De Heidelberger,

Door wie is de bekende Heidelbergse Catechismus opgesteld ? Met grote hoogachting dienen hun namen te worden vermeld: Zacharias Ursinus en Caspar Olevianus, twee godgeleerden, godgeleerden in hoofd en ook in hart, omdat God ze bekeerde. Nooit mogen die twee Heidelbergers door ons worden vergeten; hun namen behoren door allen, jong en oud te worden geweten. Ze heten geen Heidelbergers omdat ze daar geboren waren; nee, aan de Heidelbergse hogeschool waren ze hoogleraren. Dat hun beider namen tot nu toe bekend en beroemd werden, kwam middellykerwys door de keurvorst Frederik de derde. Deze godvrezende keurvorst gevoelde de noodzakelijkheid dat jong en oud werd onderwezen in de leer der zaligheid. Daartoe heeft hij Ursinus en Olevianus opdracht gegeven dat door hen samen een Catechismus zou worden geschreven. En deze twee hoogleraren, die beiden nog zeer jong waren, (om precies te zijn achtentwintig en zesentwintig jaren), hebben aan de opdracht van Frederik de derde voldaan; en zo is dan „onze" Heidelbergse Catechismus ontstaan. Ursinus en Olevianus, beiden door de Geest Gods geleid, beiden met een diep inzicht in Gods Woord en waarheid, hebben dat leerboek opgesteld, helder en zuiver als kristal, en zo Schriftuurlijk, dat het altijd een wonder blijven zal. In vragen en antwoorden, honderd negenentwintig bij elkaar, werden alle grondstukken der waarheid, duidelijk en klaar, door de opstellers in twee-en-vijftig zondagen beschreven, en tegelijk ook Rome's dwaalleer een vreselijke slag gegeven. In de ruim vier eeuwen die sindsdien voorbij zyn gegaan, heeft de Catechismus onder Gods zegen zyn werk gedaan. Het is niet alleen een leerboek, in vele landen geprezen; het mag voor de ware Christen ook een troostboek wezen. Het behandelt de enige ware troost in leven en in sterven; ho\e doemelingen toch Gods gunst weer kunnen verwerven; hoe met behoud van Gods eer en opluistering Zyner deugden hellewichten in Christus ingaan in eeuwige hemelse vreugde. Drie stukken zyn nodig gekend te worden, hier in de tijd, zal het wél met ons zijn voor die grote dag der eeuwigheid. Dus niet één stuk, en de andere twee min of meer overbodig; ook niet twee stukken; nee, drie stukken zijn ons allen nodig. De Catechismus noemt ze: Ellende, verlossing^ dankbaarheid; die drie stukken zijn nodig gekend te worden tot zaligheid. Men spreekt in onze tijd zo ontzettend gauw van een Christen; het is alsof Ursinus en Olevianus dat toen reeds wisten. Voor alle eeuwen hebben ze door Gods genade neergeschreven de stukken die nodig zijn gekend te worden, in dit leven; helder en klaar hebben ze in hun Catechismus neergelegd hoe men een Christen wordt in Christus, uit genade door recht; maar ook hoe men als een Christen in alles heeft te handelen, en alzo in waarheid christelijk zijn weg heeft te bewandelen. De ware Christen, uit de Catechismus getroost en versterkt, waardere wat Ursinus en Olevianus destijds hebben uitgewerkt; maar bovenal eindige hy er mee in de God van hen beiden, die God, Die de God van al Zijn Volk is, van alle tyden. Die God mocht ons eens christelijk Nederland nog gedenken, en een terugkeer tot de leer van de Catechismus schenken; niet omdat in de Catechismus een bizondere leer wordt gehoord, nee, maar omdat dat de leer is van Gods onfeilbaar Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen