Het geestelijk nut van de beproeving

Het is voor de meest uitgelezen heiligen net zo natuurlijk en gewoon verzocht te worden, als het voor de zon natuurlijk is om te schijnen, voor een vogel om te vliegen, voor het vuur om te branden. De adelaar beklaagt zich niet over zijn vleugels, noch de pauw over zijn staart, noch de nachtegaal over zijn stem, omdat die alle van nature bij hen horen. Ons hele leven, zegt Augustinus, is niets anders dan een verzoeking. De beste mensen zijn het ergst verzocht. En daarom, zwijg stil’ (Th. Brooks).

Wanneer de Heere Zijn kinderen gewoonlijk leert door beproevingen, moeten zij zoeken er door geleerd te worden. Wat is nodig om door de beproeving geleerd te worden en het geestelijke nut te verkrijgen? Ten eerste: onderwerping. Met onderwerping bedoelen we niet de houding van de generaal die na een lange strijd zich uiteindelijk gewonnen moet geven aan de overwinnaar. Geen tandenknarsende onderwerping maar hartelijk en gewillig buigen voor de Heere en Zijn weg: ‘De HEERE is rechtvaardig in al Zijn wegen, en goedertieren in al Zijn werken’ (Ps. 145:17). Deze onderwerping is niet zonder strijd. Dikwijls zien we niet wat de Heere doet in ons leven. Buigen onder Zijn slaande hand is een grote genade. Toch roept de apostel er in grote ernst toe op: ‘Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd’. Deze vermaningen zouden niet in de Bijbel staan als we ze niet nodig hadden. De apostel wil dat wij Gods hoogheid en majesteit zullen bedenken. Zal het schepsel niet zwijgen voor Zijn Schepper? Daarbij wijst de apostel op de belofte van de verhoging. Want de barmhartigheid van God is het dichtste bij wanneer een christen stil is onder zijn grootste zorgen en zijn ergste beproevingen. Mozes riep het volk van Israël er toe op toen ze klem stonden voor de Rode Zee en Farao met zijn ruiters naderde. ‘De Heere zal voor u strijden, en gij zult stil zijn’. Hoe heerlijk werden zij van hun vijanden verlost!

Ten tweede: letten op het Woord des Heeren. De Heere geeft altijd onderwijs door Zijn Woord! Onderzoek de Schriften of het Woord past bij uw beproeving en strijd. Juist in dagen van beproeving wil de Heere brengen tot het verstaan van de Schrift. Maarten Luther heeft gezegd: ‘Was het niet door beproeving, ik zou de Schriften niet verstaan’. De beproevingen zullen ons geen andere lessen kunnen leren, tot ons nut, dan door de Schriften. De Heere gebruikt omstandigheden in ons leven om verstandskennis van de Schrift te maken tot bevindelijke en persoonlijke kennis van de Schrift.

Van de godvrezende Jozef lezen we: ‘Tot den tijd toe, dat Zijn woord kwam, heeft hem de rede des HEEREN doorlouterd’ (Ps. 105:19). Het spreken van God en de zware weg van kruis en vernedering gingen samen in het leven van Jozef. Zo werd hij gelouterd om er beproefd uit te komen.

Ten derde: in gedachtenis houden. Om geestelijk nut te hebben van de beproeving is het nodig om deze in gedachten te houden. De Heere wil niet slechts dat we de beproevingen doorstaan, maar dat we er door geleerd worden. In de woestijn moesten de Israëlieten leren dat zij geheel van God afhankelijk waren voor hun dagelijks brood. Dit leerde de Heere door hen te beproeven in de woestijn met de honger. Elke dag weer was het Manna uit de hemel een herinnering aan die grote les. Paulus wijst ons op dit waarschuwend voorbeeld. ‘Laat ons Christus niet verzoeken, gelijk ook sommigen van hen verzocht hebben, en werden van de slangen vernield’ (1 Kor. 10:9). De Heere houdt ons verantwoordelijk voor hetgeen Hij in de beproeving wil leren. Het is tot onze schade en schande dat wij vaak op herhaling moeten opdat de geestelijke les van de beproeving diep afzinkt in ons hart en leven.

Heiliging
Beproeving en heiliging zijn volgens de Schrift tweelingen. Laten we dat toch niet uit het oog verliezen! ‘Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden’ (Hebr. 12:10). Eén ding is zeker, verdrukking brengt de verdorvenheid van onze zondige natuur aan het licht. Wij kennen onszelf niet en de diepte van de overblijvende zonde. Velen stemmen in met de bijbelse waarheid en houden deze instemming voor gehoorzaamheid. Maar wanneer de Heere de weg van ons leven ombuigt, en als het anders gaat dan wij willen, komt boven wat er in ons woont. Ons vlees brengt onder de beproevingen de vruchten van de Geest niet voort. Ongeloof en verzet zitten ons in het bloed. Wat een ontdekking om tegen de vijandschap van ons bestaan op te lopen. Ook degenen die in verleden tijden door beproevingen geleerd zijn, worden er opnieuw aan ontdekt dat het vlees zich aan God en Zijn wil niet onderwerpt.

In de Bergrede worden zalig gesproken de armen van geest, de treurenden, de hongerenden en dorstenden naar de gerechtigheid… al deze eigenschappen van de onderdanen van het Koninkrijk der hemelen komen voort uit het vernederd zijn onder een levendig gezicht van onze zonden en ellenden. Dan is er een treuren, hongeren en dorsten. Niemand komt hiertoe zonder de ontdekking aan de verlorenheid en verdorvenheid van ons eigen hart. God gebruikt beproevingen om dit te doen. God maakt Zijn heiligheid deelachtig op een manier die ons niet uitkomt. De zelfkennis die de Heere ons bij wil brengen, gaat dieper dan de zonden die wij ons bewust zijn. God wil afdalen tot de wortel, tot de corruptie van onze zondige natuur, de verdorvenheid van onze hartstochten, de opstand in onze wil en de geestelijke duisternis in ons verstand. De Heere gebruikt wegen van beproeving om ons die diepere zelfkennis te leren. Hij kruisigt onze wil. Brengt de boze bewegingen van ons hart ten onder door ons bestaan tegen de dood aan te houden. De rem wordt op ons leven gezet. Bij Jakob een verwrongen heup, bij Naomi een bitter Mara, bij Paulus een doorn in het vlees. De roede van de kastijding is het middel dat de Heere gebruikt om Zijn kinderen te heiligen. Het is waar, de kastijding is geen zaak van vreugde maar van droefheid. Maar de oogst is een rijke vrucht, zelfs een ‘vreedzame vrucht der gerechtigheid’. Dan voert Hij in de woestijn, maar daar spreekt Hij naar het hart. Hij werpt in de smeltkroes, maar Hij doet dat opdat ze meer van Zijn tegenwoordigheid zouden hebben. Als de stenen Stefanus dicht om de oren vliegen, is het alleen om hem dichter bij Christus, de Hoeksteen, te brengen. Het kruis verbindt te meer aan Christus. De rijkste troost ontvangen Gods kinderen onder beproeving en strijd. Wanneer zagen de drie jongelingen in de vurige oven de Engel des Heeren? Toen de oven zevenmaal heter was gestookt. Wanneer ontving Johannes zijn openbaring van de opgestane Christus? Toen hij een balling was vanwege het geloof op het eiland Patmos.

Tenslotte maakt de beproeving Gods kinderen pasklaar voor de hemel. Het doet hen verlangen naar het betere vaderland waarvan geldt: ‘En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn: want de eerste dingen zijn weggegaan’.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen