Het gelukkige volk

Dagen van gedenken en herdenken. Op 4 mei gaan nog steeds de vlaggen halfstok. Als volk herdenken we onze doden, de gesneuvelde soldaten, die hun bloed gaven voor onze vrijheid. Op 5 mei gaan de vlaggen hoog in top. Bevrijdingsdag.
Nationale dagen. Dagen van ons als volk. Dat we nog steeds in vrijheid leven, is een wonder. Ook al weten we van de dreigingen van aanslagen. Vrijheid blijkt uiterst fragiel. Mogen we ons nochtans gelukkig prijzen, gelukkig om de vrijheid, gelukkig om de vrede, gelukkig om... Ja, waarom eigenlijk?

David eindigt dit lied met een zaligspreking. Hij geeft met een enkele krachtige pennenstreek aan waarin dat gelegen is. Niet in vrijheid en vrede, niet in afwezigheid van oorlog of in een goed draaiende economie, maar in de hartelijke erkenning dat de HEERE God is. Hoe is dat in ons land en bij ons volk? Bitter weinig is daarvan te merken. Hoe is dat bij u persoonlijk? Ook bitter weinig van te merken? „...wiens God de HEERE is!” Daar moesten we in het paradijs al niets van weten. Toen braken we met Hem. Nochtans kwam de HEERE en Hij gaf ons het teken dat Hij wel onze God is en wil zijn. Vanuit onszelf erkennen we dat niet. Eigen heer en meester.

Wanneer we deze Psalm doorlezen, dan vallen een paar dingen op die inhoud geven aan deze geweldige laatste woorden. De dichter roemt allereerst de HEERE als „mijn Rotssteen”. Trouwens, sta eens stil bij de vele namen die David aan zijn God geeft. Nou, gaat uw hart niet sneller kloppen bij de door en door persoonlijke roemtaal? Steeds is het weer „mijn”.
Dat is toch wel een groot wonder, wanneer een mens daartoe komen mag. Dat is het grootste wonder. Dat is genade alleen. Hoe klein zijn wij immers! Hoe nietig. IJdelheid, leegheid, een voorbijgaande schaduw. Wie dat leert, komt des te meer onder de indruk van de grootheid van de Heere.
Ook al weet David zich door de HEERE geleerd om te strijden, het is de HEERE Die de overwinning geeft. Moeten we dan niet zeggen: het is de HEERE Die ons de vrijheid gaf? Die ons tot hier toe in vrede deed wonen? Ons land is toch maar klein en nietig.
Wij zelf zijn nog kleiner en nietiger. Zondaren. Niet in staat om ook maar één overwinning te behalen. Ook al denken we zo trots en hoogmoedig over onszelf: wij redden het wel!

Elke zegen is van de HEERE. Elke dag in vrijheid is een geschenk van de allerhoogste Koning. Werkelijk welgelukzalig zijn we alleen door Hem. Wie in Jezus Christus gelooft, ontvangt de ware vrijheid, verlossing van zijn zonden, voldoening van zijn schuld, reiniging en heiliging door Christus’ Geest.
Kent u Hem? Dan heet u welgelukzalig te zijn. Dan behoort u tot het gelukkige volk „wiens God de HEERE is”! Dan zal ik wonen op deze aarde met Hem, in tijden van voorspoed en vrede, maar ook in tijden van tegenspoed en oorlog.
Dan hoor ik hier de slagen waarmee Jezus Christus geslagen werd en vastgehecht aan het kruishout, slagen die mij de vrijheid brachten. En deze zal eeuwig zijn voor u, die in Hem gelooft. „Welgelukzalig is het volk, wiens God de HEERE is!”

Ds. Joh. Post, Lunteren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen