Voor onze Knapenverenigingen

„Een mooi begin." (1 Samuël 11).

Samuël heeft Saul gezegd, dat hij moet doen, wat zijn hand vindt om te doen (1 Sam. 10 : 7). De gelegenheid om op te treden komt al gauw.

De Ammonieten, vroeger door Jefta verslagen (Richteren 11), trekken onder Nahas (= slang) op en belegeren Jabes. In de inwoners van Jabes is geen moed: ze volgen de weg van de minste weerstand en vragen om een verbond (vers 1).

Nahas wil wel een verbond maken, maar onder voorwaarde, dat

alle mannen van Jabes het rechteroog wordt uitgestoken. Nahas durft dit te zeggen, want hij verwacht, dat heel Israël even machteloos is en geen tegenstand zal bieden: daarom wil hij heel Israël en de God van Israël treffen (vers 2). Zo zeker is hij van zijn zaak, dat hij Jabes een week lang gelegenheid geeft hulp te zoeken. Hij rekent er op: niemand zal helpen (vers 3).

De (onheils)boden komen ook in Saul's woonplaats. Als zij gezegd hebben, wat er is gebeurd, breekt een geschrei los (vers 4). Even later komt Saul van het land. Hij wordt geweldig boos, want door Gods Geest ziet hij in hetgeen Nahas heeft gezegd een grote belediging, niet alleen voor Israël, maar vooral voor de God van Israël. Onmiddellijk treedt hij op: de onheilsboden krijgen van koning Saul een nieuwe opdracht: zij moeten overal stukken van Saul's runderen laten zien en zeggen: wie niet komt, die zullen zijn runderen ook in stukken gehakt worden. Saul weet: Samuël is het hiermede eens en zal ook meegaan (vers 7). Heel spoedig is een groot leger bij elkaar in Bezek (vers 8). Dan kunnen de boden van Jabes teruggaan en zeggen, dat Jabes op hulp mag rekenen, de volgende morgen. De mannen van Jabes sturen een boodschap naar Nahas (vers 10).

Het is nog nacht, als het leger van Saul optrekt. Hij heeft het in drie groepen verdeeld. Het leger van Nahas is volkomen verrast. Nog voor de middag (zoals Saul heeft gezegd!) is het leger der Ammonieten geheel verslagen, zodat er geen twee soldaten meer bij elkaar zijn (vers 11).

Dan zijn er de Israëlieten, die denken aan wat in 1 Samuël 10 : 27 staat geschreven. Zij vragen aan Samuël, die mannen aan te wijzen. Dan zullen zij hen doden. Maar Saul, die dit hoort, wil hier niet van weten. Hij geeft God de eer van de verlossing, niet zichzelf (vers 13). En Samuël weet iets veel beters: n Mizpa (1 Sam. 10 : 17) is Saul wel koning geworden, maar nu, na zijn eerste optreden en de door God gegeven overwinning, nu zovele mensen uit alle stammen bijeen zijn, is er een mooie gelegenheid de koning in te huldigen, en wel in Gilgal, waaraan zovele herinneringen aan Gods daden zijn verbonden. Het „kroningsfeest" wordt in grote blijdschap en eensgezindheid gevierd en er worden grote maaltijden gehouden, (vers 15).

Vragen.

1. Hadden de Israëlieten op een aanval van Nahas kunnen rekenen? (zie 1 Sam. 12 : 12).

2. Hoe denk je over het antwoord, dat de mannen van Jabes

aan Nahas geven? (zie 1 Sam. 11 : 10). 3. Waar lees je nog meer in het Oude Testament, dat het leger

in drie groepen werd verdeeld? 4. Wat weet je van Gilgal (vers 14 en 15) te zeggen? Zie hiervoor Jozua 4 : 20 en 5 : 2, 9 en 10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen