Geschapen om te knielen

Wie Psalm 95 heeft gemaakt, is onbekend. Het was wel een dichter die door Gods Geest werd geleid. Hij wekt in deze Psalm op tot het doel waartoe we allemaal geschapen zijn: namelijk om te leven tot Gods eer. Dat was de inhoud van Adams leven voor de val. Hij zong, sprak, handelde en wandelde altijd tot Gods eer. Het was zijn hoogste vermaak de HEERE vrolijk te zingen en Hem de lof toe te brengen (vers 1). Wat stelt Psalm 95 ons dan allemaal vanaf het eerste vers schuldig voor Gods heilig aangezicht. Want van nature dienen en eren we ons eigen ‘ik’. Dat kan op een goddeloze of godsdienstige manier. Maar er is niemand op aarde die nog in waarheid en oprechtheid Gods lof en eer bedoelt. Is dat door het zaligmakende werk van de Heilige Geest de nood en smart van je leven al geworden? Nu wekt deze onbekende dichter alle mensen die de HEERE gemaakt, geschapen heeft (vers 6b) op voor de HEERE te knielen, neder te bukken en Hem te aanbidden. Komt, zo begint de tekst, als een hartelijke, ernstige en noodzakelijke opwekking. Komt! Dat wil zeggen: blijf niet achter, laat dat niet na. Kom, mag ik alle – jonge – lezers, als schepsels van de levende God en vanwege Gods rechtvaardige eis (Heidelbergse Cathechismus, vraag en antwoord 9), opwekken tot het betrachten van deze drie woorden uit vers 6a van deze Psalm? Namelijk om de HEERE te aanbidden, voor Hem neder te bukken en te knielen. Aanbidden, dat is met eerbied en hoogachting spreken en bidden tot de Heere, met eerbied en ontzag luisteren naar Hem en Zijn Woord. Bukken, dat is in ootmoed en afhankelijkheid de Heere in alles nodig hebben. Knielen, dat is buigen voor en gehoorzamen aan de Heere, Zijn Woord, Zijn wet, Zijn dienst en inzettingen. Het is eigenlijk met eerbied en hoogachting, ootmoedig en afhankelijk je knieën elke dag te buigen, Gods Woord lezen, trouw de kerkdiensten bezoeken en alles van de Heere verwachten. Kom, aanbid, buk en kniel. Dat gaat dieper dan uitwendig buigen, bidden, gehoorzamen aan en luisteren naar Gods Woord. Het ziet vooral op de gestalte van het hart. Om uit vrije genade door het wonder van de wedergeboorte door Heilige Geest te worden geleid, om dan zo te leren bukken voor de Heere als Paulus met de afhankelijke bede: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? Dat door de kracht van Gods Woord en Geest ons eigen ik, waar we altijd voor knielen, de doodsteek mag krijgen. Opdat we gaan leren knielen, gaan begeren weer te mogen luisteren, te mogen gaan gehoorzamen aan Gods Woord, wet en inzettingen. Psalm 86 zingt daarvan: Neig mijn hart, en voeg het saâm, tot de vrees van Uwe Naam. Om aanvankelijk hersteld naar Gods beeld, de HEERE weer te mogen gaan eren, dienen en vrezen. Dat de schreeuw van je jonge hart mag zijn of worden: ‘Och, of nu al wat in mij is Hem prijzen en aanbidden mag’. Komt, laat ons aanbidden, nederbukken en buigen met het hart. Want met minder kunnen we niet getroost leven en zalig sterven. Kom, aanbid, buk en buig! Gelukkig die jongeren, die door de Heilige Geest leren dat het onmogelijk is aan hun kant om werkelijk te aanbidden, te bukken en te buigen. Gelukkig die jongeren die leren dat zij in Adam als schuldige onmachtigen en als onwillige vijanden over de aarde gaan. Juist die leren als onwaardigen te bukken, te knielen en te aanbidden met het hart. Terwijl zulken in eigen waarneming juist beleven dat ze dat aanbidden, buigen en knielen in waarheid, missen. Gelukkige jonge mensen die zo, in de nood van hun leven, dan bij God vandaan mogen ontvangen: ‘Al wat u ontbreekt, schenk Ik – dat is God in Christus door de Heilige Geest – mild en overvloedig. En dat op Mijn trouwverbond, uit vrije soevereine genade alleen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen