Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De orde des heils [2]

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De orde des heils [2]

De roeping

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De orde des heils begint met de roeping. Waar begint God als Hij Adam wil doen delen in het heil? Hij roept Adam: Waar zijt gij? En Adam kwam al bevende. Later zien we dit ook terug bij Abram. God riep hem uit Ur der Chaldeeën. En Abram gehoorzaamde.

En weer later zien we het ook bij Levi. Hij werd krachtdadig geroepen als een dienaar van de Mammon. En hij stond op. En om niet meer te noemen, we denken aan Lydia, die door de Heilige Geest geroepen werd onder de prediking van Paulus. En zij gaf acht. Het belangrijkste voor ons persoonlijk is, of wij die roeping ook kennen.

Dit zijn allemaal Bijbelse voorbeelden hoe God werkt. De roeping is de eerste daad in de toepassing. Het begin gaat van God uit. ‘Die Hij tevoren verordineerd heeft, deze heeft Hij ook geroepen’. We kunnen deze volgorde ook niet omdraaien.

Velen leggen de volle nadruk op het geloof. Roeping en wedergeboorte komen dan niet eens meer aan de orde. De daad van het geloof zou de eerste stap zijn tot de verkrijging van het heil. Zonder de geloofsomhelzing van Christus zou er nog geen geestelijk leven in de zondaar zijn. Van het begin uit God, verschuift het begin naar de mens zelf. Als we het geloof vooraf laten gaan aan de wedergeboorte (lees: levendmaking) slaan we enkele onmisbare schakels over in de heilsorde! De Schrift leert anders.

Het lijkt vreemd. Gaat de wedergeboorte niet voor de roeping? Kunnen dode zondaren horen? Het antwoord op de laatste vraag is: ja! Christus sprak: ‘De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods; en die ze gehoord hebben, zullen leven’.

De vrucht van deze roeping is de opwekking uit de doden. ‘En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden’ (Ef. 2:1).

De roeping is eerst. Wie de wedergeboorte aan de roeping vooraf laat gaan, komt uit bij de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Een leerzame geschiedenis is de opwekking van Lazarus. Christus riep de dode Lazarus en hij kwam uit.

Onwederstandelijk

De zaligmakende roeping is krachtdadig en onwederstandelijk. Dit weet een ieder die deze roeping mocht ervaren. Daarom is er een groot onderscheid tussen de uitwendige en de inwendige roeping. Het is een teken aan de wand dat velen vandaag aan dit onderscheid voorbijgaan. De uitwendige roeping is alleen door het Woord. Die uitwendige roeping blijkt niet genoeg om de zaligheid te krijgen. Dat ligt niet aan de roeping, maar aan ons harde hart. Deze roeping is welmenend en ernstig. Maar ons hart is dood.

Dat het met ons mensen zo erg gesteld is wordt door velen onderschat. Als we de doodstaat niet leren, leren we ook de noodzaak van de inwendige roeping niet. De inwendige roeping is door Woord en Geest. Gods Geest is nodig om ons hart te openen. De vrouwen die met Lydia onder de prediking zaten, hoorden dezelfde boodschap. Paulus zal geen onderscheid gemaakt hebben. Maar alleen Lydia hoorde Gods Woord in haar hart. Hoe dat kon? Haar hart werd geopend door de Heilige Geest.

God is gelukkig niet van de mens afhankelijk. Hij is geen machteloze Klopper op de deur van het hart. De inwendige roeping is Gods werk. Zij wordt toegeschreven aan de Vader (1 Kor. 1:9); aan de Zoon (Rom. 1:6) en aan de Heilige Geest (Rom. 8:2). Daarom, als een geroepene komt, moet men dat niet de mens toeschrijven. Men moet het Gode toeschrijven. En als een geroepene niet komt, dan mag men God de schuld niet geven. Hij maakt zich vrij door Zijn Woord.

De roeping geschiedt altijd door Gods Woord. Dat is ook een belangrijk gegeven. Niet door allerlei bijzondere invallen en ervaringen. Zeker, roepstemmen kunnen wel een rol spelen, maar niet los van het Woord. Dan voegt God Woord en daad tezamen. ‘Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods’ (Rom. 10:17).

Verordinering

Waarom roept God de één wel inwendig en de ander niet? Dat is een begrijpelijke vraag. Paulus zegt: ‘En die Hij te voren verordineerd heeft, deze heeft Hij ook geroepen’. De roeping vloeit voort uit de verkiezing. Het is dus geen wonder dat de remonstranten op al deze terreinen dwalen: verkiezing, roeping, bekering, volharding… Al deze zaken hebben met elkaar te maken. Wie in het een dwaalt, dwaalt ook in het ander.

Laten we verheugd zijn dat er een welbehagen is. Was er geen verkiezing, er was geen roeping. En was er geen roeping, we bleven allen liggen in de diepe ellende waar we ons moedwillig in gestort hebben.

(wordt vervolgd)

ds. A. Schot, Nunspeet

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2016

De Saambinder | 20 Pagina's

De orde des heils [2]

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2016

De Saambinder | 20 Pagina's