VAN DORSVLEGEL TOT MAAIDORSER

Sikkels blinken,

Sikkels klinken,

Ruisend valt het graan.

Zo zong men vroeger. De oogst was toen een geweldig gebeuren. Maaiers maaiden het koren met een sikkel of een zicht. De bindsters bonden het koren in bossen of schoven. Deze schoven werden dan weer tegen elkaar gezet om verder te drogen. Men noemde dat: „op hokken zetten”.

Het was een drukke tijd, de oogsttijd, maar ook een' gezellige tijd. Als het schafttijd was, kwamen allen bij elkaar om brood te eten. Het ging er vaak heel luidruchtig naar toe. De maaiers en bindsters waren wel aan elkaar gewaagd.

Voor de oogsttijd was er al heel veel op de akker gebeurd.

Ploegen en eggen.

Vroeg in het voorjaar waren de paarden met de ploeg het land door getrokken. De ploeg trok diepe voren door de zwarte aarde. Daarna moest de akker met de eg bewerkt worden. Als het hele land een egale vlakte was, kon men met zaaien beginnen. Dit gebeurde met de hand. De zaaier strooide met een breed gebaar het zaad over de akker uit. Daarna moest de landman de strijd tegen het onkruid beginnen. De hele akker moest gewied worden.

Dan werd met verwachting naar de oogst uitgezien. Eindelijk was het zover. De oogsttijd brak aan. De oogst was de kroon op het werk van de landman. Als het koren op hokken stond te drogen, was al het werk nog niet gedaan. Er moest nog gedorst worden.

Het dorsen.

Met paard en wagen werden de korenschoven opgehaald en naar de boerderij gebracht. Daar werden' ze in een kring op de grond neergelegd. De aren naar het midden toe. Zo werd een korenmijt opgebouwd. Het koren werd gedorst op de deel, (een verharde vloer). Men legde het koren op deze vloer neer en sloeg er met een dorsvlegel op. (Een dorsvlegel is een steel met een soort dikke houten knots aan een riempje). De korrels kwamen uit de aar te voorschijn. Nu moest het koren nog van het kaf gescheiden worden. Het moest gewand worden.

Het wannen.

Hiervoor gebruikte men een grote zeef, die men buiten heen en weer schudde. Door de wind werd dan het kaf weggeblazen. Eindelijk kon men het koren in zakken doen. Met paard en wagen werden de zakken naar de molenaar gebracht.

Alles verandert.

Heel langzaam is alles veranderd. Het ploegen en eggen doet men nu met een trekker. Het zaaien gebeurt met een' zaaimachine. Wieden is niet meer nodig. De akker wordt bespoten tegen plantenziekten en onkruid. Als de oogsttijd er is, komt de maaidorser op de akker. Hij maait Ihet koren, hij dorst het graan, hij scheidt het kaf van het koren. Het graan wordt in een tank opgeslagen in de maaidorser. Het stro wordt teruggeworpen op het land en in balen geperst. Soms wordt het fijn gehakseld en ondergeploegd.

In een korte tijd is de oogst een feit. Enkele mensen kunnen al het werk doen.

Een gezellige tijd kan de oogst niet meer genoemd worden. Stof en lawaai vergezellen de man op de maaidorser. Het graan wordt uit de graantank via een vijzel gelost. Uit een brede buis ploft het graan in een container voor vervoer naar de fabriek.

Wij zingen nu een' ander oogstlied:

Maaidorsers grommen,

Maaidorsers brommen,

Dreunend valt het graan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen