Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

KERK EN KERKRECHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

KERK EN KERKRECHT

Dordtse Kerkenorde, artikel 36.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hetzelfde zeggen heeft de classis over de kerkeraad, 't welk de Partikuliere Synode heeft over de classis, en de Generale Synode over de Partikuliere.

Eerst een kleine korrektie in het vorige artikel. Daarin werd geschreven over het overdragen van een deel der bevoegdheid van de plaatselijke gemeenten aan de meerdere vergaderingen. Toen kwam de zin: „Daar deze overdracht van gezagsuitoefening ten dele beperkt is, moet dat ook in de kerkeraad vastgelegd worden " Deze zin moest echter zijn: Daar deze overdracht van gezagsuitoefening ten dele beperkt is, moet dit ook in de kerkorde vastgelegd worden.

In het vorige artikel werd er op gewezen, dat het Geref. Kerkrecht er van uitgaat, dat een gemeente zich vrijwillig heeft aangesloten bij een kerkverband en ook een vrijwillige overdracht doet van de uitoefening van een deel van de bevoegdheid van de kerkeraad aan de meerdere vergaderingen. Dit beginsel van vrijwilligheid neemt echter niet weg, dat de gereformeerden ook erkenden dat het kerkverband berust op een Goddelijke ordinantie en zij hebben ook de noodzakelijkheid daarvan uitgesproken op grond van de eenheid der gelovigen en van de gemeenten in Christus. De gelovigen en de gemeenten zijn geroepen om de gemeenschap der heiligen te steunen en met elkaar samen te werken tot de opbouw van Christus' gemeente en de komst van Zijn Koninkrijk. Daartoe moeten zij op elkaar goede acht geven en elkaar steunen en met elkaar het welzijn zoeken voor elkaar in allerlei zaken, die behandeld worden in de classicale en synodale vergaderingen.

Ook de bindende kracht van de besluiten der meerdere vergaderingen is gegrond in Gods Woord. In vorige artikelen is daarvoor al gewezen op het konvent te Jeruzalem (Hand. 15), waar verordeningen (dogmata) gegeven werden voor de gemeenten in Syrië en Cilicië. Voetius beroept zich voor de eenheid der gemeenten en haar regering in classes en synoden ook op wel andere plaatsen in het Nieuwe Testament, zoals 2 Kor. 8 : 1-4 en Rom. 15 : 26, waar gezegd wordt, dat de gemeenten in Macedonië door brieven of besluiten gemeenschappeüjk handelden (Kol. 4 : 16, Matth. 18). Maar in het bijzonder beroept hij zich, mede tot de bestrijding van de independenten, óp Hand. 15 (Poll. Eccl. TV). Het gezag der synoden berust niet alleen op kerkelijk recht, maar op een Goddelijke instelling; dit was het standpunt der geref. theologen. Zij hebben dit verdedigd tegen de remonstranten, die de autoriteit van de synode probeerden te verkleinen door het gezag in de kerkelijke zaken toe te kennen aan dewereldlijke overheid. Hun beroep daarvoor op Hommius, de bekende strijder en predikant te Leiden, en de scriba van de Dordtse Synode, was echter een misvatting. Hommius had geschreven, dat de besluiten der conciliën niet moeten voorgehouden worden als mandaten der overheid en Perzische ordinantiën, maar dat de handelingen der conciliën aan alle kerken moeten gezonden worden, opdat zij naar de regel van Gods Woord zouden kunnen worden onderzocht, om gewillig, doch niet gedwongen te worden aangenomen.

Maar dit was geheel in overeenstemming met de leer der gereformeerden, die ook leerden dat de synoden niet

hiërarchisch mochten optreden. En ook Hommius sprak op de Dordtse Synode zijn mening uit dat de remonstranten uit de synode moesten worden weggezonden en uit hun geschriften geoordeeld moesten worden. Hij werkte tevens ook mede aan de afzetting van de remonstrantse kerkeraden. Zo is het karakter van het gezag der meerdere vergaderingen: Een ambtelijk-bindend gezag, en dit houdt in, dat het:

a. niet wereldlijk, maar geestelijk van aard is; b. niet magistraal en hiërarchisch is (zoals het gezag van de paus van Rome), maar ministerieel (dienend); c. niet adviserend (zoals de Independenten leren), maar autoritatief (gezaghebbend); d. niet onfeilbaar (zoals Rome zegt), maar toch bindend.

's-Gravenhage

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juni 1968

De Saambinder | 4 Pagina's

KERK EN KERKRECHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juni 1968

De Saambinder | 4 Pagina's