Ontmoetingsdag te Dordrecht

OP 8 APRIL 1972

(1)

De ontmoetingsdag te Dordrecht ligt weer achter ons.

De Heere heeft ons een goede dag gegeven. Hij heeft het welgemaakt. We hebben stof Zijn Naam ootmoedig te erkennen.

Het is opnieuw gebleken, dat zulke dagen onder ons, een belangrijke plaats innemen. Er wordt naar uitgezien. Men ontmoet elkaar uit alle oorden van het land als mensen, die bij de waarheid van Gods Woord willen blijven leven. Het blijkt, dat er nog velen in onze kerken zijn, die er behoefte aan hebben gezamenlijk te luisteren naar het Woord des Heeren.

De weersgesteldheid was naar de tijd van het jaar gerekend bijzonder goed. De voorafgaande dagen was het guur en regenachtig geweest, maar op de ontmoetingsdag was het nog wel koud, maar toch bijna de gehele dag droog en zonnig weer. ’s Avonds, toen de meesten wel weer thuis geweest zullen zijn, begon het te regenen en te onweren.

De opkomst overtrof alle verwachtingen. Op de eerste ontmoetingsdag te Dordrecht vorig jaar 17 april was het kerkgebouw van Dordrecht-centrum geheel gevuld. Er behoefde toen echter haast geen gebruik gemaakt te worden van de gaanderijen. Maar deze keer hadden al velen in de morgensamenkomst een plaats moeten zoeken op de gaanderijen, ’s Middags was het kerkgebouw beneden en boven tot de laatste plaats toe bezet. Er moesten zelfs nog stoelen bijgezet worden. Naar schatting waren er toen ongeveer duizend mensen aanwezig.

Het feit, dat men elkaar ontmoet, doet al goed. We zagen weer vele bekenden. Er waren er uit het hoge noorden en uit het verre zuiden. Uit Groningen waren er. Die waren ’s morgens om half 7 al op reis gegaan. Ook ZeeuwsVlaanderen ontbrak niet. Met bussen vol waren de mensen gekomen uit Scheveningen, Bunschoten/Spakenburg, Alphen aan den Rijn en Elburg en omgeving. Mogelijk waren er ook nog wel bussen uit andere plaatsen. Het was een mooi gezicht die vele vrouwen in klederdracht. Trouwens het geheel maakte een stemmige indruk. Zoals we dat vroeger gewoon waren.

Er werd rustig geluisterd naar de woorden, die gesproken werden. Er werd op indrukwekkende wijze gezongen. Geen wanklank werd gehoord.

Het deed goed, dat we onder de massa, die samengekomen was, mensen van alle leeftijden aantroffen. Er waren verschillende mensen van 80 jaar en ouder, soms zelfs van verre gekomen. Ook de jeugd ontbrak niet. Onder de aanwezigen waren vele jongens en meisjes, vaders en moeders enz. Daardoor komen zulke ontmoetingsdagen tot hun recht. De ouderen hebben de jongeren nodig en de jongeren de ouderen. Dat kwam in het gesproken woord naar voren. En dat is inderdaad zo. In de gewone samenkomsten vinden we eveneens de schakering van de leeftijden. We waren in Dordrecht als één grote familie bij elkaar, met hetzelfde doel opgekomen. Het was een familie-dag. Vele ouders hadden kinderen meegenomen. En grote jongens en meisjes waren uit eigen beweging gekomen. Het is in de loop der jaren voldoende duidelijk geworden, dat ook onze jeugd belangstelling heeft voor Bewaar het Pand en tot de vrienden en vriendinnen daarvan wil gerekend worden.

Om half 11 lieten we zingen Ps 84 : 1, 2, 3. We lazen 1 Kortingen 19 en gingen voor in gebed. Daarna mochten we de vele aanwezigen van harte welkom heten. We brachten naar voren, dat Ds. Baan, die aanvankelijk een spreekbeurt op deze dag vervullen zou, door ernstige ziekte verhinderd was. Ds. Kok zou in verband met zijn hoge leeftijd pas ’s middags ter vergadering komen.

Na enkele mededelingen - over gratis koffie, de collecte, de brochures, de betaling van het abonnementsgeld, de aanmelding als abonné op het blad Bewaar het Pand en/of de prekenserie Van Recht en Genade enz. — spraken we een kort openingswoord in verband met het voorgelezen Schriftgedeelte. In de vorm van een meditatie komt dat in ons blad.

Onder het zingen van Ps 103 : 4 komt Ds. Slagboom in onze plaats op de kansel. Zijn onderwerp was: Mijn Woord bewaard. Dit was ontleend aan de brief aan Filadelfia, Openbaring 3 : 8. Ik weet uw werken; zie, Ik heb een geopende deur voor u gegeven, en niemand kan die sluiten; want gij hebt kleine kracht en gij hebt Mijn woord bewaard, en hebt Mijn naam niet verloochend.

Op de hem eigene wijze sprak hij ons toe. Hij wees er op, dat het bewaren van het Woord is het bewaren van het Woord van Christus lijdzaamheid. Dat is rijk van inhoud en raakt ook het leven van Gods kinderen.

We geven hier geen verslag van de rede van Ds. Slagboom. We hopen tezijnertijd wat hij gezegd heeft wat de hoofdzaak betreft in één of andere vorm in ons blad op te kunnen nemen.

Ds. Slagboom liet zingen Ps 119 : 80 en 84 en stond zijn plaats af aan Ds. Tanis. Ondertussen werd er een collecte gehouden.

Ds. Tanis sprak niet naar aanleiding van een bepaald Schriftgedeelte, maar wel geheel in overeenstemming met Gods Woord. Hij zal een samenvatting van wat hij gesproken heeft beschikbaar stellen voor ons blad. Die komt dus in één van de volgende nummers. Daarom volstaan we nu met enkele opmerkingen. Ds. Tanis wees op de verontrusting, die er is. Hij zei, dat voor ons de kern ligt in de prediking en in de pastorale bearbeiding. Hij las een paar citaten voor uit wat zoal op kerkelijk erf verschijnt. Met ontsteltenis luisterden we daarnaar. Hoe misleidend en bedrieglijk. Wat moet er van de kerk terecht komen, wanneer zulke voorlichting gegeven wordt en als waarheid verkondigd wordt. Dat is een evangelie naar, niet voor de mens. Ds. Tanis wees er op, dat de Heere in Zijn Woord de inhoud van de prediking geeft. Hij wekte op het Woord te bestuderen en ook de formulieren van enigheid, die daarop gegrond zijn.

Na het zingen van Ps 68 : 14 en gebed was er Pauze. Het was toen ongeveer half 1.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen