STILTE!?

‘Oh oh’, dacht ik bij mijzelf, had ik maar niets gezegd..

Ik zat in een stiltecoupé toen twee oudere heren tegenover mij kwamen zitten. Met harde stem begonnen ze hun conversatie. Na enkele minuten vroeg ik of ze er erg in hadden dat ze in een stiltecoupé zaten. Dat had ik beter niet kunnen doen. Want de man bleef schelden, de hele reis van Amsterdam naar Haarlem. Het had geen zin om aan te geven dat ze verder van de hele trein gebruik konden maken om zo veel te praten als ze maar wilden, alleen op deze 14 plekken niet. Medepassagiers schudden hun hoofd. Toen tenslotte de conducteur kwam en die de mannen ook ging vermanen, was het hek van de dam. Zelfs hij kreeg de heren niet stil.

Stilte… Waar vind je die nog? Toen ik laatst naar een schaatswedstrijd aan het kijken was, viel me op dat ze onder de races ook al muziek draaien en niet zo zacht ook! Het lijkt wel of overal waar je komt muziek aan staat. Ik heb er in de supermarkt al een klacht over ingediend - ik kon gewoon niet meer bedenken wat ik nodig had (niet dat het geholpen heeft.. ) En als de muziek nu nog zacht stond… Soms komt het me voor dat bedrijven met elkaar een afspraak gemaakt hebben om de volumeknop hoger te draaien.

Ook in de verpleeghuisbranche is weinig stilte te vinden. Of ik nu op een huiskamer kom in het verpleeghuis of in een kleinschalige setting, overal staat de grootbeeld-TV te schetteren.

De hele dag door, ook als er niemand kijkt (wat vaak het geval is). Nu zult u misschien zeggen dat er ook huizen zijn waar de TV niet inkomt - gelukkig, ze zijn er nog - maar ik hoop niet dat daar dan de radio aanstaat of een cd opgezet wordt om de stilte te vullen.

Stilte is voor een mens zo belangrijk. En voor een christen helemaal. Er zijn kerken die momenten van stilte inlassen in de liturgie. Bij ons komt dat voor zover ik weet alleen voor tijdens het Heilig Avondmaal. Voor mij zijn dat kostbare momenten: juist de stilte maakt ruimte om de betekenis tot me door te laten dringen. ‘Ik voor u…’ Wat ligt er een rijkdom alleen al in de woorden van het formulier.

Ik hoor soms dat vooral jongeren de stilte tijdens het Heilig Avondmaal ongemakkelijk vinden. En gezien de cultuur begrijp ik dat ook wel. Stilte is iets wat je moet leren waarderen, waar je ruimte voor moet maken in je leven. In het gewone leven maar ook in je leven met God. Stille tijd heet niet voor niets stille tijd. We moeten ervoor oppassen om stilte op te vullen met van alles en nog wat, maar tegelijkertijd is de christelijke stilte niet léég. Want juist in de stilte komt de rust om de woorden van God te overdenken, om onze ziel te richten op wat Hij tot ons te zeggen heeft en om Zijn goedertierenheden en barmhartigheden te ondervinden en Hem groot te maken over wat Hij gedaan heeft aan onze geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen