Wat zijn de bezwaren tegen "praise-avonden?"

Onlangs bezochten vele jongeren de jaarlijkse themadag op Urk. 's Middags was er gelegenheid tot het stellen van vragen. N.a.v. een onlangs gehouden praise-avond op Urk vroeg men mij op een themadag wat nu in feite de bezwaren zijn tegen een dergelijke bijeenkomst. In het kort gaf ik mijn gedachten daarover weer, toegespitst op de plaatselijke situatie. Ik kon niet vermoeden, dat een eenvoudig antwoord op deze (voor sommigen) netelige kwestie zoveel reacties zou geven. Vandaar deze pastorale verantwoording.

Heilige bezigheid
Niet alle lezers zullen dit verschijnsel kennen. Het komt er in het kort op neer, dat door een landelijk opererende organisatie avonden worden belegd, die kennelijk een grote aantrekkingskracht blijken uit te oefenen op met name kerkelijke jongeren. Op deze avonden staat de lofprijzing van de Naam des Heeren centraal. Het loven van Gods Naam is een heilige bezigheid, die nergens in de Schrift verboden, maar juist geboden wordt. Voor alle duidelijkheid wil ik dat met alle klem voorop stellen om allerlei misverstanden daaromtrent te voorkomen. Op de bewuste themadag heb ik onomwonden gezegd, dat de kerken wel eens gevoeliger mogen worden voor dit bijbelse thema. Hoe goed is 't onze God te prijzen; laat al wat leeft Zijn Naam en goedheid prijzen! (Ps. 147:1,69:14). Wat is dan wel bezwaarlijk? De wijze waarop dit alles plaatsvindt. Het gehele (geestelijke) klimaat dat in deze goed georganiseerde bijeenkomsten wordt aangetroffen en dat wordt opgeroepen door de manipulatie van moderne technieken van geluid en lichtspel. Om nog maar te zwijgen van de ondertoon van spot in de presentatie, zoals deze op Urk plaatsvond (!).

Je hart geven
Het hoofdbezwaar is echter, dat er tijdens muziek en zang of bij een korte onderbreking ervan, de gelegenheid gegeven wordt om op uitnodiging naar het podium te komen om je hart te geven aan Jezus. Uiteraard kan deze nodiging op verschillende manieren verwoord worden. In ieder geval worden de aanwezigen opgeroepen om te kiezen voor de Heer(e). Op het eerste gehoor geen enkele reden tot bezorgdheid. Of bij nader inzien juist wel? Welke geestelijke gevaren bedreigen hier onze jongeren? Ook gelet op uitlatingen van enkele ouderen, ook hen, die beter zouden moeten weten. Wordt hier niet door al dan niet onderkende psychologische beïnvloeding de mens misleid en bedrogen? Gaat achter deze haast onschuldig schijnende nodiging niet een theologie schuil die op gespannen voet staat met de gereformeerde geloofsleer?! Hier wordt de oude strijd uit de kerkgeschiedenis opgeroepen, die de eeuwen door gewoed heeft. Tussen Pelagius en Augustinus, Erasmus en Luther, remonstranten en contraremonstranten. Hier is het genadekarakter van het Evangelie in het geding.

Gevoel
Nauwelijks kan ik mij aan de indruk onttrekken dat men er op praise-avonden gemakshalve van uitgaat, dat de mens over het vermogen beschikt om te kiezen. Waardoor wordt hij daartoe in staat gesteld? Door het inspelen op het gevoel? Komt het gevoel hier dan niet in de plaats van het geloof te staan en leert Gods Woord ons niet, dat geloven méér is dan een bepaalde gevoelige stemming, die slechts voor een zeker ogenblik beleefd wordt? Ik kan mij goed indenken dat jongeren die deze avonden bezochten, onder de indruk kwamen. Maar laten wij toch in alle nuchterheid en rust eens nadenken over de weg waarlangs de Heere zondaren brengt tot de onberouwelijke keus Hem voortaan te leven, in de weg van bekering en geloof. Dit gebeurt nooit en te nimmer door muziek en zang, maar door Zijn Woord en Geest! Ten diepste gaan de organisatoren en deelnemers van de genoemde samenkomsten uit van de optimistische gedachte, die dus niet van vandaag of gisteren is, dat de mens een vrije wilsbeschikking kent. Is hier nog wel plaats voor het allesbeslissende werk van God de Heilige Geest? Hier is sprake van een louter menselijke beslissing, los van het Woord, zodat wat naar menselijke waarneming als indrukwekkend overkomt, de toets van de kritiek van Gods Woord niet zal doorstaan. Opmerkelijk, dat zelfs de arminiaan John Wesley als indrukken van de uitwerking van zijn prediking optekende: „Alleen God weet wat waar is". Veilig varen wij dus alleen op het kompas van het onfeilbare Woord, dat ons zegt, dat God door de dwaaseid der prediking zalig wil maken, die geloven. Zijn werk is volkomen en kan beproefd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen