Twee keer sterven

Er staat in de Bijbel inderdaad dat een mens ‘maar’ een keer sterft.
En gelijk het de mensen gezet is éénmaal te sterven, en daarna het oordeel, alzo ook Christus, éénmaal geofferd zijnde om veler zonden weg te nemen, zal ten anderen male zonder zonde gezien worden van degenen die Hem verwachten tot zaligheid (Hebreeën 9: 27 en 28).
De schrijver van de Hebreeën-brief schrijft dit in het kader van het sterven van de Heere Jezus voor de zonden van Zijn kinderen. Zijn offer is voor eens en voor altijd genoeg. Het hoeft niet meer herhaald te worden, zoals de hogepriester in het Oude Testament dat wel moest doen.
Volgens de kanttekeningen beschrijft Hebreeën 9: 27 echter ook een principe. Met een verwijzing naar Romeinen 5: 12 wijzen ze erop dat de dood het gevolg is van de zonde. Daarom zullen alle mensen sterven. Dat sommige mensen niet zijn gestorven, zoals Henoch en Elia, en dat sommigen twee keer zijn gestorven, ‘als daar zijn geweest die wonderbaarlijk in dit leven zijn opgewekt’, is een bijzonder voorrecht en een uitzondering geweest op de ‘algemene regel’.

Geloof versterken
Maar hoe zit dat dan met Lazarus?
Daarbij zijn inderdaad allerlei vragen te stellen. Is hij geoordeeld toen hij voor de eerste keer stierf?
Of na de tweede keer? Waar is Lazarus geweest in de tijd dat hij in het graf was? Zou God iemand terughalen uit de hemel? En laat God Zijn kinderen twee keer door de doodstrijd heengaan?
Goede vragen, maar ook moeilijke vragen. Ik kom in de verleiding te zoeken naar concrete antwoorden.
De Bijbel zwijgt er echter over. Ik vond een mooie gedachte bij Matthew Henry. “Het wonder wordt niet vanuit de onzichtbare bronnen beschreven om onze nieuwsgierigheid te bevredigen, maar vanuit de zichtbare uitwerking om ons geloof te versterken.

Indien iemand zou hebben gevraagd of Lazarus na zijn opwekking een verslag of beschrijving had kunnen geven van het heengaan van zijn ziel uit het lichaam of van haar terugkeer daarin of van wat hij in de andere wereld zag, dan veronderstel ik dat deze veranderingen voor hemzelf zo onverklaarbaar waren. Laten we niet begeren om wijs te zijn boven hetgeen er geschreven staat.”
Het gaat in Bethanië niet om Lazarus. Het gaat om de heerlijkheid van God (Johannes 11: 4). De Heere Jezus openbaart Zichzelf hier als de Levensvorst: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven (vers 25). Geloof jij dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen