ZORGVULDIGE VOORBEDE

Het gebeurde afgelopen zondag tijdens de dienst. De predikant leest een uitgebreide lijst met voorbeden en dankzeggingen voor. In deze grote gemeente is dit een lijst met wel 30 namen van broeders en zusters. Er zijn enkele leden gestorven. Een paar huwelijksjubilea zijn gevierd. Twee kinderen werden geboren.

Maar veruit het grootste deel van de lijst bestaat uit namen van broeders en zusters die ernstig ziek zijn of voor een operatie staan. Uitgebreid staat de predikant in zijn gebed stil bij wat iedereen mankeert en nodig heeft. Een opsomming van allerlei kwalen komt voorbij. Sommige gemeenteleden vinden het gebed zo wel erg lang duren, maar ik denk alleen: wat mooi dat we zo de gemeenschap der heiligen gestalte kunnen geven.

Tegelijkertijd kriebelt er wat bij mij. Altijd als ik dit hoor, speelt er in mijn achterhoofd: is het wel ethisch juist wat we doen? Hoe expliciet mag je iets vermelden, bijvoorbeeld in het kerkblad of in de voorbede? Ik heb mijn twijfels weleens aan een aantal predikanten voorgelegd, maar die keken me wat glazig aan. Het is een goede gewoonte geworden om gemeenteleden uitgebreid te bespreken.

Maar, vraag ik me af, hoe kunnen we voor onze broeders en zusters bidden met respect voor hun persoonlijke levenssfeer? Lang niet iedereen wil dat zijn of haar (ziekte)omstandigheden bij de gemeente bekend worden, laat staan breed uitgemeten worden in het kerkblad. Nog indringender wordt het als de predikant benoemt hoe iemand een en ander in het geloof ervaart en verwerkt.

Aan de andere kant: hoe kunnen we bidden voor onze broeder of zuster als we niets weten van hun omstandigheden? De kracht van de voorbede is toch dat we de noden van de gemeente voor mogen leggen aan onze God? In de vakantie hoorde ik een preek over de gave van genezing. Juist in de biddende gemeente krijgt deze een plaats.

Ben ik dan aangestoken door het privacy-virus? Dat zien we nogal eens langskomen in de media. Wat behoort tot de persoonlijke levenssfeer, wanneer behoort iets tot de persoonlijke levenssfeer, wanneer wordt die geschonden? De een zegt zus en de ander zo.

Hoe zit dat dan eigenlijk in kerkelijke zaken? Meeleven met elkaar is een zaak van de gemeenschap der heiligen, zoals ik boven al vermeldde. De Bijbel noemt uitdrukkelijk het blij zijn met de blijden en treuren met de treurenden.

Wellicht kunnen we ons afvragen of een lijst met de meest uiteenlopende kwalen in het gebed thuis hoort en of we ons misschien moeten beperken tot het vermelden dát iemand voor een operatie staat, ziek thuis is of in moeilijke omstandigheden verkeert, zonder dat we expliciet spreken over wat er precies met het lichaam of de geest aan de hand is.

Het is zeker niet mijn bedoeling om kritiek uit te oefenen op de voorbede. Die is niet alleen een goede gewoonte, maar ook een voorschrift voor ons allemaal. Het gebed voor elkaar is een wezenlijk onderdeel van het gemeente-zijn en zal - naar Gods belofte - rijk gezegend worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen