Just between friends

Het naaivirus heeft me weer te pakken, 'k Kon het gewoon niet laten om iets voorLeah te naaien. Het is alweer zo langgeleden dat ik voor een klein meisje kon prutsen. En ik had zo 'n lief stofte van bahycorduroy gezien... Van het een kwam het ander en nu zit ik bedolven onder meer dan 20 meter jlanel, voor pyama's voor de hele familie! Dat komt namelijk zo. Heel onverwacht is mijn moeder toch nog op bezoek gekomen. Ze ziet zo op tegen het vliegen dat we niet meer op een bezoek aandrongen. Maar toen een vriendin van haar plotseling op haar stoep stond besloot mijn moeder meteen met haar terug te vliegen. Dat had mijn zus wel verwacht en ze had de ticket al besteld! U had de reacties van de kinderen moeten zien, èn horen. Reuben (5) stond letterlijk te dansen: Oma is home, Oma is home!" En Nicholas (4) en Timmy (2) zijn haast niet bij haar weg te krijgen. Nee, ze waren haar nog niet vergeten. En als ik onze kleine meid tegen haar zie lachen en keuvelen... dan ben ik zo blij dat ze er weer is, en duw ik de gedachten aan een naderend afscheid zo ver mogelijk weg. Maar nu ik mijn handen wat meer vrij heb (omdat mijn moeder nu eenmaal niet niets kan doen), kan ik m 'n naaidrang de vrije loop geven. De naaitafel staat in de (open) keuken, zodat het nuttige mooi met het aangename verenigd kan worden. Gezellig om te horen hoe het met mijn zussen gaat en de neeftes en nichten. Mijn ene zus is dit jaar begonnen met "homeschooling" (thuis lesgeven) en zo te horen gaat het heelftjn. Terwijl mijn andere zus druk is met de honden die ze fokken en hun "homebusiness." Dan mis ik het wel dat we elkaar zo weinig zien. Mijn moeder was trouwens toen ze in Ontario arriveerde maar wat opgelucht dat alles nog sneeuwvrij was. Op weg naar het vliegveld waren ze namelijk vanwege de gladheid (en de iets te hoge snelheid vermoed ik...) inde "ditch" (droge sloot) terechtgekomen. Vanmorgen komen haar laarzen echter goed van pas, al voor het ontbijt liepen de jongens sneeuw te ruimen. Het is een prachtig gezicht. In de voortuin staat een hangend sier-crabappelboompje, schitterend nu met die sneeuw op de takken die volhangen met rode appeltjes. En de grote grijs-groene denneboom staat heel statig mooi te wezen met zo 'n witte mantel om. En zo is er bijna alwéér eenjaar voorbij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen