Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een ziekte onder het vee

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een ziekte onder het vee

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Bij een uitbraak van mond- en klauwzeer ontkomen we niet aan bepaalde vragen die zich aan ons voordoen. Is hier sprake van de slaande hand van God? En is het dan zo dat we een verband moeten zien tussen dat slaan en bepaalde zonden in ons volksleven?

Bij bepaalde ingrijpende gebeurtenissen dringen dergelijke vragen zich onweerstaanbaar aan ons op. Het zou niet goed zijn als het anders was. We belijden immers dat God alle dingen regeert en dat Hij op allerlei wijze tot ons spreekt. Dan is er ook de roeping om dit spreken op te merken. Maar kunnen wij eigenlijk allerlei gebeurtenissen in ons persoonlijk leven en in de geschiedenis van ons volk wel duiden? Kunnen wij wel uitmaken of iets bijvoorbeeld een straf, een oordeel, een roepstem of een beproeving van God is? En hoe zit het met de verantwoordelijkheid die wijzelf dragen?

Met een zekere aarzeling -er is al zoveel over gezegd!- wil ik enkele kanttekeningen plaatsen. Zo heb ik de stellige indruk dat we in ieder geval twee uitersten hebben te vermijden. Laten we enerzijds niet menen dat wij haarfijn en tot in de details het werken van God kunnen duiden. De vrienden van Job zien een duidelijk verband tussen concrete zonden en Jobs leed. Ze menen precies te weten waarom God deze weg met Job gaat. Waarschijnlijk leggen ze een even duidelijk verband tussen hun godzaligheid en hun voorspoed! Veelzeggend! Hun spreken lijkt duidelijk, maar ondertussen spreken ze niet recht van... God. Deze vrienden mogen het vermaan van de Prediker wel ter harte nemen: wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelf al te wijs...
Anderzijds doemt het gevaar op dat we Gods werkende hand niet meer zien en opmerken. We kunnen zoveel verklaringen voor bepaalde gebeurtenissen aandragen en zo eenzijdig het doen en laten van mensen benadrukken, dat we weinig of niets meer over de Godsregering hebben te zeggen. Naast de vrienden van Job is er ook nog zijn vrouw. Haar advies aan Job is om maar afscheid te nemen van de Heere. Als we haar bezig zien, denken we aan de andere kant van het vermaan van de Prediker: wees niet al te goddeloos, noch wees al te dwaas... Zij wil kort en bondig haar oren sluiten voor het spreken van God. Ook vandaag is er het gevaar dat we Gods hand willen wegdrukken uit de geschiedenis. Een symptoom van opkomende secularisatie is dat Gods hand niet gezien wordt in het dagelijks leven.

Wat dan, als we deze uitersten hebben te vermijden? Ik probeer enkele gedachten ter overweging te geven. Luther stelt dat God onmiskenbaar werkt in de geschiedenis, maar dat Hij dat vaak doet op een ondoorgrondelijke wijze. Wij rekenen Hem niet na. Desondanks laat Hij op bepaalde momenten iets van Zijn zegeningen of Zijn oordelen zien. De grote vraag is of niet de levende omgang met Hem nodig is om deze werken van Zijn hand op de juiste wijze te zien. Overigens is van Luther ook de stelling dat de Heere de Zijnen vaak het meest nabij is wanneer Hij het verst verwijderd schijnt te zijn.
Ook bij het trouw dienen van de Heere en het onderhouden van Zijn geboden kunnen er zware slagen van Zijn hand vallen. Iemand zei: Toen alles anders werd in mijn leven vielen er verschillende slagen. Als Job de Heere niet had gevreesd, zou zijn weg anders gegaan zijn. Juist het goud wordt beproefd. En door satan aangevallen. Het mag ons voorzichtig maken in ons spreken over oordelen!
De Bijbel spreekt duidelijk over een algemeen verband tussen zonde en tegenspoeden, rampen. Waren er geen zonden... Er is dan ook voor boeren en niet-boeren alle reden tot verootmoediging voor Gods aangezicht. Is het zo vreemd als Gods hand ons raakt, wanneer we zien wat wij als volk doen met Zijn Woord en met Zijn Naam? Is in de mkz-crisis niet Zijn indringende roep te horen: Keert weder tot Mij? Klinkt niet Zijn vraag: Wie is er nu God? Ben Ik God, buig u dan voor Mij!
Is er een boodschap voor een boer die zwaar getroffen is door mkz? In gedachten zie ik de profeet Habakuk voor me, gewikkeld in een allerhevigste strijd. Hij worstelt met de regering van God in zijn persoonlijk leven en in de geschiedenis van Zijn volk. Ik hoor hem, het hoofd buigend, belijden dat de Heere God is, dat Hij heilig is en eeuwig en almachtig en getrouw. Door deze worsteling heen en via de wachttoren, waarop Habakuk uitziet naar God, gaat het met hem naar de belijdenis dat hij in de Heere zal opspringen, zelfs als de stallen leeg zijn. De genade waardoor Habakuk dat leerde, is ook vandaag bij deze God te verkrijgen!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 25 april 2001

Terdege | 100 Pagina's

Een ziekte onder het vee

Bekijk de hele uitgave van woensdag 25 april 2001

Terdege | 100 Pagina's