ZONDAGSHEILIGING

(Ingezonden)

Wanneer wij op den Sabbatmorgen
Ontdaan van onze aardsche zorgen,
Onze schreden zetten naar Gods Huis,
Gevoelt Gods kind zich zalig thuis.
Wanneer al Gods volk mag verkeeren,
En luisteren naar des Heeren Woord;
Als men dan de stem des Heeren hoort:
Een zaligheid niet af te meten!
Welzalig dan zoo neergezeten.
Als men maar biddend op mag gaan,
En vragen: Leer mij Uw Woord verstaan;
Geef mij ook heilige gedachten,
Met vasten gang up Woord betrachten,
Geef mij een Sabbats-zegen Heer’,
Wanneer ik in Uw Huis verkeer.
Geen beter plaats dan in Zijn woning;
Men hoort daar van een Hemelkoning,
Die Zich vrijwillig over gaf;
Zijn volk vrijkocht van de straf.
Dat is dan toch de moeite waard,
Om op te gaan waar ’t volk vergaart;
En om den Naam van God te danken.
Roep uit de keel met blijde klanken!
Wie zou ook onzen God niet prijzen
Voor O, zoo vele gunstbewijzen?
Dat hart en mond en tong, O Heer’
Steeds samenvloeide tot Uw eer.
Een dierbaar Huis werd opgericht
En tot den dienst van God gesticht.
Waar steeds des Heeren dierbaar Woord,
Wordt in verkondigd en gehoord.
Wat vreugd heeft dan een kind des Heeren,
Om met den Heere te verkeeren;
Wanneer Hij met Zijn Geest en Woord:
O, zalig dan die naar Hem hoort!
Voor al Gods volk een blijden dag;
Gods Naam te loven met diep ontzag.
Niet vreemd voor David, en hij zong:
“’k Heb U voorwaar in ’t Heiligdom
Voorheen beschouwd met vroolijk oogen;
Hoe zag ik daar Uw alvermogen!
Hoe blonk Uw Godd’lijk eer alom!
Want beter dan dit tijdelijk leven
Is Uwe goedertierenheid.
Och, wierd ik derwaarts weer geleid!
Dan zou mijn mond U d’ eero geven.”
Nu zal het hier maar stamelen wezen,
Van allen die den Heere vreezen.
O, wat een vreugde voor een ziel
Wanneer ze voor den Heere kniel’;
En vraag: “O Heere, kom in het midden.”
En zucht: “O Heere, leer mij bidden;
Opdat Uw lief en dierbaar Woord
Met vrucht door mij wordt gehoord;
En dat mijn ziel door U gered:
O Heere! verhoor toch mijn gebed.”
En als ik dan luister naar Uw Woord,
Dat Gij, O Heere, mij het oor doorboort;
Geef mij een geestelijk gehoor,
En ga mij met Uw heillicht voor.
Ai, stort Uw Geest uit in mijn hart,
Die troost geeft onder angst en smart;
Dan is Uw Woord voor mij zoo zoet;
Geef zielevreugd voor mijn gemoed.
Wie zou niet naar dien Dag verlangen,
Een zegen voor zijn ziel ontvangen?
Ach, was het zoo in ieders hart!
Dan is de Zondag mij een lust;
Voor mijne ziel een Sabbatsrust.
Wat is de Heere toch eindeloos goed;
Gods volk wordt dan met spijs gevoed.
O, wat een groote zaligheid,
Geniet men hier reeds in den tijd.
Dat niemand die genadetijd,
In den dienst der wereld slijt;
Want al wat ons de wereld biedt,
Dat is bedrog en anders niet.
Dees aardsche Sabbat gaat voorbij;
Dat maakt Gods volk ook nog blij:
Om zonder zonde God te loven,
Dan is Gods kind den strijd te boven.
Kom reisgenooten! het hoofd omhoog;
De Heere Die dan de tranen droog’.
Straks viert Gods volk eeuwig feest
Met Jezus, en die den Heere vreest.
O, wat een voorrecht, wat een Schat,
Die toch het hoogst geluk bevat!
Dan viert Gods volk Sabbat-morgen;
Weg is de last van aardsche zorgen.
Als het anker ligt in Jezus’ handen,
Dan zal de ziele ook niet stranden.

Van een negentig-jarige,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen