De Persoon des Middelaars

Ons eerste artikel over bovengenoemd onderwerp eindigde met deze zin:

„De menselijke natuur had niet een individueel bestaan, maar zij bestond in de Goddelijke Persoon, en was daarmede verenigd."

Hiermede in verband vervolgen wij nu: De menselijke natuur van Christus, was de ware menselijke natuur, doch niet die

natuur, in de volkomen, onverzwakte, heerlijke toestand voor de val, maar in de ontluisterde, ingezonken toestand, waarin de zonde haar gebracht heeft. Filipp. 2 : 7. Maar heeft zichzelven vernietigd, de gestalten'is eens dienstknechts aangenomen hebbende, en is de mensen gelijk geworden.

De natuur door Hem aangenomen, was dus de menselijke natuur, beladen met schuld en de gevolgen der zonden, onderworpen aan lijden en dood. Maar toch een heilige onbesmette menselijke natuur. Persoonlijk was Hij heilig, onnozel, onbesmet, afgescheiden van de zondaren. Hebr. 7 : 26.

En heilig, geheel zonder zonden, was Zijn menselijke natuur, omdat Hij ontvangen was van de Heilige Geest. Als geboren uit een vrouw, was Christus een onzer, een van ons menselijk geslacht, en dat was nodig om de Borg voor de uitverkorenen te kunnen zijn. Maar door de ontvangenis van de Heilige Geest was Hij geen nakomeling van Adam, stond Hij buiten diens bondsbreuk, had Christus geen erfzonden. Hebr. 7 : 26. En ook dat was nodig, want om Borg te kunnen zijn, moest Hij een rechtvaardig mens zijn. Hij is waarachtig God. Joh. 1 : 1. In de beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.

Rom. 9 : 5 welker zijn de vaderen en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat, dewelke is God boven allen te prijzen in eeuwigheid. Amen.

1 Joh. 5 : 20. Doch wij weten, dat de Zone Gods gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven clat wij de Waarachtige kennen, en wij zijn in cle Waarachtige, namelijk in Zijn Zoon Jezus Christus. Deze is de waarachtige God en het eeuwige leven.

Hij is waarachtig mens. 1 Petr. 2 : 24. Die zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft, op het hout, opdat wij cle zonden afgestorven zijnde, der ge-rechtigheid leven zouden, door wiens striemen gij genezen zijt.

Joh. 4 : 6, en aldaar was de fontein Jakobs. Jezus dan vermoeid zijnde van de reis, zat alzo neder nevens de fontein; het was omtrent de zesde ure.

Lucas 4 : 2 en werd veertig dagen verzocht van de duivel en at gans niet in die dagen, en als dezelve geëindigd waren, zo hongerde hem ten laatste. Joh. 19 : 28. Hierna Jezus wetende, dat nu alles volbracht was, opdat de Schrift zoude vervuld worden, zeide „Mij dorst." Matth. 26 : 38. Toen zeide Hij tot hen: ijn ziel is geheel bedroefd tot de dood toe; blijft hier, en waakt met Mij. 1 Tim. 2 : 5. Want daar is één God, daar is ook één Middelaar Gods en der mensen. de mens Christus Jezus.

In al deze teksten wordt gesproken van vermoeidheid, honger, dorst, menselijke ziel. Volgende maal verder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen