VRAGENBUS

J. V. te Kr. a.d. IJ. vraagt mijn oordeel over Cromwell.

Antwoord». Olivier Cromwell werd geboren 25 April 1599 te Ramsey in Engeland, uit een aanzienlijke familie. Hij behoorde niet tot de Staatskerk, maar was volbloed Puritein. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld in de kerkelijke-politieke strijd, die in de eerste helft van de 17e eeuw gestreden is in Engeland tussen Puriteinen en Episcopalisten.

Hij was een buitengewoon krachtige persoonlijkheid, beschouwde de strijd tegen Koning Karei I als een godsdienstige plicht en bezielde zijn leger met heilige geestdrift. Hij rustte niet voordat Karei I op het schavot onthoofd was.

In zijn strijd tegen Karei II, de zoon van de onthoofde koning wist hij tot tweemaal toe de overwinning te behalen, zodat Karei II genoodzaakt werd te vluchten naar Frankrijk. Hoewel Karei I in 1619 onthoofd is geworden, regeerde Cromwell feitelijk al vanaf 1648. Van 1653—1658 regeerde hij als monarch onder de titel van Lord-Protector. Veel heeft hij gedaan voor de welvaart van zijn volk. Hij maakte zijn leger van Ironsides (ijzeren mannen) zo volmaakt mogelijk. In zijn leger werd niet gevloekt en zijn soldaten maakten geen misbruik van sterke drank. Men zong er psalmen en hield evengoed godsdienstoefeningen als militaire oefeningen.

Hij vestigde het gezag der natie tegenover het buitenland, maar wekte toch een algemene ontstemming door zijn willekeur en tyrannie. Zijn daden kunnen de toets van een Christelijke levensbeschouwing niet altijd doorstaan, maar toch is deze zeldzame man met schier ongeëvenaarde wilskracht van een grote betekenis geweest niet alleen voor het Engels-Protestantisme, maar ook voor het Protestantisme van geheel Europa. Met Gustaaf Adolf van Zweden en Willem III van Oranje heeft hij het Protestantisme op het vaste land van Europa gesteund, toen het met de ondergang bedreigd werd.

Dit staat echter vast, dat hij door zijn soldaten tot zijn dood toe geëerd is, door de Engelse bevolking gehoorzaamd, door de mogendheden erkend en tegelijk gevreesd werd en dat hij in 1658 met een praal, zoals Engeland nog nooit aanschouwd had ter aarde is besteld bij de oude souvereiniteit van Engeland en dat zijn zoon Richard hem even kalm is opgevolgd als ooit een prins van Wales een koning opgevolgd is.

J. H. te Kr. vraagt een nadere uiteenzetting van het communisme, daar hij meent, dat de Bijbel wel enige grond geeft voor het gemeenschappelijk bezit der aardse goederen Hij denkt bv. aan de uitspraak van de Heere Jezus tegen de rijke jongeling.

Antwoord: Als we vasthouden aan het woord, dan wil het alleen zeggen gemeenschap van de stoffelijke goederen.

Dit communisme is altijd relatief, betrekkelijk. Aan een absoluut communisme valt niet te denken, daar ieder mens iets overhoudt, wat hij zijn eigendom noemt en onmogelijk alle dingen zonder uitzondering tot gemeenschappelijk bezit zijn te maken.

Daarom verstaan wij onder communisme gewoonlijk het gemeenschappelijk bezit van grond, productiemiddelen etc., of ook die richting, die dit gemeenschappelijk eigendom voorstaat of zoekt te verwezenlijken.

Het werd reeds gepropagandeerd 13 eeuwen voor-Christus op het eiland Creta, daarna in Sparta en door Plato verdedigd in zijn staatsideaal. Wij vinden het bij sommige secten in de middeleeuwen; het dook weer op bij de Wederdopers, terwijl het weer opgang vond in de Franse revolutie.

Wie kent niet de leuze: „Vrijheid, gelijkheid en broederschap!" Na dezen zijn de propagandisten de Marxisten vooral die consequent alle bezit aan de gemeenschap willen trekken zoals bv. de Sovjet-republiek in Rusland.

Wat zullen wij van al deze dingen zeggen?

De Heere veroordeelt particulier bezit in Zijn Woord nergens. Integendeel: Gods Woord is er vol van.

Ik denk aan Abraham, Izak en Jakob. Zelfs bij de verdeling van Kanaan is er sprake dat Kaleb een extra stuk land krijgt. In Luk. 8 lees ik, dat Johanna en Susanna en vele anderen de Heere Jezus dienden van haar goederen. De Heere zegt verder, dat Hij de rijke en arme heeft gemaakt en dat zij elkaar ontmoeten.

Wel is in het Oude Testamant het persoonlijk bezit soms beknot. Ik denk aan sabbathsjaar en jubeljaar.

Maar daarmee is nooit bedoeld gelijk recht en bezit voor allen. Niemand heeft krachtens de val recht op enig goed, maar het is alles vrije bedeling Gods.

Een ieder zie echter toe, hoe hij Gods gaven als een goed rentmeester beheert.

Het communisme is niet mogelijk, omdat de zonde en met haar het egoïsme in ons hart intrek hebben genomen; het particulier initiatief zou verzwakken en de enkeling in het gedrang komen.

v. De zaak van de rijke jongeling kan hier niet als bewijs bijgevoegd w r orden. De Heere heeft cle rijkdom van de jongeling niet veroordeeld, maar zijn liefdeloosheid.

Hij had immers in eigen oog aan al de geboden Gods voldaan, maar de Heere Jezus toonde hem door hem zulk een zware eis te stellen, nl. te verkopen al wat hij had en het de armen te geven, dat hij het voornaamste van de wet nagelaten had, nl. de liefde.

Zelfs kan er tot verdediging van het ons bekende communisme geen beroep gedaan worden op de eerste Christen gemeente. Het communisme van deze gemeente heeft met een maatschappijvorm niets te maken. Het predikt wel, dat de H. Geest verheffend inwerkt in de dingen van het stoffelijk leven, maar het is een barmhartigheidsgemeenschap. Wel komt hier sterk uit de tegenstelling met het socialistisch-communisme. Hier is het: al het mijne is uwe; daar: al het uwe is mijn. Hier: enkel vrijwilligheid; daar: enkel dwang. Hier: liefde; daar: haat. Hier gaat alles om de verheerlijking Gods en daar werkt het anti-Christelijk beginsel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen