Begroting Financiën

EERSTE KAMER

de heer Meuleman

SCHONE EN DURE ROEPING

In mijn bijdrage aan het debat over dit begrotingshoofdstuk wil ik enkele zaken naar voren brengen met betrekking tot de door ons voorgestane bezuinigingen op dé Overheidsuitgaven die nodig zijn en die moeten worden aangewend voor belastingverlichting voor de bevolking. Er moeten echter ook gelden beschikbaar zijn voor de vele bedrijven die in financiële moeilijkheden verkeren. Het zal daarom nodig zijn, steun te verlenen waar de werkgelegenheid in gevaar kan komen. Daar heeft de overheid een schone, maar ook dure roeping om te steunen, waar nodig en tegen te gaan, , waar de financiën worden aangewend in strij d met de normen en niet voor het algemeen nut en welzijn. Daarom geen steun aan vermakelijldieden en dergelijke.

Ik ben mij ervan bewust, dat dit ook vandaag een hele opgave is. Tegenwoordig wordt het vele, dat wij nog mogen bezitten, niet meer gezien als een gave van Gods hand, maar als een recht dat ons toekomt. Laten wij bedenken dat wij allen, overheid en onderdaan, rentmeester mogen zijn van hetgeen waarover wij gesteld zijn.

DE TERING NAAR DE NERING

Over de consumptieve kredieten en met name over de overkreditering schrijven de bewindslieden in de memorie van antwoord dat uit vele persberichten kan worden opgemaakt dat de overkrediteringsverschijnselen en de daarbij behorende problemen meer in de aandacht zijn gekomen en dat het beloop van de bestedingen en de betalingsbalans het wenselijk maken, de groei van de consumptieve kredietverlening te beperken. In dit kader zullen binnenkort maatregelen worden uitgevaardigd. Wij vragen ons wel af, welke maatregelen. Ook wij hebben in dezen onze zorgen, maar is het wel juist om hiervoor de individuele kredietnemer alleen verantwoordelijk te stellen? Heeft het gehele afbetalingsstelsel in de loop der jaren - echt niet alleen het laatste jaar - niet fnuikend gewerkt?

Worden er zelfs geen bestedingen verricht voor minder noodzakelijke en zeer luxueuze artikelen? Leefde bij velen niet de gedachte dat in een vermeende welvaartstijd alles kon en moest? Wat is de oorzaak? Zijn niet de banken en de financieringsmaatschappijen mede verantwoordelijk bij de aanmoediging tot kredietverlening? Is het niet alleen de individuele kredietnemer? Zijn overheid en volk de laatste jaren niet bezig geweest met overkreditering? Hebben wij allen niet in overdaad geleefd? Thans dient er een ombuiging plaats te vinden. Dat dit niet gemakkelijk is voor de bewindslieden beseffen wij zeer wel.

Toch moeten wij leren de tering naar de nering te zetten. Dit geldt niet alleen voor het consumptief krediet om de betalingsbalans in evenwicht te brengen, maar het geldt vooral ter zake van de besparingen op de uitgaven door de overheid. Daartoe heeft zij zelf ook een verantwoordelijkheid. Laat de overheid hier dan ook een voorbeeld geven.

SUBSIDIEBELEID

Bij de algemene beschouwingen en bij de behandeling van het Dekldngsplan, verleden jaar december, hebben wij bij de bewindslieden aangedrongen op verlaging van de uitgaven. Ook nu doen wij weer een beroep op de Minister en de Staatssecretaris om vooral een afweging te doen plaatsvinden over de vraag of de financiën besteed worden waar het noodzakelijk, nuttig of aangenaam is. Vooral met het laatste doelen wij op vermakelijkheden die het volk wenst. In de hedendaagse cultuur wordt erkenning van de normen die Gods woord ons stelt, menigmaal ter zijde gesteld, terwijl de overheid deze instellingen met miljoenen guldens subsidieert.

De belastingbetaler krijgt uiteindelijk hier de, rekening wel gepresenteerd. Vele miljoenen guldens zullen nog nodig zijn tot verbetering van de werkgelegenheid en voor steun aan de ondernemingen. Diverse ondernemingen kwamen de laatste jaren in financiële moeilijkheden en zij zagen hun rendementspositie ernstig uitgehold. Investeringen werden afgeremd, alleen wanneer het arbeidsbesparing betrof, gebeurde er nog iets, terwijl het aantal arbeidsplaatsen terugliep. Om het rendement van de bedrijven in stand te houden, zal de Regering al het mogelijke hebben te doen om de lasten te verlichten.

Wij zijn het dan ook met de Minister van Financiën eens wat hij in een rede voor de Economische Faculteitsvereniging te Rotterdam op 28 februari jl. stelde: „Uitvoering van Bestek '81 is onontkoombaar. Bij de geringe economische groei, zoals wij die voor de komende jaren moeten verwachten, moet de beperkte ruimte zoveel mogelijk worden gebruikt voor de versterking van de toch al zwakke basis waarop het gehele gebouw van onze gemeenschapsvoorzieningen en sociale zekerheid rust. Als wij de ontwikkeling van de laatste jaren ongewijzigd verder laten gaan, als wij de rendementen van de ondernemingen blijven uithollen door belasting- en premiestijgingen, zal de werkgelegenheid blijven verslechteren".

Wij willen de bewindsman in dit beleid steunen, maar dan zal ook een stap terug moeten worden gedaan, vooral ten aanzien van het subsidiebeleid voor cultuur en recreatie. Bij de behandeling van dit begrotingshoofdstuk hebben wij hierop, veertien dagen geleden, gewezen. Wij wensen hierop bij deze begrotingsbehandeling niet dieper in te gaan. Kortom, het financieringstekort zal niet steeds kunnen doorgaan. Voor ons zal deze uitweg ten einde tot een gezonde financiering te geraken, niet moeten worden bereikt door verhoging van de belastingen maar door drastische beperking van de uitgaven. Deelt de Minister deze stelling?

MOTORRIJTUIGENBELASTING

De reparatiewetgeving op belastinggebied is in aantocht, aldus de memorie van antwoord. Ik weet niet of dit betekent „wederom brengen in oorspronkelijke toestand" dan wel „vernieuwing"; de grote Van Dale geeft beide betekenissen. Wij wachten het antwoord maar af.

Er is een onderzoek gaande naar andere stelsels van heffing en toezicht met betrekking tot de motorrijtuigenbelasting. Wordt hierbij ook gedacht aan de

mogelijkheid dat de provincies opcenten heffen op deze belasting? Is het waar dat hieraan wordt gewerkt? Het zou toch wel te betreuren zijn, wanneer opnieuw de autobezitters zouden worden belast! En dan te bedenken dat een zeer groot deel van de autorijders in aanmerking komt voor reiskostenvergoeding en aldus niet wordt belast, terwijl anderen hiervan verstoken zijn.

VERMOGENSBELASTING

Naar aanleiding van een persbericht in het Reformatorisch Dagblad van zaterdag jl. wil ik mijn waardering uitspreken aan het adres van de bewindslieden. In genoemd persbericht staat namelijk dat het Ministerie van Financiën aan een ontheffingsregeling werkt voor de vermogensbelasting; de regeling zal moeten voorkomen dat bejaarden met een eigen huis waarop geen of een lage hypotheek rust, onder de vermogensbelasting komen te vallen als gevolg van de waardestijging van hun woning. Het is nog niet bekend wanneer de ontheffingsregeling aan de Tweede Kamer zal worden aangeboden.

Wij vinden dit een goed begin; met opzet spreken wij van „begin". Het is de Minister bekend dat wij de vermogensbelasting niet zien en niet willen zien als een sluitpost van het financiële beleid. Immers, wie zijn inkomen verteert, betaalt alléén inkomensbelasting. Degene die bij de huidige belastingtarieven nog kans ziet om door èen eenvoudig of sober leven iets te sparen, moet over dat inkomen van de besparing opnieuw inkomstenbelasting betalen en eventueel vermogensbelasting a 8 promille. Is het niet nodig dat de overheid de spaarzin aanmoedigt en de vermogensvorming stimuleert? Vindt de Minister deze belasting een billijke? Zou hij hieraan verder iets kunnen doen?

Mijn betoog afrondende, wil ik de bewindslieden wijsheid en sterkte toewensen bij hun moeilijke en verantwoordelijke taak. Moge het zijn dat het welzijn voor ons volk wordt gezocht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen