Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Winter op de Wadden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Winter op de Wadden

De rust van een eiland in het laagseizoen is ongekend

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uitwaaien op de Wadden, dat kan ook in de winter. Oké, ijs eten op een terrasje is er dan niet bij. Maar warme chocolademelk bij het haardvuur van een brasserie smaakt net zo goed! Zeker als je juist een strandwandeling achter de rug hebt. In het laagseizoen zijn de prijzen aantrekkelijker en het licht van de vuurtoren schijnt tijdens deze donkere dagen langer. Over de voordelen van een wintervakantie op de Wadden.

Een novemberweekend op Schiermonnikoog en een januariweek op Ameland zijn zo goed bevallen, dat we voor de derde keer in de winter naar de Wadden afreizen. Terschelling is aan de beurt. We gaan in de laatste week van januari. De kerstdagen en de jaarwisseling zijn nog maar net achter de rug. Niet de meest populaire periode voor een vakantie aan zee dus. Aan boord van de veerboot blijkt echter dat er meer zijn die nu voor Terschelling kiezen. Vooral ouders met kleintjes die zich nog niet aan schoolvakanties hoeven te storen, oudere echtparen, jonge stellen en... veel honden vullen de veerboot van Rederij Doeksen. Wie het vasteland een laatste groet wil brengen, vertrekt dik ingepakt nog even naar het dek, maar komt al snel verkleumd weer binnen. De wind is koud.
Des te behaaglijker is het aan boord. In de warme ruimte zetten de eilandgangers zich aan de hete chocolademelk of aan een bord stamppot. Maar liefst twee uur heeft deze boot nodig om de kronkelende vaargeul tussen Harlingen en Terschelling af te leggen. Wie zijn auto wil meenemen, krijgt een indrukwekkende rekening gepresenteerd. Voor hetzelfde geld steek je naar Engeland over. Alleen op deze manier kan het autogebruik op het eiland aan banden worden gelegd. En daar profiteert de rustzoekende vakantieganger dan uiteindelijk toch ook van.
Naarmate het einde van de tocht nadert, begeven zich steeds vaker passagiers naar de ramen om een eerste glimp van het eiland op te vangen. Lang voordat we kunnen aanmeren, doemt het al uit de nevels op, met de Brandaris als eerste herkenningspunt. Aan de voet van deze oudste Nederlandse vuurtoren ligt de haven, met masten en oude gevels.

Veel schelpen
Er valt een bui als we van boord gaan, maar al gauw trekt de regen over. Het lijkt tijdens deze vakantieweek wel alsof Terschelling nooit lang grijs kan zijn. Wolken waaien zo weer weg en een striemende regenbui maakt gemakkelijk plaats voor strakblauwe luchten. De voordelen van zee rondom! En als na een aantal dagen de vorst intreedt, ligt het eiland er helemaal zonovergoten bij.
Ons appartement in Baaiduinen blijkt een echt Skylger huis te zijn, met de mooie, oude steen, de kleine ruiten en het uitzicht op niets dan weilanden tot aan de Waddendijk. Elke morgen rond achten zien we boven die dijk de zon opkomen, een vuurrode bal die de hemel in brand zet. En zoals het een echt Skylger huis betaamt, kent appartement Fladderak een eigen historie die alles met de zee te maken heeft. Niet alleen de naam, maar ook een enorm houten vat-met-tapkraantje in de woonkamer herinnert daar nog aan.
In februari 1920 verging namelijk in de beruchte Terschellinger gronden het schip West Aletha. Reddingsboot Brandaris wist alle opvarenden te redden, maar de lading –18.000 vaten Californische wijn– verdween in zee. Een deel daarvan spoelde aan op het strand van Terschelling, waar jutters gaatjes in de vaten boorden om de smaak te proeven. Er werd gedronken uit de klomp, de hoed en de pet en heel Terschelling rook naar drank. Wat zuur was, spoelden de eilanders weg in het zand, wat zoet was, namen ze mee. Jan Kooyman uit Baaiduinen liet etiketten drukken, en ging flessen wijn verkopen. Hij bouwde een woning die hij de naam West-Aletha gaf en gebruikte grenenhout uit het schip voor de kozijnen. De handel bestaat nog steeds en het huis heeft inmiddels een appartement dat naar het drankje Fladderak is genoemd.
Het verhaal prikkelt ons om zo snel mogelijk op het strand te gaan kijken wat de Noordzee vandáág gebracht heeft. Wijnvaten treffen we niet aan; wel ongelooflijk veel schelpen. „Alweer een voordeel van de Wadden in de winter, zeggen we tegen elkaar. „Geen mensen, wel veel schelpen op het strand. Uitgestrekt ligt de zandvlakte in de zon. Het is stralend weer, met een strakblauwe lucht, waar de witte koppen van de branding mooi tegen afsteken. De wind is ijzig, maar daar zijn we op gekleed. Hij laat het zand stuiven en maakt prachtige patronen, waar je niet op uitgekeken raakt. Het hele strand lijkt in beweging te zijn. De bodem van de buggy die we bij ons hebben, buigt door van de buit, als we –tegen de wind in en tegen de duinen op– weer naar de parkeerplaats zwoegen. In huize Fladderak spoelen we schelp na schelp schoon en stallen we de collectie uit op een handdoek.
De avond valt vroeg. De vuurtoren zou nu zijn stralenbundel over het eiland moeten laten gaan. We hangen uit een dakraam om te kijken of er op dit plekje iets van te zien is. Als we de lucht boven ons zien, vergeten we wat we zochten. Waar in Nederland zijn de nachten nog zo donker, zie je zoveel sterren aan de hemel staan? Een zwak schijnsel leidt ons af. Hoewel het dakraam op het oosten uitkijkt en de Brandaris in West staat, weten stralenbundels van de vuurtoren toch vaag deze kant te bereiken. Het eilandgevoel is compleet.

Zwemmen
In de dagen die volgen, verkennen we de rest van het eiland. De meeste gelegenheden blijken in deze stille maand toch wel open te zijn, zij het aanzienlijk minder frequent dan in andere seizoenen. Zelfs de huifkar zien we op een dag richting Boschplaat trekken. Wie voor een wintervakantie op Terschelling kiest, doet er goed aan op een van de eerste dagen al na te gaan wat er op welke dag geopend is. s Woensdags- en zaterdagsmiddags kun je haast overal wel terecht. Musea als het Behouden Huys in West-Terschelling openen dan hun deuren. We neuzen rond bij de boekenboer, een cranberrybedrijf en het juttersmuseum. We wandelen door het land van Sil de Strandjutter, struinen rond zijn oude kerkje in Hoorn, lezen op de zerken namen die je ook in het boek tegenkomt.
Bij het overdekte zwembad staan we op dinsdagmiddag voor een gesloten deur. Dat blijkt echter een uitzondering te zijn. De volgende dag dobberen we in het chloorwater. Zonnebrandolie kunnen we thuislaten, het zeezout en de golven missen we ook, maar we zwemmen dan toch. En we hebben de ruimte, al zijn we niet de enige gasten.
Brasserie Brandaris blijkt op zaterdag geopend te zijn. De warme chocolademelk met rum en slagroom kan hier op een zomerdag nooit zo lekker smaken als nu. We zitten tussen visnetten en scheepslampen bij de brandende houtblokken in de open haard, terwijl aan de tafel naast ons een dampende kom snert met roggebrood en spek wordt geserveerd. Na afloop rijden we nog even naar de haven. Een bronzen vissersvrouw kijkt uit over zee. Zij zijn niet waarlijk dood, die in ons harte leven, zegt de sokkel waarop zij staat. Ver beneden haar zwiert een eenzame schaatser rondjes op het Wad. Onderweg naar huis zien we hoe kinderen het ijs van een sloot onderaan de dijk proberen. In een weiland verderop is een groep wilde ganzen neergestreken.
Het zou mooi zijn als we deze ritjes op de fiets konden afleggen, maar dat lijkt ons voor de kinderen te fris. Ook urenlang over de Boschplaat struinen, zit er met deze kleintjes nog niet in. Dat is dan toch een schaduwzijde van een bezoek aan Terschelling in januari. Alhoewel, in het gastenboek van Fladderak noteerde iemand in novémber 2001: „We hebben een heerlijk weekend gehad. Lekker uitwaaien op Terschelling. Veel gefietst en gewandeld (op de Boschplaat). En net na de kerstdagen van dat jaar schreef een andere gast: „Regen, sneeuw, wind, hagelstorm, zand, duinen, bos, witte wondere wereld en als klap op de vuurpijl nog een heuse westerstorm. We hebben ervan genoten en liepen daarbij van Oost naar West en andersom. Het kan dus toch! Het gezin dat in mei schrijft „helaas véél slecht weer te hebben gehad, denkt er wellicht anders over, maar de drie dames die de jaarwisseling op het eiland hebben doorgebracht, menen: „In welk seizoen dan ook, het Terschelling gevoel is er altijd...

Informatie
VVV Terschelling, Willem Barentszkade 19, West Terschelling, tel. 0562-443000; www.vvvterschelling.nl. Zie ook www.waddenweb.nl.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 18 oktober 2006

Terdege | 108 Pagina's

Winter op de Wadden

Bekijk de hele uitgave van woensdag 18 oktober 2006

Terdege | 108 Pagina's