Briefwisseling met mijn jonge vrienden

Waarde jonge Vriend,

Uit je brief bemerk ik, dat je tijdelijke omstandigheden je jonge hart in bekommering houdt. Dat kan ik goed begrijpen. Als we klein zijn, is ons ideaal om groot te worden. Als we de school gaan verlaten, doet zich de vraag op: Wat willen we worden? Als we rondom ons blikken, zien we menschen die een positie in het maatschappelijke leven hebben verworven. De één is verder gekomen dan de ander. Die het rijkst is, die het meest in de wereld te vertellen heeft, die het meest geacht is om zijn positie, die achten wij het gelukkigst. Die stellen wij ons tot voorbeeld. Vooral als zoo iemand uit een eenvoudigen kring opgeklommen is tot een hoogeren stand in het leven, als iemand het dus ver gebracht heeft, wekt dit onze bewondering. En niet alleen onze bewondering; dikwijls ook onze afgunst. Het prikkelt ons om te trachten óók zoo iets te bereiken. Als we nog moeten beginnen, als we nog niets in de wereld zijn, zit ons hoofd en ons hart vol idealen. We willen vooruit.
Zou dat niet begrijpelijk zijn? Op zichzelf is er niets tegen, dat een mensch vooruit wil in de wereld. Maatschappelijk gesproken zit er iets gezonds in. Als ieder bij de pakken neer bleef zitten, als zich geen gezonde activiteit ontwikkelde onder de menschen, als ieder in luiheid en vadsigheid zijn dagen sleet, zou er geen welstand in de maatschappij kunnen zijn.
Toch heeft dit naar omhoog streven zijn grenzen. Als we daarbij geen maat houden, als wij, ten koste van alles, het ons voorgestelde doel willen bereiken; of ook, als wij de betrekkelijke waarde van al deze dingen uit het oog verliezen; als we daarbij middelen te baat nemen en wegen bewandelen, die ongeoorloofd zijn; als wij, kortom, geen maat daarbij weten te houden, dus niet wijs zijn tot matigheid, dan brengen wij een strik over ons.
Vooral jongelingen liggen voor dit gevaar bloot. Het is niet voor niets dat daarom juist den jongen mannen matigheid wordt aanbevolen.
Het lijkt wel een ziekte vooral van onzen tegenwoordigen tijd. Wie is er nog tevreden met den stand, waarin God hem heeft geplaatst? Voor de meesten staat het vast, dat ze meer moeten zijn en hooger moeten komen op den maatschappelijken ladder dan hun ouders. Als dat niet gebeurt, dan zijn ze naar hun meening mislukt in de maatschappij. De kinderen moeten meer leeren dan hun ouders, ze moeten opgeleid worden voor hooge betrekkingen. Of ze begaafd zijn of niet, ze móeten vooruit. Ja, hoe meer soms ouders ervan overtuigd zijn, dat hun kind maar matig met gaven bedeeld is, hoe meer ze er door allerlei wegen en middelen naar streven, om dezulken een maatschappelijke positie te bezorgen, waardoor ze tóch boven anderen uitsteken. Hun moet dan een finantieele machtspositie verschaft worden om boven anderen uit te kunnen steken. Zulke nietsnutters zijn een maatschappelijk kwaad. Er is verschil van rang en stand door God in het leven gesteld, dat behoeven wij niet weg te cijferen. Soms is het Gods voorzienig bestel, eenvoudigen te verhoogen en ze te zetten naast prinsenzonen. Jozef werd van gevangene onderkoning van Egypte. David werd van achter de schapen tot koning verhoogd.
Maar dat zijn kennelijke wegen; ze hebben het zelf niet gezocht. Maar overigens geldt ook hier: Die rijk willen worden vallen in veel verzoekingen en in den strik en in vele dwaze en schadelijke begeerlijkheden, welke de menschen doen verzinken in verderf en ondergang.
Hoeveel jonge menschen hebben zich om fortuin te maken uit hun omgeving losgemaakt, hebben zich begeven in wegen, die in strijd waren met Gods Woord; hebben de waarheid laten varen, omdat dit hun in den weg stond bij het najagen van een positie in de wereld. Denk eens aan dit eene ding: Er zijn soms betrekkingen open, mits men maar den Dag des Heeren schendt, of maar meegaat op plaatsen der ijdelheid, of maar bereid is met leugen en bedrog te handelen.
Mijn jonge vriend. Wat baat het een mensch, dat hij de geheele wereld gewint en schade lijdt aan zijn ziel? Bovendien, wat heeft men nóg, aIs overvloed ons deel is? Het is niet in den overvloed gelegen, dat een mensch leeft uit zijn goederen. De zegen des Heeren maakt rijk en Hij voegt er geen smarten bij.
Dan maar achteloos en lui zijn? Ganschelijk niet. Doe wat je hand vindt om te doen, doe het met al je macht. Let op de voorzienige wegen, die de Heere met je houdt; zoek eerst het koninkrijk der hemelen en zijn gerechtigheid en al deze dingen zullen u toegeworpen worden. Sla geen wegen in, waarin je van de waarheid wordt afgetrokken. Bid: Heere, leer mij Uwen weg. Begeer wat tot het leven genoeg is; dat is onze dagelijksche nooddruft. Je moogt normaal begeeren, straks in staat gesteld te worden om een gezin te vormen, om getrouw en naarstig te arbeiden in je goddelijk beroep; „opdat gij uw huisgezin met God en met eere moogt onderhouden en ook daarenboven iets hebt, om aan de nooddruftigen mede te deelen." (Huwelijksformulier).
Lees eens Prediker 2, het kan een nuttige medicijn wezen voor het hart dat al te zeer haakt naar de rijkdommen der wereld.
Veel zou hiervan te zeggen zijn. Maar mijn papier is vol. Neem dit weinige voor lief. De Heere geve mijn vrienden en vriendinnen verstand in alle dingen. Ik verblijf,
Met hartelijke groeten,
Je vriend BARUCH.

Brieven aan „BARUCH" als volgt adresseeren: Aan „BARUCH" p.a. Heereweg 294, LISSE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen