Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van het Zendingsveld

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van het Zendingsveld

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

(67.)

Livingstone. Arbeid en gevaren.

In December van het jaar 1840 werd de reis aanvaard naar het zendingsterrein van Robert Moffat. Eerst een lange bootreis, daarna een maand per ossenwagen door het uitgestrekte Kaapland. We kunnen die ossenwagen wel van beschrijvingen en afbeeldingen. Wel twintig ossen trokken de sterke reiswagen door onafzienbare grassteppen, door ongebaande wegen, door beekjes en rivieren, 't Was Januari 1841 toen Koeroeman werd bereikt, de hoofdzetel van de arbeid van Moffat.

In Koeroeman leerde Livingstone de zeden en gewoonten der Beetsjoeanen kennen. Hij interesseerde zich zeer voor de taal en wanneer hij die al aardig kan verstaan en spreken, heeft hij geen rust, voor hij op weg kan naar het land, waar de rook van duizend dorpen opstijgt.

Het „voorwaarts" heeft geklonken in het binnenst van de ondernemende man en „voorwaarts" klinkt het ook naar buiten tegen de ossen en de inboorlingen, die de witte dokter zullen vergezellen.

Van het Zendingsgenootschap te Londen, heeft Livingstone geld gekregen om dit te besteden in dienst van de zending. En wat heeft hij er voor gekocht? De allernoodzakelijkste dingen waaraan behoefte is voor zijn gestelde doel: een wagen met ossen, geweren, kruit en kogels, geneesmiddelen, maar ook: blinkende snuisterijen, koralen en schelpen, messen, waarop de inboorlingen verzot zijn en waarvoor ze alles doen.

Heel lang duurt de tocht. Na maanden is het gezelschap in het land gekomen van het volk der krokodillen (Bakwena.) Een hut wordt gebouwd en zijn helpers, die hem begeleid hebben, stuurt hij met de ossenwagen terug naar Koeroeman. Alleen wil Livingstone tussen de Bakwena's vertoeven, om des te vlugger en beter de taal te leren. Hij bezoekt de mensen in hun hutten en dient medicijnen toe aan de kranken. Hij bewerkt de akkers op een betere manier dan de negers gewoon waren te doen en vertelt de heidenen van Gods Zoon, Die op de wereld kwam om te lijden en te sterven voor vijanden, die moedwillig van de Heere waren afgeweken. Zo wordt in het donkere Afrika gesproken over het Licht tot verlichting der heidenen.

Zes maanden later wordt de hut afgebroken en zien we Livingstone vertrekken naar het volk der apen (Baka& ). Een wagen met ossen was gekocht en gehuurde bedienden vergezellen hem weer. 't Ging niet voorspoedig: de ossen stierven van gebrek, zodat te

voet moest verder gereisd. De negers konden niet snappen, dat de witte dokter niet moe werd. Ze wisten niet, dat de jonge David, toen hij in zijn geboorteland was, zo veel had gelopen door het Schotse heuvelland.

Onder de Bakaa's verricht Livingstone hetzelfde werk als onder het volk der krokodillen: de zieken worden van medicijnen voorzien en elke avond scharen de zwarten zich bij hem om te horen naar het Wcord des levens.

Afrika is het land der leeuwen. Dat zou de zendeling ook ondervinden. De Bakaa's komen geregeld met klachten, dat hun vee zo wordt geroofd door die verscheurende dierên. Dit gebeurde meestal 's nachts. Zou de witte dokter die leeuwen overdag niet kunnen schieten, was hun vraag. Livingstone zou eens zien wat het zou worden. Dappere mannen, gewapend met speren, zouden hem bijstaan. Onfortuinlijk waren ze niet: een troep leeuwen werd door de zwarte mannen omsingeld. De dieren werden woedend. Een paar braken door de kring der mannen heen, waarop Livingstone zijn tweeloop leeg schoot. Vlug laadde hij voor een volgend schot, maar in die korte tussentijd had het gewonde beest de schutter bij de arm gegrepen en schudde grommend de blanke man door elkaar. Het werd een woeste worsteling. Een neger kwam aanlopen met een oud geweer in de hand. De leeuw, blijkbaar in zijn doodsangst denkend dat de neger de aanvaller was, wierp zich nu op hem, en sloeg zijn klauwen in het dijbeen van de zwarte. Nog een zwarte snelde te hulp met zijn speer, 't Zag er voor die drie mensen hachelijk uit. Gelukkig voor hen: 't waren de laatste aanvallen van het roofdier. Een groot gerochel klonk: door bloedverlies uitgeput stortte de leeuw dood op de grond.

Livingstone was gered, maar hij was erg gewond. Van verder reizen was geen sprake. Het beste was om naar Koeroeman terug te keren.

In het zendingscentrum van Moffat komt de dokterzendeling tot rust en tot genezing. Toch bleef de linkerarm zwak en wat misvormd.

M. NIJS-SE.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 juli 1951

Daniel | 8 Pagina's

Van het Zendingsveld

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 juli 1951

Daniel | 8 Pagina's