Gebedsgenezing

II.

Zo moet het ook zijn met ons gebed voor genezing van lichamelijke kwalen. Wanneer men bidt om genezing en de be: doeling is alleen maar om weer rustig verder te leven, kan God genezing schenken en doet dit soms ook, doch dan zal het die mens zwaar aangerekend worden.

We spraken zojuist over Petrus en dit brengt ons in gedachten ook naar de Pinksterdag. Wanneer we de gebedsgenezing historisch willen bezien, begint het eigenlijk daar. De uitstorting van de Heilige Geest gaf hen macht om vreemde talen te spreken en ook om wonderen te verrichten in Gods naam. Letten wij er echter wel op dat op die Pinksterdag er drieduizend kwamen uit te roepen: „Wat moeten wij doen om zalig te worden". Dit waren mensen die door de werking des Geestes ontdekt aan zichzelf, de genezing zochten voor hun ziel, doch nergens in Handelingen 2 lezen wij dat ze genezen werden naar het lichaam. Dit kwam pas later. Het allerbelangrijkste kwam eerst, de bekering en bij al de handelingen der apostelen zien wij die bekering van zonden op de eerste plaats staan. Laten we dat nooit vergeten wanneer we de verrichtingen der gebedsgenezers nagaan.

Ook werden er door de wonderen veel genezen, zelfs doden opgewekt en dit liet niet na om in de eerste eeuwen van het Christendom een geweldige indruk te maken. Wij lezen zelfs van Augustinus dat hij door het gebed van een kwaadaardig gezwel zonder medisch ingrijpen werd genezen. Doch langzamerhand scheen deze krachtige stroom van genezingen wel op te houden. Velen stellen dan ook dat dit zijn oorzaak vond in het feit dat de kerk van onvolwassen tot volwassenheid was gekomen.

Rome kon het echter niet zonder een wondergeloof en stelde spoedig de mirakuleuze genezing op een zeer hoog plan bij haar leerstellingen en ging hieraan een te grote waarde toekennen. Denkt maar eens aan de bedevaartplaat-

Denkt maar eens aan de bedevaartplaatsen zoals Lourdes.

Bij de reformatie horen wij echter niets over gebedsgenezing. Praktisch nergens vinden wij iets gesclireven van die aard. En de grote Hervormers zoals Luther en Calvijn hadden toch ook wel geleerd wat bidden was. Misschien hebben zij ook wel de kracht van het gebed met betrekking tot de genezing van ziekten ervaren, doch nimmer noodzakelijk geacht hierop verder door te gaan, daar ook zij de genezing van het harde hart het belangrijkste vonden.

Zo bleef eigenlijk Rome op eenzame hoogte staan met haar miraculeuze genezingen, totdat het de Duitse predikant Blumhardt in 1844 gelukte op zijn ernstig gebed onder hevige zielestrijd de duivel uit een bezeten meisje te drijven. Blumhardt was wars van alle exentrieke neigingen en wees ook nimmer het medische ingrijpen af. Juist daar tegenover achtte hij dit zeer nuttig. Sterk nam de beweging van Blumhardt toe onder de naam Möttlinger beweging en onder het motto „Jesus ist Sieger" d.w.z. „Jezus is overwinnaar". Dat deze beweging somtijds dweepzuchtig werd lag wel voor de hand, doch vond zijn oorzaak niet in Blumhardt zelf.

Ook in andere landen ging men zich voor gebedsgenezingen interesseren. In Engeland Dr. Allan. In Amerika o.a. Dowie. Daar ontstond ook de z.g. Pinksterbeweging in 1906, welke ook in Nederland tamelijk opgang maakte, doch welke thans hier zeer klein is. Op het zendingsveld o.a. in Indonesië treedt zij echter zeer krachtig op. De thans zo overbekende Osborn staat hier wel niet zo vreemd tegenover!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen