„Briefjes van 25" en de Bijbel

RONDKIJK

Wij, mensen van de Geref. Gemeenten, behoren zo zachtjes aan tot de antieken. Dat dacht ik, toen ik het blad „Enigheid des Geloofs" van verleden week las. De Kroniekschrijver in genoemd blad signaleerde dat op de Synode der Ger. Kerken besloten was, de nieuwe vertaling van de Bijbel voor kerkelijk gebruik in te voeren. Er stond bij, dat de Herv. Gereformeerden en de Christelijk Gereformeerden er nog niet voldoende begrip voor hadden en hoe men er in de Ger. Gemeenten over dacht, ging de kroniekschrijver maar voorbij. „Daar was de binding aan een vertaling omdat die oud is zo sterk, dat men geen nieuws wil." Echte conservatieven dus, de mensen van de Ger. Gemeenten! Nu, ik ben blij, dat men ons dit praedicaat oplegt. Als ge dan maar weet, dat conservatief „behoudend" betekent en dat is heus geen slecht woord. Uw Rondkijker wil er gaarne voor uitkomen, dat hij de Statenvertaling wil „behouden." En hij hoopt, dat alle jongens van de J.V. die mening delen en met hem even „behoudend" zijn.

Zo heb ik deze week nog iets gelezen, dat mij zeer heeft getroffen. Ds Veldkamp, Ger. predikant te Middelburg heeft pas een boek het licht doen zien over de profeet Jerimia. In het inleidend woord zegt hij ook iets over de Statenvertaling en wel als volgt:

„Deze boodschap van God, zoals die in de Statenvertaling voor ons ligt, is voor drie kwart onleesbaar. Toen dit boek (over Jeremia) voor tweederde klaar was, verscheen tot mijn grote vreugde de „nieuwe vertaling". Hieruit is te verklaren dat op vele plaatsen in dit boek nog met het BE-STAAN van de Statenvertalinggerekend is."

Voor driekwart onleesbaar! En met het bestaan van die oude vertaling, waaraan de Heere zo kennelijk vele eeuwen lang Zijn zegen heeft gegeven, wordt, nu ja, nóg rekening gehouden! Nóg rekening, meer ook niet.

Voor het gebruik in kerk, school en huis, weg er mee! Voor drie kwart onleesbaar!

Ik geloof niet, dat ik daar verder commentaar op behoef te geven. De aangehaalde zinsneden zeggen genoeg.

Anderzijds had het mijn verwondering, dat onze Overheid pro-Statenvertaling is. Ik kreeg n.I. dezer dagen het nieuwe briefje van vijf en twintig gulden in handen. Daar staat Salomo op — zoals de tekenaar hem fantaseert — en een Bijbeltekst. En nog al liefst een Bijbeltekst volgens de

Statenvertaling, in de meest archaïstische spelling. Deze tekst luidt: Daer is een die uyt stroyt, den welcken nog mner toegedaan wordt, ende een die meer inhoudt dan recht is, maar 't is tot gebreck. (Spr. 11 : 24). Daar heeft uw rondkijker zich toch een beetje over verbaasd. De nieuwe vertaling maakt zo'n opgang in ons land en nu komt daar zo waar van onze Overheid een wisselpapier, waarop een tekst uit de Staten-vertaling!

Nu weet ik wel, dat die briefjes van 25 reeds in 1949 zijn gereed gemaakt (het staat er op) en dat toen de nieuwe vertaling, althans van het Oude Testament, er nog niet was. Maar men kon toch weten, dat deze in , , de maak" was. Ik wil eerst vastleggen, dat het schermen met bijbelteksten mij tegenstaat. Bij sommige mensen, hangt in iedere kamer een bijbeltekst. Op zichzelf kan dit goed zijn, maar hebt ge wel eens op die teksten gelet? Ze zijn meest van het chapitre dat God liefde is —-en dat is zo — maar weinig, die van 's mensen doodstaat spreken! Wat de mannen uit de geldwereld nu met deze Bijbeltekst op het bankpapier bedoelen, valt slechts te gissen. Ik betwijfel, dat het de bedoeling-is om ons volk, dat in doorsnee zo weinig van de Bijbel weet, meer Bijbelkennis bij te brengen. Het kan een navolging zijn, van wat vroeger op onze zilveren munt stond. Het randschrift bevatte de woorden „God zij met ons." Als men daar mee voortgaat, zijn we wel benieuwd wat er op de „briefjes-van tien", van „vijftig" en van „honderd" komt te staan. Onze Bijbel bevat teksten genoeg over geld. Bv.: „wie des gelds liefheeft wordt des gelds niet zat." Of „het geld verantwoordt alles", of „die rijk willen worden vallen in verzoeking en in de strik".

Zou onze Overheid ons er mee willen leren af te zien van het zien-en zinlijke en opwekken te streven naar een bestendiger goed? Dit ware te wensen, maar het valt te betwijfelen.

De tekst op het „briefje van 25" spreekt van een tegengesteld resultaat. „Daer is een die uitstroyt" — die er nog meer bij krijgt — en een die meer inhoudt dan recht is — en toch nog gebrek lijdt! Er zit inderdaad wat in, omdat eens nader te overwegen.

Eerlijk gezegd, had uw rondkijker er schik in, dat het juist een tekst is uit de thans min of meer gesmaadde oude Statenbijbel — denk maar aan de zinsnede van Ds Veldkamp — die op dit bankbiljet is gedrukt. Het zou er toe kunnen leiden, dat er een polemiek over ontstaat tussen de theologen die de nieuwe vertaling prefereren en onze Overheid, die het waagt om op het bankpapier zo'n „verouderde" tekst te laten afdrukken! Dan komen we er misschien achter wat de bedoeling is. Afgezien van de oude of nieuwe vertaling, ware het te wensen dat ons volk in zijn geheel meer uit en naar de Bijbel leefde. Dat het Woord van God meer zeggenschap kreeg op ieder terrein van ons leven. Wat zou het er dan anders uitzien in het zich nu nog noemend Christelijk Nederland. Dat ware beter en meer waard aan een tekst op ons bankpapier.

RONDKIJKER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen