Bekering

Waarachtige bekering is een onveranderlijke eis Gods, betreffende het geslacht der mensen. Met deze boodschap zijn Gods knechten gezonden, zowel onder het oude verbondsvolk, als ook ten tijde van het Nieuwe Testament tot de heidenwereld. De oud-testamentische profeten hebben met heilige ernst en aandrang in Gods Naam gesproken: „Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls". Paulus de apostel der heidenen heeft te Athene de der heidenen onbekende God gepredikt en verkondigd. God dan, de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu alle mensen alom dat zij zich bekeren.

De noodzakelijkheid der waarachtige bekering als onveranderlijke eis Gods, vindt allereerst zijn oorzaak in Gods wezen, deugden en werk. Hij heeft het geslacht der mensen goed en naar Zijn beeld geschapen in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid. De oorzaak van onze val ligt niet in onze Schepper, noch aan'Zijn schepping, ook is Zijn eeuwig besluit geen drang of dwangoorzaak tot onze val, doch werd daarin volvoerd tot de luister Zijner gerechtigheid en waarheid en tot onze rechtvaardige verdoemenis. Onbewust of onwetend zijn wij niet in zulke doemstaat gevallen, wijl in de oprichting van het werkverbond, zowel de belofte des levens, alsmede de bedreiging des doods zijn voorgesteld en aanvaard. Nooit of te nimmer zal een heilig God gemeenschap kunnen hebben met goddelozen, die in hun goddeloosheid moedwillig volharden en geen enkele belofte van verzoening en herstelling in Zijn gunst toeeigenen, degene, die in zijn ongerechtigheid volhardt. Neen, de goddeloze verlate zijn weg en hij bekere zich tot de Heere.

De noodzakelijkheid van waarachtige bekering vindt in de tweede plaats zijn oorzaak in onze goddeloosheid en ongerechtigheid, want wij hebben vrijwillig en moedwillig ons van God afgekeerd en wandelen op de weg des verderfs, en voeden in ons binnenste de ongerechtigheid.

Nergens wordt in Gods Woord een voorbeeld gevonden van iemand, die vergeving der zonden geschonken werd en die tevens hardnekkig bleef wandelen op zijn goddeloze weg. Neen, de goddeloze verlate zijn weg, enz. Dit is en blijft Gods onveranderlijke eis. Daarom, waarachtige bekering en verlossing vallen samen, en al deze dingen zijn uit, door en tot God. Hij, die rechtvaardig alle mensen kon laten verloren gaan, heeft naar Zijn grondeloze barmhartigheid een deel verkoren in Christus voor de grondlegging der wereld, opdat zij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde. Ef. 1 : 4.

Des Vaders eeuwige wil wordt volvoerd in het zaligen van goddelozen door Hem, Die Zichzelf tot hun Borg stelde en beantwoordde aan Zijn heiligheid en voldeed aan Gods rechtvaardigheid. Daarom Zijn dierbare Naam Jezus, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonde, want de zonde zelf is een groter kwaad dan haar straf. Daartoe dan ook het noodzakelijk werk des Heiligen Geestes, Die de dode zondaar wederbaart en vernieuwt. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlezen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u, en Ik zal maken dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen en Mijn rechten zult bewaren en doen. Ezech. 36 : 26 en 27.

Dan moet en wil Manasse zijn wapenen inleveren en zich afkeren van zijn goddeloze weg, afgedaan hebbende met de zonde, dan is het heden uit, wat heb ik meer met de afgoden te doen.

Waarachtige bekering is niet alleen een erkenning van wat men verkeerd deed. Zulk een erkenning werd ook gehoord uit de mond van Kaïn, ja van Farao, welke in angst en vreze erkende: „Ik heb mij ditmaal verzondigd, de Heere is rechtvaardig, ik daarentegen en mijn volk zijn goddelozen". En toch heeft hij zijn goddeloze weg, de brede weg des verderfs, niet verlaten, noch zijn eigen denkbeelden prijsgegeven berouw en bekering door ernstige krankheid veroorzaakt, of door oorlogsgevaar en ellende ontstaan, of wat dies meer zij, kunnen vergeleken worden bij stormen, welke veel beroering en beweging veroorzaken, doch als de wind gaat liggen, wegsterven in dodelijke rust. Hoevelen zijn gedrongen geweest hun weg te verlaten, ja er toe besloten, doch bij het besluit bleef het en zijn omgekomen gelijk de vrouw van Lot, ook zij was gewaarschuwd door het woord der engelen, zelfs door hun hand getrokken uit Sodom en een plaats des behouds gewezen, doch achtergebleven zijnde heeft het oordeel Gods ook haar getroffen.

Ook Judas heeft in het berouw der wanhoop uitgeroepen: „Ik heb gezondigd, verraden het onschuldig bloed", maar heengaande verworgde zichzelf. Hoe geheel anders is de waarachtige bekering betreffende de aard, ziet het in Zacheüs, onwederstandelijk getrokken zijnde, heeft hij zijn weg verlaten en in hartgrondig berouw zijn zonde beleden: „Indien ik iemand iets door bedrog ontvreemd heb, dat geef ik vierdubbel weder". Hoe duidelijk omschrijft Christus de waarachtige bekering in de gelijkenis van de verloren zoon, die tot zichzelf gekomen zijnde beleed: „Ik verga van honger, ik zal opstaan, en tot mijn vader gaan, en ik zal zeggen. Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, en ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden, maak mij als één van uw huurlingen". Ware bekering als een vrucht van het werk des Geestes, maakt waarlijk innerlijk los van de zonde en van alle eigengevormde gedachten betreffende God, Zijn heilige wet, Zijn dierbaar evangelie en Zijn volk.

Door het helderschijnend en ontdekkend licht des Geestes wordt ware verbrokenheid en verslagenheid gewerkt, een ware droefheid, een hartelijk leedwezen vervult het hart. God door de zonde vertoornd te hebben; alle hoogmoed en tegenstand wordt gebroken.

Alzo wordt Gods volk onwederstandelijk getrokken uit de duisternis en gevoerd met smeking en geween, dezulken krijgen een welgevallen aan de straffen hunner ongerechtigheid en leren zichzelf hulpeloos, machteloos en verloren kennen voor God, wijl alle hoop om behouden te worden buiten de enige en verse weg hun benomen wordt. Alzo verlate, naar Gods Woord, de goddeloze zijn weg en de ongerechtige man zijn gedachten, gewillig en volkomen afstand doende van de weg der zonde, der eigengerechtigheid en van zichzelf. En wanhopende aan zichzelf, ontsluit de Heere voor dezulken een deur en een weg der hoop en ontdekt en verklaart een Middelaar der hoop om door Hem met God verzoend en tot God bekeerd te worden. Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, maar de droefheid der wereld werkt de dood.

Zij komen aan, door Godd'lijk licht geleid.
Om 't nakroost, dat de Heer' wordt toebereid.
Te melden 't heil van Zijn gerechtigheid.
En grote daden.

Psalm 22 : 16.

Rotterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen