Just between friends

Deze week hebben we voor het eerst volop genoten van het voorjaar. De zon liet zich niet meer verdringen door donkere regen- of sneeuwbuien en het resultaat is adembenemend. Als ik mat meer poëtisch was., zou deze week beslist een meesterwerk "geboren"zijn.
De natuur is weer tot leven gekomen: tulpen en narcissen bloeien in uitbundige kleuren, bomen vertonen een veelbelovend groene waas, de meerjarige planten stellen ons wéér niet teleur en sommige eenjarige bloeiers zorgen zelfs voor verrassingen. Het gazon heeft een metamorfose ondergaan en het diepe groen zou zelfs een Engelse tuinier nog jaloers maken. Nu heb ik het over de kleur, het gras zélf zou een schande zijn voor de landerijen van een welgestelde Engelsman. Als je ons gazon ziet, verbaas je je over de verscheidenheid in de grasfamilie. Daarom is het vangroot belang dat het vaak gemaaid wordt: dan tóónt het tenminste egaal. Geen probleem: voor Wilberd (11) en Steven (9) is het (nóg wel) een voorrecht om achter de motormaaier te rennen. En Reuben (5) draagt graag zijn steentje bij. Van de week duurde het echter niet lang of hij kwam brullend binnen. Reuben, die alles vol enthousiasme doet, huilt ook vol overgave. Als je niet beter wist, zou je denken dat ze over zijn benen gemaaid hadden ofzo. Wat was echter het geval? Hij had met het versjouwen van een houten tuinstoel een splinter in z 'n vinger gekregen. Een splinter die je amper met het blote oog kon ontdekken. Wendy deed haar uiterste best er Reuben van te overtuigen dat het allemaal wel meeviel en zo te verhelpen was. Zoveel onbegrip verhoogde het "lijden"alleen maar. Toen hij hoorde dat er een speld aan te pas moest komen, was het helemaal mis.
„Hoe zéér zal het doen, mam " vroeg hij tenslotte. „Niet zo zeer als het nu doet met de splinter er nog in." Er zat dus niets anders op. De operatie kon beginnen. Een rillend, zweterig vies handje, want handen wassen was nog te pijnlijk. Voor hij het wist was het euvel verholpen, en ging hij, het nog niet helemaal vertrouwend, alsnog zijn handen wassen, Aiaar even later kwam hij met een verbaasd gezicht terug uit de badkamer: „Mam, welke vinger was het nou ook alweer?"...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen