Een augustusavond

Gisteravond hebben we voor onze Franse doen, vroeg gegeten. Om zes uur zaten we al aan tafel om een lichte maaltijd te gebruiken. De bedoeling was namelijk om even te gaan zwemmen, als het getij en dus de zee op z'n hoogst was. (Om precies te zijn zou de zee om vijf over acht op zijn hoogst zijn met een coëfficiënt van 103.) En hup, na het eten iedereen in de auto met zijn badhanddoek voor een tochtje van 23 kilometer naar Edenville. Edenville bestaat eigenlijk slechts uit enkele huizen, is niet eens een dorpje te noemen, en ligt tussen twee grotere badplaatsen in: Carolles en JuUouville. Maar het is er zo heerlijk rustig, nooit hoefje naar een plekje te zoeken. Het zand is er niet echt fijn, best wel wat grotere stenen en schelpen, maar dat nemen we maar voor lief, je kan tenslotte niet alles hebben, wel? Toen wij er rond een uur of zeven aankwamen, sloegen de golven al met prachtige schuimroUen over het strand heen. Nog maar een klein strookje droog zand was er over. Net genoeg om de handdoeken en de kleren neer te leggen. Wat was het een genot om even heerlijk in de zee rond te zwemmen, met de golven mee te drijven, op je rug kijkend naar de steile rotswanden van Carolles aan de éne kant en GranviUe, de vissershaven, aan de andere kant. Na drie kwartier dobberen, duiken en drijven, gingen we er snel uit, vlug weer aangekleed en in de auto gestapt, op weg naar ons tweede programmapunt die avond. Zoonlief is net tien jaar geworden en heeft een werphengel voor zijn verjaardag gekregen en die moest natuurlijk zo snel mogelijk uitgeprobeerd worden. Liefst bij hoog water, want dan gaan de "anguiller" (paling) vanuit de baai de rivier in. Dus terug naar onze woonplaats, Le Val Saint Pére, waar het riviertje "la Sélune" tussen de zilte grasvelden met de talrijke witte schapen met zwarte pootjes en kopjes, in de baai uitmond. Met een groot getij stroomt het water van de baai met veel schuim en zand de rivier in, stroomopwaarts. En daar moesten wij dus zijn, met onze hengels, om de meeste kans op een visje te maken. Net op tijd, de rivier was al bijna volgelopen, wel viermaal zo breed en hoog als gewoonlijk is het water dan, soms stroomt het over de weilanden heen. Met de werphengel is het niet zo goed verlopen, zo te zien nog geen ervaring genoeg, want aan het eind zaten mijn kinders allebei te vissen met de bamboelatjes, die we de laatste keer nog in Holland gekocht hadden. Moeder en vader genoten in de tusssentijd van het prachtige landschap: bruinachtig schuimend water dat snel de Sélune in stroomde, en recht voor ons de Mont Saint Michel. Het fiere silhouet, de onderste helft in de "brume", in de mist, wat volgens de bewoners hier wil zeggen: mooi weer voor de volgende dag. En dan daar weer naast de zon, die in een zachtrode gloed, langzaam maar zeker naar beneden zakte, het water tegemoet. Steeds groter en roder wordend tegenover ons, op de andere oever van de Sélune liepen nog een stel schapen zichtbaar vermoeid en warm, nog wat te grazen. Een eindje verder stroomopwaarts stonden een paar mannen te vissen, met een " carrelet", een kruisnet. Het lijkt op een enorm schepnet, vierkant dan en met een diameter van wel anderhalve meter. U ziet wel, al met al was het echt de moeite waard om even haastje-repje te spelen, om van het getij maximaal te kunnen genieten. Zelfs al hebben we geen enkel visje gevangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen