Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ds L. G. C. Ledeboer

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ds L. G. C. Ledeboer

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

(XI.)

Zoals reeds opgemerkt is, ging ds Ledeboer ook buiten Benthuizen in verscheidene plaatsen het Woord Gods verkondigen. Omstreeks 1848 kwam hij in Zeeland in aanraking met Pieter van Dijke, oefenaar te St. Philipsland. Zeer veel had deze v. Dijke al moeten ondervinden. Meer dan eens in de gevangenis gezet en bovendien reeds ƒ 10.800.— aan boeten betaald, zodat zijn gezin bijna tot de bedelstaf was gebracht. Ten einde raad kwam v. Dijke er toe om met zijn gemeente vrijheid aan te vragen. De vervolging hield nu op en v. Dijke kon nu prediken. En toch... het was de vroegere V. Dijke niet meer. In 1846 werd hij schipper en graanhandelaar, hoewel hij des Zondags bleef oefenen. Van Dijke voer op Vlissingen en in 1848 ontmoette hij daar, bij een vriendin, de bekende ds Ledeboer. Hartelijk spraken daar de beide broeders met elkander. In de loop van het gesprek vertelde v. Dijke, dat hij en zijn vrienden vrijheid hadden aangevraagd.

Hierop schoot ds Ledeboer in de lach en zeide: „Wel vriendje, wat heb je nu toch gedaan? Wat voor een rare naam heb je nu toch gekregen; ik vind die naam in mijn gehele Bijbel niet."

Op ernstige wijze bracht hij hem het verkeerde van zijn daad onder het oog. Diep onder de indruk, vroeg v. Dijke of ds Ledeboer lust had ook eens in St. Philipsland te komen preken. Doch zeer beslist luidde het antwoord: „Als gij Christelijk-Afgescheiden blijft kom ik bepaald nooit bij u prediken. Wederroep dadelijk uw gevraagde vrijheid aan Z.M. de Koning en vraag dan aan de Koning der Kerk, aan de Koning der koningen om vrijheid, dan zal ik wellicht wel eens komen." (P. v. Dijke, bldz. 78.)

Na een lange, zware strijd ging v. Dijke er tenslotte toe over de gevraagde vrijheid te herroepen bij de regering. Nog vele bestrijdingen en moeiten heeft v. Dijke moeten doormaken, doch eindelijk werd toch de wens van zijn hart vervuld. Op 10 Maart 1849 werd van Dijke door ds Ledeboer bevestigd als predikant van St. Philipsland. Ds Ledeboer behoefde nu niet zo vaak meer naar Zeeland te gaan, want Van Dijke werd de leidsman der Ledeboerianen op de eilanden. De Hollandse en de Zeeuwse gemeenten hielden wel gemeenschap met elkander. De Hollandse kerken vormden een soort classis te Benthuizen, de Zeeuwse te Middelburg of St. Philipsland. Eén keer in het jaar werd een algemene vergadering gehouden.

Na de dood van ds Ledeboer stond Ds van Dijke alleen voor al de gemeenten. Later kreeg hij hulp van de oefenaar Ds Janse, J. Vader en Ds Wijting.

De laatste algemene Vergadering werd 17 Juni 1899 te Moercapelle gehouden.

Ds Landweer schrijft in zijn werk over de Ledeboerianen het volgende:

„Het zijn doorgaans zeer stille en nette mensen.

Heeft men hun vertrouwen gewonnen, dan zijn zij hartelijk en gastvrij. Op Zondag mijden zij zoveel mogelijk de omgang met de wereld en onthouden zich van bijna elke arbeid. In alle dingen zijn zij matig. Hun kleding is uiterst eenvoudig. De mode is voor hen een afgod, voor welke ze niet willen knielen. Vooral de vrouwen zijn zeer kenbaar door haar klederdracht, waarvan alle opschik verre is. In het maatschappelijk leven zijn het solide mensen, op wie men rekenen kan en die niet gemakkelijk iets tegen hun consciëntie zullen doen. Vele Ledeboerianen hebben een grote mate van Schriftkennis, welke zij practisch weten aan te wenden. Men vindt er onder hen, die van rijke levenservaringen kunnen gewagen, die over waarachtige bevinding kunnen spreken op een wijze, dat het heilige jaloersheid bij anderen verwekt. Er zijn onder hen uiterst ernstige en godzalige mensen, die in eenvoud hun weg gaan en die een goede reuke van Christus verspreiden."

Dit getuigenis gaf ds Landwehr vijftig jaar geleden.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 juni 1951

Daniel | 12 Pagina's

Ds L. G. C. Ledeboer

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 juni 1951

Daniel | 12 Pagina's