De groene container groeit heerlijk: ik heb lavendel gesnoeid!

Nog steeds heeft de Pieris japonica toefjes rood blad. Daarmee pronkt hij altijd in het voorjaar; het zijn z'n nieuwe uitlopers, die later groen worden. Het lijkt net of de Pieris dan in bloei staat. Afgelopen voorjaar bevroren echter heel wat van die (nog niet geopende) rode blaadjes. Maar het struikje heeft zich hersteld en heeft opnieuw jong blad gekregen, waarvan ik nu laat in de zomer nog geniet! Bladerend in een tuinboek ontdekte ik zojuist dat mijn Pieris japonica "Forest Flame" (bosvlam) als toevoeging heeft. Beschermen tegen late nachtvorst, raadde het boek aan. Dat weet ik dus inmiddels uit ervaring.

Het duizendblad (Achillea) blijft elk jaar een onooglijke plant. Hij komt wel op, maar daarmee is het gezegd ook. Bloemen kan ik me niet herinneren. Misschien moet hij wat zonniger staan, maar ik weet niet hoe hij momenteel ('s zomers) op verplanten reageert. Planten die zich eindeloos uitbreiden kunnen zoiets makkelijk aan, maar duizendblad? Enfin, toch maar proberen, want zo is het ook niets.

De engelentrompet (Datura) heeft wel vijftien kelken! Het ruikt 's avonds heerlijk op het terras. De gele Datura ziet er heel gezond uit en krijgt volop nieuw blad, maar vertoont nog geen sporen van knoppen, jammer, hoewel de plant er wel sierlijk uitziet.

De uitgebloeide lavendelstruiken heb ik fors gesnoeid, omdat ik ze niet groter wil hebben; de buurplanten moeten ook ruimte hebben. Na twee weken zien ze er weer mooi compact uit. Het snoeiafval zorgt voor een heerlijk geurende groene container.

Het chrysantachtige plantje dat ik eens van een stukje braakliggend terrein mee nam, doet het uitstekend. Elk jaar voldoende zaailingen om de tuin geheel wit te maken, dus daar moet paal en perk aan gesteld worden! De bloemetjes, net kleine margrietjes, blijven heel lang goed, valt me op, minstens vier weken. Aanvankelijk noemde ik 'm "moederkruid", maar de foto in mijn plantenencyclopedie is bij die naam anders. Toen ik pas een tijdschrift met een tuinreportage doorbladerde, zag ik daar een foto van 'mijn' plant en daar werd hij ook moederkruid genoemd, zij het met een andere Latijnse naam: Tanacetum parthenium. In een bloemenzaak zag ik 'm ook, en daar noemen ze 'm Matricaria. Hm, ik snap er niet veel van, maar het blijft een leuke plant

Het paprikazaadje is een forse plant geworden. Er zitten knoppen in, maar dat worden uiteraard eerst bloemen. Het zal dus nog wel even duren voor ik vruchten heb. Ik vrees dat ze tegen die tijd alweer te weinig zon krijgen om te kleuren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen