Slaapproblemen

Bibi is nog maar vier maanden. Het is een leuk meisje om te zien. Haar ouders waren zo blij met haar. Maar nu valt het tegen. s Nachts is ze een paar keer wakker en overdag vraagt ze zoveel aandacht, dat haar ouders oververmoeid zijn geraakt. Als ze huilt, pakken de ouders haar op, voeden ze haar vaak, spelen ze met haar, maar als ze haar neerleggen, huilt ze weer.
Tonny is tien maanden. Het is een actieve jongen, volop in beweging. s Avonds kan hij moeilijk tot rust komen. Op schoot bij zijn moeder valt hij met de fles in slaap, dan draagt ze hem naar zijn bedje. s Nachts, als zijn ouders in diepe rust zijn, wordt hij huilend wakker. Hij schreeuwt hoe langer hoe harder. Als zijn moeder naar hem toe gaat, zit hij in bed. Hij gaat niet slapen voordat zij hem op schoot een fles gegeven heeft. Deze kinderen lukt het niet zelf in slaap te vallen.

Achtergrond
Halverwege de vorige eeuw propageerde men rust, reinheid en regelmaat. Kinderen moesten op vaste tijden gevoed en naar bed gebracht worden. Later vonden ouders en deskundigen die regels veel te streng. Men zei: „Kleine kinderen kun je niet verwennen; huilen is vragen om aandacht en daar moet je op ingaan.
De laatste jaren komt men terug van deze theorie. Het blijkt dat kinderen dan niet goed weten waar ze aan toe zijn; ze kennen geen grenzen en voelen zich niet veilig. Deze factoren werken slaapproblemen in de hand.
Nu vindt men rust en regelmaat toch weer nodig voor kinderen, maar dan aangepast aan de eisen van deze tijd. Het is in een gezin zelden mogelijk iedere dag volgens een vast patroon te laten verlopen. Toch is een zekere orde meestal wel haalbaar, en dat heeft een gunstige uitwerking op de kinderen

Waar gaat het om?
Het gaat erom dat kinderen leren uit zichzelf in slaap te vallen. Bibi kon dat niet vanwege de onrust. Ze kan het wel leren. Haar ouders moeten dan van te voren (met of zonder hulp van buiten) overdenken hoe ze dat kunnen aanpakken en ze zullen er een rustige week voor moeten uitkiezen.
Het huidige advies voor babys komt op het volgende neer: Direct na het wakker worden is de beste tijd om te voeden. Daarna wordt er even met hem of haar gespeeld. Dan wordt het kind neergelegd, bijvoorbeeld in de box, om zelf nog wat te spelen. Zodra het kind tekenen van vermoeidheid vertoont, zoals in de ogen wrijven, geeuwen en zeuren, wordt het meteen naar bed gebracht. Dus het kind wordt niet slapend maar wakker in bed gelegd. Zo leert het zelf te gaan slapen.
Tonny was gewend met de fles op schoot bij zijn moeder in slaap te vallen. s Nachts werd hij een of meer keren wakker. Op zichzelf is dat heel normaal. Ieder kind (en iedere volwassene) slaapt een aantal uren goed en dan weer heel licht, of hij is even wakker. Een kind dat gewend is zelf te gaan slapen, hoor je niet; hij valt even later weer in slaap. Tonny kon dat echter niet. Ook hij (en eveneens een oudere peuter) kan dat leren, als zijn ouders gemotiveerd zijn en er een paar moeilijke nachten voor over hebben.
Zon methode lukt niet bij alle kinderen. Er moet geen medisch probleem zijn (bijvoorbeeld een oorontsteking of jeuk door eczeem). Het kan zijn dat een kind zich niet veilig voelt wegens stressvolle of verdrietige omstandigheden thuis; kinderen voelen een spanning in huis haarfijn aan. Er kan ook sprake zijn van nachtelijke paniekaanvallen.

Maak er werk van
Als uw kind slaapproblemen heeft en u kunt er zelf niet uitkomen, is het zeker aan te raden hulp te zoeken. Op het consultatiebureau is kennis en ervaring over dit onderwerp aanwezig; stel daar vooral uw vragen. Ook zijn er in de boekhandel en de bibliotheek boeken over dit onderwerp die u kunnen helpen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen