Kosovo is erg; maar laat de vluchtelingen wegblijven"

- waarschuwing tegen sluimerende vreemdelingenhaat -

Het moet wel een onmens zijn die het oorlogsgeweld op de Balkan en vooral de agressie van één van de etnische groepen niet vreselijk vindt. "Hoe kan een normaal persoon ertoe komen om dergelijke wreedheden goed te keuren? ", zegt iemand. Maar zodra de meer dan een miljoen vluchtelingen ter sprake komen, blijkt het gedaan met het meeleven. "Tja, dat is zielig natuurlijk. Maar in dat gebied zijn ze toch eigenlijk niet veel anders gewend? 't Is daar altijd wat op de Balkan. Laat ze alstublieft niet hier komen. We hebben het toch goed, hier? "

Dat is natuurlijk een volstrekt verklaarbare reactie. Want de problematiek rond vreemdelingen levert menige landgenoot vrees op. Je zoon of dochter zal maar door het winkelcentrum lopen en ineens een mes tegenkomen. Het is een niet te loochenen feit dat heel wat buitenlanders over dat soort wapentuig beschikken. Hoewel Nederlanders zich vaak niet minder crimineel gedragen.

"Wij zitten helemaal niet op buitenlanders te wachten", antwoordt iemand. "Ze brengen vaak allerlei vreemde godsdiensten en gebruiken mee. En diverse Nederlanders krijgen minder aan financiële uitkering dan zij!"

Heel gemakkelijk ontwikkelt zich onder ons een gevoel van afkeer of misschien soms zelfs haat tegenover medeschepselen uit andere landen met een andere huidskleur en andere gewoonten. Die constatering moet ons voorzichtig maken. Hebben wij ons niet neer te leggen bij het overheidsbeleid? De wettig en democratisch gekozen overheid is verantwoordelijk voor het vreemdelingenbeleid. Ook als dat beleid ons niet zint. Maar zouden wij ons in de persoonlijke ontmoeting met de vreemdeling niet op een christelijke wijze moeten opstellen?

Bijbelse houding

Iemand vraagt zich wellicht af wat dan een bijbelse houding is. Laten wij daar zonder enige pretentie tot volledigheid eens naar kijken. Gastvrijheid is in het Oosten, ook onder het theocratisch Israël, altijd een deugd geweest. De vreemdeling deelde in de verzorging en bescherming van zijn gastheer. (Genesis 18 : 5 en volgende; Richteren 13 : 15 enz.) Weigerde men een doortrekkende vreemdeling opname, dan stelde men zich laag aan en werd daarom veracht (Job 31 : 32). Maar ook vreemdelingen die zich in het midden van Israël vestigden, genoten gastvrijheid. De wet beval een menslievende behandeling aan.

In Exodus 22 : 21 gebiedt de Heere: "Gij zult ook de vreemdeling geen overlast doen, noch hem onderdrukken; want gij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland." En in Deuteronomium 10 : 19 luidt het: "Daarom zult gij lieden de vreemdeling liefhebben, want gij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland." De profeet zegt in Jeremia 7 : 6, 7: maar indien gij "de vreemdeling, wees en weduwe niet zult verdrukken, en geen onschuldig bloed in deze plaats vergieten; en andere goden niet zult nawandelen, ulieden ten kwade, zo zal Ik u in deze plaats, in het land, dat Ik uw vaderen gegeven heb, doen wonen van eeuw tot eeuw." Zacharia 7:10 luidt: Richt een waarachtig gericht, "en verdrukt de weduwe, noch de wees, de vreemdehng noch de ellendige..." En de profeet Maleachi schrijft in hoofdstuk 3 : 5 namens de Allerhoogste: "En Ik zal tot ulieden ten oordeel naderen... tegen degenen, die het loon des dagloners met geweld inhouden, die de weduwe, en de wees, en de vreemdeling het recht verkeren..."

Geen afgodendienst

Vreemdelingen mochten delen in bepaalde feestmaaltijden, aren lezen op het veld, de nalezing houden in de wijngaard. Zij deelden ook mede in de oogst van het jubeljaar. Zij stonden in het gericht op voet van rechtsgelijkheid met de Israëlieten.

Maar in godsdienstig opzicht moesten zij zich schikken naar de gebruiken van Israël. Het spreekt vanzelf dat men de Egyptenaar niet toestond zuilen in het vrije veld of ook binnen de muren van zijn huis op te richten ter ere van Osiris. Zo min de Edomiet dat in het midden van Israël vrijstond ter ere van Baal.

In 1537 moesten alle burgers van Geneve de gereformeerde confessie aanvaarden, "bezweren". Uit het Raadsbesluit van het Geneve uit de tijd van Calvijn is echter niet af te leiden, dat ieder uit de stad zou worden verbannen, die niet de gevraagde eed op de geloofsbelijdenis wilde afleggen.

Dat de vreemdeling ten aanzien van het beleven van zijn godsdienst op bijbelse grond beperkingen mogen worden opgelegd, is helder Maar onze regering heeft helaas geen oog voor het handhaven van de enige ware godsdienst. Wij kunnen daar niets aan doen. Het feit dat zelfs de gereformeerde gezindte hopeloos verdeeld is en uiteengevallen in "tien keer gereformeerd" maakt het de overheid overigens vrijwel onmogelijk om te onderscheiden tussen "gereformeerd" en ' 'ongereformeerd".

Overheidsregels

Er zijn minstens drie categorieën te onderscheiden in de in ons land verblijvende of naar ons land toekomende vreemdelingen: asielzoekers en vluchtelingen in de eerste plaats. Vervolgens gastarbeiders. Nederland heeft indertijd een aantal vreemdelingen binnen gehaald, omdat wij geen zin hadden het 'smerige' werk te doen. Tenslotte het 'restant' van ons koloniaal verleden, Molukkers en Surinamers.

De overheid is geroepen regels te geven en beleid te maken. Voor wat betreft de langer in ons land verblijvende buitenlanders geldt dat de tweede generatie bezig is op te groeien. Enerzijds losgeslagen van hun eigen cultuur, anderzijds door talloze Nederlanders niet geaccepteerd. De vreemdelingen die wij danken aan ons koloniaal verleden zijn gedeeltelijk geassimileerd in onze Nederlandse cultuur Voor de gastarbeiders zijn (minstens) drie mogelijkheden. Ze kunnen terugkeren naar hun land van herkomst, al of niet via premies; ze kunnen hun eigen cultuur prijsgeven en aansluiting zoeken bij en assimileren in de Nederlandse cultuur; en ze kunnen in de Nederlandse samenleving blijven functioneren als subcultuur. Maar hoe het ook zij: buitenlanders, vreemdelingen zonder meer terugsturen naar hun land van herkomst, vluchtelingen kost wat het kost de toegang tot ons land weigeren is geen waarlijk christelijke oplossing.

Wet en EvangeUe

Het heeft weinig zin als kerk en individuele christenen zich uitputten in kritiek op het overheidsbeleid. Hoewel zij best mogen protesteren tegen overheidssubsidie voor ongereformeerde religies of het mogelijk maken van publieke godsdienstoefening van deze religies.

Maar de voornaamste taak van kerk en christenen is toch het Evangelie te verkondigen aan buitenlanders van andere godsdienst. Laat de overheid daarvoor de ruimte bieden. Behoren wij ons in onze visie op in Nederland de toevlucht zoekende buitenlanders niet door dat beginsel te laten leiden? Racisme of discriminatie past ons niet. Vreemdelingen hebben Gods wet en Evangelie nodig.

Vluchtelingen? "Tja, dat is zielig. Maar op de Balkan zijn ze toch eigenlijk niet veel anders gewend? 't Is daar altijd wat. Laat ze alstublieft niet hier komen. Ze brengen onze rust en welvaart in gevaar." Zo geeft menigeen uiting aan zijn gevoelens. Dat is begrijpelijk. Maar waar de situatie zo is dat ons land nu eenmaal wél buitenlanders en vluchtelingen toelaat hebben kerk en christenen een rijke taak. Nemen wij die waar?

Apeldoorn, G. Roos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen