Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Gods boog in de wolken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gods boog in de wolken

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

MEDITATIE

„Als deze boog in de wolken zal zijn, zo zal Ik hem aanzien, om te gedenken aan het eeuwig verbond tussen God en tussen alle levende ziel, van alle vlees, dat op de aarde is". Genesis 9 : 16)

Wanneer de zon aan de hemel staat en donkere wolken hun waterdruppels laten vallen, speelt het zonlicht met het water een adembenemend spel. Miljoenen waterdruppels breken de tere zonnestralen of kaatsen ze terug. Wat we dan zien? De regenboog! In zeven heerlijke kleuren staat hij te schitteren aan de hemel: in rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Hoe donkerder de wolken des te helderder de kleuren. Ademloos en stil verwonderd kunnen we dan staan kijken naar de boog in de wolken. Het lijkt wel of hij heel de aarde omspant. Ja, wie zou niet onder de indruk komen van dit wonder van Gods scheppingskunst? In de Bijbel is de boog in de wolken het teken van Gods trouw en van Gods lankmoedigheid. Als met eigen vinger schrijft God in zeven kleuren tegen 'n donkere achtergrond:

Mijn macht is groot, Mijn trouw zal nooit vergaan; al wat Ik ooit beloofd heb, zal bestaan.

De regenboog is Gods lichtteken, geschreven in hemelwater. Hij heeft ons zoveel te zeggen. Zullen we er samen eens bij stilstaan? Om samen ook de lijnen te ontdekken van een nog beter verbond!

Gods verbond

God gedacht aan Noach. Dat betekende, zo begrepen we, een beshssende wending in de wereld-geschiedenis. Achter die van de oude wereld had God definitief een punt gezet, een nieuwe mocht zich nu gaan ontvouwen om voort te duren tot de jongste dag. Toen Noach met zijn gezin en de dieren de ark hadden verlaten en een nieuwe wereld binnentraden, was het eerste wat Noach deed: de Heere offeren van alle reine dieren. Uit dankbaarheid! We proeven in dat offeren tevens een gebed voor de nieuwe wereld, namelijk de vraag van een diep beproefd kind van God om verschoning voortaan. Noach kende immers door genade iets van de zondige diepten van het mensenhart. Het eerste bouwwerk op de aarde van na de zondvloed was dus een altaar: teken van toewijding van het leven aan de ware God. Een beter begin was, denk ik, niet mogelijk. Het antwoord van de Heere aan Noach was bijzonder bemoedigend. Noachs offers waren niet aan Zijn aandacht ontgaan. O jawel, ook het mensenhart van na de vloed is van stonde tot alle boosheid geneigd. Maar desondanks zal de beurtzang van zaaiing en oogst, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht op aarde niet meer ophouden totdat de aarde haar loop zal hebben volbracht. God nam Zich namelijk voor om in de wereld van na de vloed Zijn rechtvaardige toorn in te houden en die pas te ontketenen over alle goddelozen en goddeloosheid aan het einde van alle tijden. Tot zolang dus een tempering van de toorn door het schild van Gods lankmoedigheid. Gods lankmoedigheid is wel van lange duur maar niet eindeloos!

Begin en oorsprong van alle goeds liggen dus bij God. Wat Hij Zich voorneemt, krijgt gestalte. Maar om ons met Zijn zo rijke Godsgedachten te kunnen troosten, moet Hij ze wel aan ons openbaren. Ook na de vloed gaat immers de geschiedenis van de zonde gewoon door. Het zondaarshart is onverbeterlijk. Alleen krachtdadige bekering ervan geeft hoop. En dan nog... Bij de mensheid na de vloed zou elke onweerswolk en elke nieuwe regenbui een dodelijke angst hebben opgeroepen, indien de Heere Zich niet had gehaast om Zijn heilrijke gedachten bekend te maken. Het gaat in de Bijbel hier en elders altijd weer om de openbaring van wat leeft in Gods hart en om het wekken van geloof aan de Gods-openbaring en aan de God van die openbaring. De Heere zocht Noach op en sprak tot hem. De oorspronkelijke zegen om vruchtbaar te zijn op de aarde, werd vernieuwd. Voor de nieuwe mensheid is voortaan Gods verbond van kracht: geen zondvloed meer. Gods verbond met Noach waaiert dus uit over heel de mensheid en ook over de andere schepselen. Hoe groot is Gods barmhartigheid!

In vers 15 spreekt de Heere over Mijn verbond. Het ontsproot aan de diepten van Gods hart. Wijd is de cirkel ervan: al het geschapene neemt God in dit verbond met Noach mee. Het is ook een eeuwig verbond: het zal duren eeuw in eeuw uit, totdat de Zoon des mensen wederkomt en nog diepere Godsgedachten zal openbaren. Gods Woord aan Noach houdt als met duizend sloten en grendels de wateren tegen, opdat ze niet opnieuw tot ons verderf uitbreken... Het is dus een verbond waardoor God de genadetijd eeuwenlang oprekt. Geslachten zullen komen en gaan onder Gods verdraagzaamheid. Al flikkert aan de einder van de tijd het vuur van Gods toorn over de goddelozen en al slaan soms de vlammen al uit in deze wereld van na de vloed, toch houdt God de volle ontlading van Zijn toorn nog in. De cirkel van dit verbond omloopt al wat leeft en omspant de tijden van Gods verdraagzaamheid. Gods algemene genade vindt daarin haar weg. In het centrum staat de trouwe God Zelf. Dat wij er nog zijn en dat deze wereld nog bestaat, staat niet los van Genesis 9.

Wie echter nog wat nauwkeuriger kijkt, ziet binnen de wijde cirkel van dat verbond van God met Noach en zijn geslacht een kleinere cirkel met hetzelfde middelpunt: het genadeverbond! Dat verbond bestond al vóór de vloed. Het heeft oude papieren. God sloot het met mensen, die stonden op de drempel van het oude paradijs, op het punt dit oord voorgoed te verlaten. Het heeft een lange adem: het zal niet alleen lopen tot het einde aller tijden, maar gaat mee naar de eeuwigheid. Nee, niet alle mensen zijn in dit genadeverbond begrepen. Met Abraham krijgt dit verbond de smalle bedding van één volk. Christus heeft het echter opengebroken naar de volkeren toe. Ook Jafeth en Cham mogen in Sems tenten wonen. Wie de weldaden van dit verbond genieten wil, moet opnieuw geboren worden. Geen vergeving en eeuwig leven zonder het geloof in het Lam van God, dat de zonden der wereld droeg. U bent al in dat geloof?

Gods verbondsteken

De Heere verbindt aan Zijn verbonden ook symbolen, om Zijn beloften te beteken-en en te ver-zegel-en. Adam en Eva bijvoorbeeld hadden in het werkverbond de boom des levens als teken en zegel van het van God ontvangen leven. Ook Gods verbond met Noach kreeg een heerlijk teken: de regenboog. De Heere houdt dus op allerlei manier rekening met onze zwakheid. Op zich zou het Woord ons genoeg moeten zijn; het geeft voldoende grond voor het geloof. Toch komt God onze zwakheid te hulp door zulke zichtbare tekenen en zegels. Calvijn spreekt hier van , , de bewonderenswaardige toegevendheid van God". Zo'n teken is niet los verkrijgbaar, maar is hecht verbonden aan het Godswoord. Het mag onder dat Woord een dikke streep zetten; het is niet minder dan een goddelijk waarmerk.

Wat de regenboog betreft: we hebben geen redenen om aan te nemen dat hij er vóór de zondvloed niet was. Noach zal dit prachtige natuurverschijnsel dus wel gekend hebben van vroeger. Tot aan de vloed was de regenboog voor hem een heerlijk scheppingswerk van God geweest. Nu veranderde dat. De boog kreeg voor hem een meerwaarde, want God bond die boog aan Zijn belofte. Nadrukkelijk spreekt de Heere in Genesis 9 ook van Mijn boog. Hij geeft hem als teken en onderpand aan de aardbewoners. Niet opnieuw zal Hij het watergeweld ontketenen vanwege de boosheid der mensen. Wondere wijsheid van God! Wat zullen de mensen van vlak na de vloed opgelucht adem hebben gehaald als donkere wolken zich samenpakten en zij het geluid van het aanstormend water hoorden en plotsehng de boog tegen de donkere wolkenhemel verscheen: ziedaar, het teken van Gods trouw! De vloed lag toen immers nog zo vers in het geheugen.

De Heere zal op de boog in de wolken zien, zo zegt de tekst, en dan aan Zijn verbond gedenken. Op deze boog zal God niet Zijn oordeelspijlen leggen om die naar de aarde te schieten. Iemand schreef heel mooi: Het is wel een boog, maar hij is hemelwaarts gericht, niet naar de aarde. God zal neerzien op de boog en de zondige mens mag omhoog zien naar de boog en zich vei- lig weten. O, wat heeft God veel op die boog moeten zien in de eeuwen na Noach. Wat zijn de golven van menselijke boosheid soms hoog opgezweept. Maar God gaf uitstel van het oordeel. Het leven staat tot op de dag van vandaag onder het teken van Zijn verdraagzaamheid. Ja, nog staat de wereld onder de boog van Gods verbond met de aarde. Maar wie denkt daar nog aan? Wie ziet nog weleens in dit geloof op naar Gods boog?

Ook Gods genadeverbond heeft z'n verbondsteken. Denk maar aan de beide sacramenten: aan de heilige doop - met z'n waterteken - en aan het heilig avondmaal - met de beide tekenen van brood en wijn. Nee, maak ook hier de tekenen niet los van het Woord. Het zijn tekenen van Gods genade, zegels van Zijn zondaarsliefde. Wat ze ons zeggen? Dat God Zijn toorn heeft opgespaard tot Golgotha. Onder de boog van Gods verbond met Noach stond namelijk eens een kruis waaraan met felle spijkers Gods eniggeboren Zoon was vastgenageld. Immanuël, de Rechtvaardige, aan een kruis... U vraagt naar het waarom? O jazeker, omdat op Golgotha de menselijke boosheid haar meest radicale vorm en uit-werking vond, erger nog dan in de oude wereld. Maar kijk ook eens in de Schrift om hier iets van Gods bedoeUngen te tasten. Op Golgotha ontlaadde zich de onweersbui van Gods toorn als niet eerder tevoren, maar nu over Zijn Zoon, de Rechtvaardige! Het oordeel sloeg rakelings langs de zondaren heen en trof de Zoon. Over Christus kwam de vloed van Gods toorn, opdat de diepe wateren van Gods genade zouden gaan vloeien uit de Gekruisigde.

Wie niet in de Gekruisigde gelooft, is onherroepelijk op weg naar het eeuwige verderf; hij zal Gods oordeel niet kunnen ontlopen. Wie echter aan deze Middelaar tussen God en mens met alle vezels van z'n bestaan hangt, komt in het oordeel niet, maar is verlost door het Lam. Eens zal hij staan voor de troon van God, die omgeven is door de regenboog van Gods trouw en schoon is als smaragd. Gods vriendelijk licht speelt daar eeuwig z'n adembenemend spel met de ontelbare droppels van Zijn genade. Daar, onder de boog van Gods verbond, bruist het van onvergankelijk leven. O, om daar te mogen zijn! Verlangt u mee?

H.

P.V.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 februari 1996

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Gods boog in de wolken

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 februari 1996

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's