk zou het natuurlijk niet voor mogen komen, dat er geen genezing gevonden wordt wanneer men de apostelen van die kringen hoort spreken. Maar het kan nu eenmaal niet ontkend worden, dat gebed om genezing en handoplegging, zoals men ook bij u gedaan heeft, niet altijd tot het gewenste resultaat leiden. Nu leert men, dat God ons aller genezing wil. Maar ons ongeloof houdt de genezing dan tegen. Ons ongeloof staat de vaste en zekere beloften in de weg.

Men beroept zich daarbij weieens op de geschiedenis van de maanzieke jongen, die door de discipelen niet kon worden genezen vanwege hun ongeloof. Maar een beroep hierop houdt in dit geval geen steek. Want dan zouden degenen die u de handen hebben opgelegd zichzelf moeten beschuldigen. Want niet die zieke jongen werd vermaand vanwege zijn ongeloof doch de discipelen kregen die vermaning. Uw handopleggers hadden moeten zeggen: Wij hebben geen geloof, in plaats van u te beschuldigen dat u door uw ongeloof geen genezing vond.

Wanneer we dit alles overzien kunnen we het niet anders dan toejuichen dat u hiermee gebroken hebt. En wanneer u om genezing bidt voor uw zieke lichaam, weet dan dat de Heere alleen weet wat goed is voor u en voor zijn Koninkrijk. Bidden wil zeggen ons leven in Gods handen leren geven. En die handen kunnen ons lang laten wachten op genezing en een heel andere weg met ons voor hebben dan wij wel zien kunnen, een weg die veel beter is, dan wij verlangen. Wij moeten later God nog wel eens danken voor de onverhoorde gebeden. Houdt daarom aan in het gebed om verzoening en vergeving, om geloof in de Heere Jezus Christus en zoek Hem, Die de enige troost is voor lichaam en ziel. Dan kunnen we wel eens ervaren, dat de Heere ons altijd hoort, maar veel beter verhoort dan wij hadden gedacht. Hij hoort ons van ons eerste roepen af, maar Hij weet alleen in welke weg we moeten worden geleid tot zijn eer en tot ons behoud.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen