Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Louise de Coligny

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Louise de Coligny

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

II

In het jaar 1583 bereikte haar het huwelijksaanzoek van Prins Willem van Oranje. Nadat zij het enige tijd in beraad genomen had, stemde zij toe.

Dit huwelijk kon echter maar matig de goedkeuring der Heren Staten Generaal wegdragen, want zij moesten niets hebben van alles wat Frans was.

Maar de Prins stoorde zich niet aan de wensen van de Heren, hij zette zijn zin door en trad in het huwelijk met de Franse gravin Louise de Coligny.

De Prins woonde toen in Antwerpen. Daar de verhouding tussen hem en de Staten koel geworden was, omdat hij toch met Louise gehuwd was, verliet hij Antwerpen en vestigde zich weer te Delft.

Uit dit huwelijk werd de latere stadhouder Frederik Hendrik geboren. Louise's voornaamste taak was dan ook het opvoeden van haar eigen zoontje Frederik Hendrik en van haar nog kleine stiefkinderen uit het derde huwelijk van de Prins. Nog geen jaar later was zij voor de tweede maal weduwe. Weer zou ze haar gemaal aan het graf moeten toevertrouwen.

Dinsdag 10 juli 1584. In de eetzaal in het Prinsenhof te Delft zaten Prins Willem, Louise de Coligny, een drietal dochters en dc burgemeester van Leeuwarden, die allerlei zaken met de Prins te bespreken had.

Zij hadden juist de maaltijd gebruikt. De Prins stond op om naar zijn werkkamer te vertrekken, waar de Engelse bevelhebber Roger wachtte, die hem wilde spreken. Maar de Prins zou zijn werkkamer nooit meer bereiken. Toen hij de eetzaal uitkwam, kwam de sluipmoordenaar plotseling te voorschijn en schoot de Prins in de linkerzijde. De Prins stortte neer.

„Mijn God, ontferm U over mijn ziel en.... over.... dit.... arme. ... volk." Het waren zijn laatste woorden. In de eetzaal werd snel een bed klaar gemaakt en even later stond Louise de Coligny met haar kinderen aan het sterfbed van de Vader des Vaderlands.

Opnieuw moest zij haar rouwkleren aantrekken.

Op 3 augustus 1584 werd Prins Willem begraven.

Het was een stille en indrukwekkende stoet.

Acht paarden droegen de wapens en banieren van de Prins, zijn wapenrusting, zijn zwaard en zijn prinselijke kroon. Daarna kwam de lijkkist, gedragen door twaalf in rouwmantels gehulde edellieden.

Achter de baar liepen de weduwe Louise de Coligny, Maurits en de verdere familie. Een ervan ontbrak, de oudste zoon van Willem de Zwijger, Philips Willem was niet op de begrafenis aanwezig, daar deze in Spanje was.

Stom van smart zat de in het zwart geklede weduwe in de> Nieuwe Kerk te Delft, waar ds. Arend Cornelis een korte predikatie hield over de tekst:

„Zalig zijn de doden die in den Heere sterven. De Geest zegt, dat zij rusten van hun arbeid en hun werken volgen hen na."

Toen deze plechtigheid ten einde was werd de Vader des Vaderlands bijgezet in de familiegrafkelder i? i de Nieuwe Kerk en was Louise alleen overgebleven met haar kinderen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 augustus 1956

Daniel | 8 Pagina's

Louise de Coligny

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 augustus 1956

Daniel | 8 Pagina's