Verstoorde verhouding

Het formulier waarschuwt het jonge paar voor disharmonie onderling, met name ook vanwege de geestelijke disharmonie die daarvan het gevolg is: „...opdat uw gebed niet verhinderd worde.”
In de Schrift hoeven we niet lang te zoeken naar voorbeelden die tot navolging strekken. Denk alleen maar aan het oudere paar Zacharias en Elizabeth. We merken al snel dat er niet enkel sprake is van banden van ‘liefde en trouw’. Het zijn ook geestelijke banden die hen binden! Ze weten zich eensgeestes in het dienen van de Heere.
Staan we niet vaak te weinig stil bij de verbinding van de liefde tot de Heere en de liefde tot elkaar? En de invloed die deze op elkaar hebben? Als je (aanstaande) echtparen spreekt, merk je veelal wel dat men zich ervan bewust is dat het kerkelijke en geestelijke leven niet los te maken zijn van ons samenleven in het huwelijk. En in bijna alle gevallen beseft men hoe belangrijk het is dat we ‘op één lijn zitten’ als het gaat over de kerkgang, de plaats van het Woord, de plaats van het gebed en de betekenis van dat alles voor de besluiten die we nemen. Veel minder vaak komt ter sprake hoe onze verstandhouding van invloed is op het persoonlijke leven met de Heere.

Om te beginnen betekent het zo’n verdieping in ons leven met elkaar, als we samen de Heere kunnen dienen en als we Hem als met één stem kunnen aanroepen. Het is zo’n zegen als we bij het geopende Woord ook onze harten voor elkaar kunnen openen! Hoe verbindend is het, als we van elkaars geestelijke vreugden, vragen en vrees afweten? Je vraagt je soms af hoe het kan dat man en vrouw op dat vlak zo weinig van elkaar weten.
Andersom is het goed om ons te bezinnen op de negatieve invloed die van verstoorde verhoudingen onder elkaar uitgaat op de persoonlijke omgang met God. In het licht van de aangehaalde zin uit het huwelijksformulier is het toch wel merkwaardig als een man beweert geestelijk zo’n rijke tijd te beleven, terwijl hij zijn vrouw met bitterheid bejegent? En hoe kan een vrouw zeggen Gods liefde zo te ondervinden, als het huwelijksleven liefdeloos is? Vraagt de liefde tot God niet óók om bekering van alles wat tegen de onderlinge liefde indruist?

Dit betekent nadrukkelijk niet dat een man of vrouw die lijdt aan een moeizaam huwelijksleven, en bij de ander geen gehoor vindt om samen naar herstel te zoeken, zich in die moeite niet door God gesterkt kan weten. Ook dáárvan heb ik bijzondere voorbeelden gezien! En tegen hem of haar zeggen we: dat verdriet mag uw gebed juist aanwakkeren in plaats van verhinderen!

Voor het pastoraat houdt dit alles wel een nadrukkelijke wenk in. Want we komen (helaas) in de gemeente van die moeizame of gespannen huwelijken tegen. Met alle verdriet van dien. En natuurlijk: we zetten dan in op het helen of herstellen van deze verstoorde verhoudingen. Laten we echter niet alléén oog hebben voor de onderlinge verhoudingen. Oók de geestelijke omgang met God is in het geding! Dat heeft ook een keerzijde: hoeveel te meer hoop mag je koesteren, als we in die nood Hem vinden (of terugvinden), Die liefde is.

Ds. P.C. Hoek, Hoevelaken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen