Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Welgelukzalig

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Welgelukzalig

Ogenblik

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op 19 september is John Henry Newman zalig verklaard door de paus, bij een bezoek aan Birmingham, de plaats waar Newman in 1890 overleed. Zaligverklaard worden is bijna de hoogste eer die iemand naar de rooms-katholieke traditie te beurt kan vallen. Negentien jaar geleden was Newman reeds eerbiedwaardig verklaard maar nu werd hij bevorderd en volgde de zaligverklaring, omdat er een wonder aan hem is toegeschreven. Diaken Jack Sullivan uit de Amerikaanse staat Massachusetts leed aan een ernstige rugaandoening. Hij werd genezen nadat hij een noveen (negental gebeden) tot Newman had gebeden. De medici hebben erkend dat de genezing niet logisch te verklaren valt. Via een kardinaal uit die regionen is het balletje aan het rollen gegaan. Als nu nog minstens een tweede wonder aan hem kan worden toegeschreven, waar men naarstig onderzoek naar doet, wordt hij heilig verklaard. Dan wordt hij geacht echt in de hemel te zijn. Dan wordt er ook niet meer vóór hem gebeden maar dóór hem, omdat hij dan een voorspraak heet te zijn voor God, zoals Maria en de andere heiligen.

Wie was John Henry Newman? Hij werd geboren in 1801, in Londen, als zoon van een bankier. Zijn moeder was Jemima Froudrinier, een nazaat van een gevluchte hugenotenfamilie uit Frankrijk. Newman behoorde tot de Anglicaanse Kerk. Na zijn theologische studie in Oxford was hij werkzaam als studentenbegeleider aan het Oriel College in Oxford. Totdat hij in 1845 rooms-katholiek werd. Newman was een tijdgenoot van Joseph Charles Philpot (1802-1869). Ze studeerden samen in Oxford en kenden elkaar goed. Philpot, die vooral met een broer van Newman nauw bevriend was, schreef vlak voor zijn sterven over de gebroeders Newman: „Ik houd er nauwelijks van hun namen te noemen, want ze zijn bekend genoeg in heel het land. De Newmans zijn beiden mannen, begiftigd met een machtig intellect. Steeds voortgaande studie deed hen een hoge graad van ontwikkeling bereiken. Waar en wat zijn zij nu? De oudste van de twee (John Henry), met wie ik het minst intiem omging, is de meest vooraanstaande afvallige geworden die in Romes armen belandde. Zijn broer was eens een intieme vriend van mij en werd hoogleraar in de klassieke oudheid. Nu is hij een volslagen ongelovige.” Vanwaar de overstap naar Rome? Dat zat ’m in de colleges van dr. Lloyd, die het Concilie van Trente behandelde en daarmee een stroming ontketende die bekend is geworden als de Oxford movement, een beweging die de Anglicaanse kerk dichter bij de roomse wortels wilde brengen. Newman raakte erdoor gefascineerd.

Philpot niet. Integendeel. Beiden verlieten uiteindelijk de Anglicaanse Kerk. Philpot als strict baptist en Newman als rooms-katholiek. In die periode schreef Newman het bekende lied ‘Lead kindly light’. Bij ons bekend als ‘Leid, vriend’lijk Licht, mij als een trouwe wacht’. Hij verkoos het kaarslicht van Rome boven het licht van het woord dat in de Reformatie zo heerlijk mocht schijnen. Hij werd priester en later rector van de eerste rooms-katholieke universiteit van Ierland.

Merkwaardig genoeg was hij tegenstander van het feit dat in zijn dagen de onfeilbaarheid van de paus tot dogma werd verheven. Mogelijk zou hij zijn zaligverklaring door de paus ook niet echt serieus hebben genomen. Dat kan immers ook niet. Zalig spreken, heilig verklaren, is een zaak van God. Die spreekt niet alleen zalig maar zelfs welgelukzalig. „Welgelukzalig is hij, wiens overtreding vergeven, wiens zonde bedekt is. Welgelukzalig is de mens die de HEERE de ongerechtigheid niet toerekent.” (Psalm 32:1-2) De zaligspreking van John Henry Newman door paus Benedictus doet me denken aan een voorval uit het leven van ds. J.P. Paauwe. Ooit zat iemand onder zijn gehoor die hem vol instemming toeknikte. Paauwe reageerde vanaf de kansel: „Ik heb uw goedkeuring niet nodig.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 29 september 2010

Terdege | 92 Pagina's

Welgelukzalig

Bekijk de hele uitgave van woensdag 29 september 2010

Terdege | 92 Pagina's