Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

“Het christendom van de grote traditie”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

“Het christendom van de grote traditie”

Leven, werk en betekenis van James Packer

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op zevenjarige leeftijd overkomt hem een ongeluk waarbij hij ernstig letsel aan zijn schedel oploopt. Dit is van dien aard dat hij zich lichamelijk niet te veel mag inspannen. Daarom wordt hij al vroeg een ijverig boekenlezer. En dat is hij altijd gebleven: James Packer.

James Inell Packer wordt in 1926 te Gloucenter in Engeland geboren. Het gezin waarin hij opgroeit behoort tot de Anglicaanse Kerk. De gezinsleden gaan trouw naar de kerk, maar thuis wordt niet over godsdienst gesproken. Wanneer
James ongeveer zeventien jaar oud is, krijgt hij interesse in het christelijk geloof. In 1944 gaat hij klassieke talen en filosofie studeren in Oxford. Daar komt hij in contact met een christelijke studentenvereniging.  Packer schrijft: “Tijdens mijn studie in Oxford kwam ik tot geloof.” Omdat de christenen in zijn omgeving geen antwoorden kunnen geven op de vragen waarmee hij worstelt, gaat hij deze zoeken bij de Engelse puriteinen. Deze puriteinen streefden naar vernieuwing en verdieping van het leven van een christen. Hun stond een nauwgezette christelijke levenswandel voor ogen, die voortkomt uit een persoonlijke beleving van het christelijk geloof. Invloedrijke puriteinen waren John Owen en John Bunyan. Het puriteinse gedachtegoed en levensbeschouwing is nog terug te vinden binnen de kring van de bevindelijk gereformeerden.

Vrucht van het kruis
Bij de puriteinen vindt de zoekende student het evenwicht tussen de rechte leer en het element van de bevinding der heiligen. Met name treft hij de geestelijke rijkdom die hij zoekt aan bij de theoloog John Owen. Diens tractaat over ‘De inwonende zonde in de gelovige’ maakt diepe indruk op de jonge James. Hij gaat nu begrijpen dat naarmate we dichter bij de Heere leven, we ook onze zondige aard dieper leren kennen. Van Owen leert hij eveneens dat de kracht van de dood van Christus alleen aan de uitverkorenen wordt toegepast. Hij ziet dit niet als een beperking van Gods liefde, maar zij laat juist zien hoe diep deze liefde is. Voor Packer is het geloof een vrucht van het kruis van Christus. De liefde tot de puriteinen is heel zijn leven gebleven. Eveneens heeft het werk van J.C. Ryle grote invloed op hem uitgeoefend. Op tweeëntwintig jarige leeftijd bezoekt hij op zondagavond de diensten in de Westminster Chapel waarin dr. Martyn Lloyd-Jones voorgaat. Hij schrijft daarover: “Ik heb sindsdien nooit zo horen preken. Zo meesterlijk in de uitleg, zo gepassioneerd, zo majesteitelijk in het verkondigen van genade. De doctor werkte naar een climax toe, kalm, nooit opgewonden en gericht op de nodiging. Hij wekte de luisteraars op tot berouw en om te zien op Christus.” Er ontstaat een vriendschap en nauwe samenwerking tussen hen, die ongeveer twintig jaar duurt. Samen hebben ze zich beijverd om het geestelijk gedachtegoed van de puriteinen weer onder de aandacht te brengen. Ze hebben dit gedaan door talrijke boeken van de Engelse en Schotse puriteinen opnieuw uit te geven. Na zijn promotie in 1954 wordt Packer docent aan een Anglicaanse opleiding voor predikanten. Geleidelijk groeit hij uit tot een van de belangrijkste leiders van de evangelicale beweging binnen en buiten de Anglicaanse Kerk. Herhaaldelijk bestrijdt hij invloedrijke liberale theologen. Vanaf 1978 is hij als hoogleraar theologie verbonden aan het Regent College te Vancouver in Canada. Hij is ook daar lid gebleven van de Anglicaanse Kerk. Op velerlei manieren heeft Packer zich ingezet voor de evangelicale beweging, vooral in Engeland, Amerika en Canada. Vele artikelen en talrijke boeken zijn er van zijn hand verschenen.

Evangelicaal christendom
Packer neemt een leidende positie in binnen de evangelicale beweging. Het evangelicalisme is een orthodox- christelijke beweging. Zij is ontstaan uit de opwekkingsbewegingen binnen het Engelse en Amerikaanse protestantisme in de achttiende en negentiende eeuw. In de twintigste eeuw heeft de stroming zich over de rest van de wereld verspreid. Zij kreeg wereldwijde bekendheid vooral dankzij het optreden van Billy Graham. Ook president Bush rekent zich tot de ‘evangelicals’. Binnen het evangelicalisme bestaat overigens een grote diversiteit. Een toonaangevende exponent van het evangelicalisme is de Engelse theoloog en apologeet Alister McGrath. In zijn boek De laatste der puriteinen geeft McGrath een biografie van Packer. In het voorwoord schrijft hij: “De geschriften van Packer hebben talloze gelovigen in hun leven als christen aangemoedigd, uitgedaagd en gesteund. Met zijn zeldzame gave om theologische competenties, geestelijke wijsheid en een heldere en toegankelijke schrijfstijl te combineren, staat hij naast de grote geestelijke auteurs uit de evangelicale traditie, zoals John Owen, Richard Baxter, Jonathan Edwards en J.C. Ryle. De hoogleraar uit Vancouver heeft zich met zijn publicaties bewogen in het grensgebied van populaire en academische vragen.”

Bevindelijk
Packer heeft ongeveer veertig boeken geschreven, waarvan er negen in het Nederlands vertaald zijn. Hij behandelt in zijn boeken uiteenlopende onderwerpen van het christelijk belijden: God leren kennen zoals Hij is, toenemen in genade en heiliging, Gods soevereiniteit en de roeping tot evangelisatie. Verder waarschuwt hij voor een oppervlakkige godsdienst en geeft hij aan de hand van het boek Nehemia een aanzet tot geestelijk leiderschap. Packer ziet zichzelf als een vertegenwoordiger van wat hij noemt “het christendom van de grote traditie.” Hij wil het huidige christendom uitdagen zich met het verleden te confronteren. Naar zijn mening moet de theologie zowel fundering als samenhang geven aan het christelijk denken. Hij is ervan overtuigd dat het puriteinse denken over het christelijk leven een duidelijke en integrale visie biedt. Tegelijk benadrukt hij steeds weer het belang van het bevindelijke element daarin. Wanneer hij de theologische visie van de puriteinen bespreekt schrijft hij: “Als theologie het geweten niet prikkelt en het hart niet verzacht, dan verhardt het beide.” Bij hem staat theologie nooit los van lofprijzing en gebed. Prediking, gebed en pastoraal werk zijn voor hem in feite voorbeelden van theologiseren. Sommige werken van Packer hebben een apologetisch karakter. Zo heeft hij het gezag van de Schrift en de soevereiniteit van God, zowel in Zijn schepping als in Zijn verlossend handelen, verdedigd tegenover opvattingen van mensen die deze niet wilden aanvaarden. Hieruit blijkt zijn grote kennis van en liefde voor het Woord van God.

Weinig kritisch
Packer gaat eveneens in tegen de heersende tijdgeest. Zo schrijft hij in een van zijn boeken: “Het belangrijkste thema is niet de redding van de mens, maar het werk van God, die Zijn doelstellingen toont en Zichzelf verheerlijkt in een zondig en ongeordend universum.” Tegenover de gedachte dat geloven een gave is die aan alle mensen geschonken is, stelt Packer dat godsvrucht gezien moet worden als een bovennatuurlijke gave van God. Deze gave wordt alleen gevonden “in mensen die hun zonde erkend hebben, die Christus hebben gezocht en gevonden, die wedergeboren zijn en die berouw getoond hebben.” Packer betreurt het dat de heiliging van het leven zowel in de gevestigde kerken als in de evangelische wereld zo verwaarloosd wordt. Hij keert zich dan ook tegen een godsdienst, die gericht is op menselijke ontspanning en het zogenaamde geven van een goed gevoel. Daar tegenover benadrukt hij dat Christus verloochening eist van het eigen vlees en de egocentrische drang tot zelfaanbidding “die zo rampzalig overheerst in onze natuurlijke staat.” Vele malen citeert hij in zijn boeken Calvijn en John Owen. Packer is een evangelicaal binnen de Anglicaanse Kerk. Hij staat dan ook in een andere traditie. Dat houdt in dat hij over bepaalde zaken anders denkt en schrijft. Hoewel Packer, evenals de puriteinen, recht wil doen aan het werk van de Heilige Geest, staat hij toch weinig kritisch tegenover charismatische bewegingen. Binnen deze bewegingen heeft men geringe aandacht voor de leer, waardoor de prediking heel sterk gericht wordt op het gedrag en het gevoel van de mens. Verder krijgen de gaven van de Heilige Geest, zoals het spreken in tongen, genezing door handoplegging en het ontvangen van bijzondere openbaringen van God veel aandacht. Al gaat Packer wat de leer betreft er niet in mee, toch staat hij er niet afwijzend tegenover. Packer kan een groot theoloog worden genoemd. Zijn visie op het gezag van de Schrift, de soevereiniteit van God, de eis tot bekering en de noodzakelijkheid van wedergeboorte en levensheiliging dienen we ter harte nemen. Met name is het goed zijn voorbeeld na te volgen om terug te gaan naar de bronnen waarnaar hij verwijst: de geschriften van de puriteinen, waarin een schat van godsvrucht is te vinden.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 december 2008

Daniel | 40 Pagina's

“Het christendom van de grote traditie”

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 december 2008

Daniel | 40 Pagina's