Wat mij opvalt in Nederland

Na afloop heb ik een gesprek met Katja Ploeg-Vinogradskaja. Katja is 20 jaar en afkomstig uit de Oekraïne. Ze is een dochter van ds. D. N. Vinogradsky. Ze is getrouwd met Cor Ploeg en woont sinds september 1995 in Genemuiden. Katja en Cor zijn beiden actief in de muziek; zij als violiste en hij als organist/dirigent. Het Nederlands is nog wel moeilijk. Dat blijkt ook tijdens het gesprek. Als ze de juiste woorden niet kan vinden, vult Cor aan.

Katja, ik heb je vanavond zien zingen in het jongerenkoor. Zing je liever, dan dat je viool speelt? 'k Vind het allebei fijn. Ik speel ook graag, maar dan moet ik natuurlijk uitgenodigd worden.

Ik kom straks nog even op deze zangavond terug. Misschien wil je voor de lezers van 'Daniël' eerst iets over jezelf vertellen?

Mijn familie bestaat uit negen personen. Ik heb drie zussen en vier broers. Een zus van mij woont ook in Holland en ik heb een broer in Amerika. De anderen wonen in mijn geboorteplaats Zhitomir. Mijn vader is daar dominee van de autonoomgeregistreerde baptistengemeente. Mijn moeder is verpleegster in een kankercentrum. Zelf heb ik gestudeerd voor viooldocente.

Waarom ben je naar Nederland gekomen?

In april 1993 ontmoette ik Cor in Zhitomir. Hij kwam daarom een concert te geven in onze kerk, op uitnodiging van mijn vader. Hieruit groeide een serieuze relatie en in september 1995 zijn we getrouwd en ben ik met Cor naar Holland gegaan.

Vind je het moeilijk zover van je ouders vandaan te wonen?

Ja, ik mis ze heel erg. Als je vader en moeder zover weg wonen... Maar ik klaag niet hoor. Ik heb hier ook ouders gekregen (ze kijkt even naar Cor). Ik bel en schrijf en ik heb een zus in Hendrik Ido Ambacht wonen. Ik hoop in april samen met m'n zus naar onze ouders te gaan. En Cor? Hij mag ditmaal niet mee. (Cor: ik kan helaas vanwege m'n werk niet mee).

Hoe ervaar je het om hier te wonen?

Moeilijk! Moeilijk om overal aan te wennen. Natuurlijk is de economische situatie in ons land slechter dan in Holland, maar geld maakt niet gelukkig. Ik had soms wel wat moeite met de mentaliteit van sommige Hollanders. Bij ons zijn ze gevoeliger, emotioneler dan hier. Hollandse mensen zijn koeler, zakelijker. Ze hebben altijd haast.

Zijn er dingen waarvan jij vindt dat ze in jouw land beter zijn dan hier?

De mensen in Oekraïne zijn over het algemeen gastvrijer dan in Holland. Gasten krijgen het beste wat er is. Ook al moet het met zeer veel moeite bijeengeschaard worden. Ik bedoel dit niet negatief naar de Hollanders toe, want in de familie en de vrienden hier in Holland ben ik erg goed opgevangen,

Wat valt je op als je het dagelijks leven in ons land vergelijkt met het leven in jouw vaderland?

Hier is alles meer gepland, georganiseerd, gestructureerd. Bij ons wordt er meer geïmproviseerd.

Hoe heb jij je schoolperiode in Rusland ervaren? Was het voor jou als christen-jongeren moeilijk?

Toen ik nog jong was wel, dat was nog in de communistische tijd. Ik heb problemen gehad met zowel leerlingen als sommige docenten. Kinderen sloegen mij altijd, ik kwam vaak huilend thuis. Kinderen stopten hun etensresten in mijn tas, scholden mij uit. Van sommige docenten moest ik vernederende krantenartikelen lezen over christenen. In scheikunde was ik nooit zo goed. Vaak liet deze lerares mij dan voor het bord komen om mij te overhoren en dan zei zij tegen de klas: „Nu zullen wij kijken hoe God onze Katja helpt!" Dit heeft mij altijd veel pijn gedaan. Later, toen het communisme gevallen was, en ik op de Muziek-Beroepsopleiding zat, was het beter. Ik werd geaccepteerd, ik kon met iedereen overweg en had daar ook zeer goede vrienden.

Je hoort hier door jongeren weieens zeggen dat het helemaal niet moeilijk is om naar de kerk te gaan. Het brengt hier geen smaadheid met zich mee. Hoe denk jij daar over?

Het is niet moeilijk om naar de kerk te gaan, ook tegenwoordig in Rusland niet. Vroeger was het wel moeilijk om naar de kerk te gaan bij ons, omdat iedereen ons uitlachte. Het parlement verbood om kinderen mee te nemen naar de kerk, gaf regels hoe de bijeenkomsten ingedeeld moesten worden. Ging je buiten alle regels om, dan liep je de kans om met justitie in aanraking te komen. Mijn vader (pastor bij een baptistengemeente) heeft twee keer gevangen gezeten onder andere omdat hij kinderen uit de gemeente onderwees uit de Bijbel. Maar om tegenwoordig echt christen te zijn, is veel moeilijker! Er zijn zoveel wereldse invloeden in de kerk. En er komen steeds meer gevaren de kerk binnen geslopen.

Kun je iets vertellen over jullie kerk en gemeenteleven?

Onze kerk doet veel aan evangelisatie, we hebben een eigen bibliotheek die bedoeld is voor niet christelijke mensen. Deze bibliotheek opereert ook als straatbibliotheek. Onze kerk heeft ook een zondagsschool die meer dan driehonderd kinderen telt van niet-christelijke ouders uit de hele stad. Ook zijn wij nu als eerste in Oekraïne met een christelijke school begonnen.

In onze gemeenten gaat het anders toe. Hoe vind je dat?

In de reformatorische kerken zijn de diensten erg positief voor de kerkgangers. In onze gemeenten worden de kerkgangers meer bij de liturgie betrokken. Bidden bijvoorbeeld, dat doen wij staande of geknield. Hier blijft men gewoon zitten. Ook met zingen staan wij. Bij ons is er ook veel meer afwisseling: koor, samenzang, poëzie en meerdere predikers binnen een dienst. Wij gaan ook vaker naar de kerk.

Ervaar je ook overeenkomsten?

Hartelijk dank!

Tijdens de koor-en samenzangavond in Hasselt werd gecollecteerd voor het jeugdwerk. De opbrengst was ƒ 1 700, 25. We zijn daar bijzonder blij mee. We kunnen het meeleven en de financiële steun met ons jeugdwerk niet missen. Daarom: hartelijk dank!

Ja, hier in Holland en Oekraïne wordt dezelfde God gepredikt.

Ik kom nog even terug op deze zangavond in Hasselt. Wat vind je ervan? Heel mooi. Ik vind hetfijn om mee te werken aan een avond waar Cor dirigeert of speelt.

Maar ik vind het ook heel goed dat er zoveel jonge mensen zijn, hier in de kerk.

Wat zou je tegen de jonge mensen willen zeggen?

Ik hoop dat nog meer jonge mensen mee gaan doen. 't Is toch beter om samen te zingen en te luisteren naar de Bijbel, dan dat je naar de bar of naar een café gaat. Het belangrijkste is dat we de Heere mogen dienen. En ik hoop ook dat de jongeren in Nederland bidden voor de mensen in Rusland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen