Just between friends

Het zal wel een verkoudheid zijn of zo; mijn hoofd lijkt vol met watten te zitten. Denken is een hele opgave en van doen komt ook niet zo veel. En terwijl ik met het hoofd in de handen zat te bepeinzen wat ik kon laten liggen en wat er echt vandddggedaan moest worden, schoot me ineens te binnen dat het een Terdege-maandag was! Gauw met een arm vol was naar beneden om gelijk achter het toetsenbord te gaan zitten. Laat ik nou na het vollopen van de wasmachine nergens die vuile was kunnen vinden. Het overkomt me vaak genoeg dat ik "onderweg" van de ene naar de andere kamer dingen achterlaat, maar een armvol was? Gelukkig zag ik eindelijk een vaatdoekje onder de lege wasmand uitsteken die ik boven op het vuile goed had gezet. Zo schiet je wel op... De meest gebruikte wasmachine is in Canada nog steeds de "toploader", een machine die de klep bovenop heeft en van binnen een ouderwets aandoende wringer heeft. Er kan beslist veel in, maar er is geen thermostaat die het koude water langzaam verwarmt of zelfs tot het kookpunt brengt. Ik vind dat vooral de witte was dan ook niet zo schoon wordt. Ubegrijpt hoe blij we zijn met weggooiluiers; geen competitie meer via de waslijn! Dan hébben we het even een stuk gemakkelijker dan onze (groot)moeders. Weggooiluiers, wasdrogers, afwasmachines en noem maar op. Toch hadden we het er pas nog over met een groepje moeders dat we evengoed nog tijd te kort komen. Ondanks alle moderne technologie is het levenstempo er niet rustiger op geworden. Integendeel Hoe komt dat toch ? Is het dat -we te veel hebben of dat we te veel willen doen ? Van buitenaf komt er ook zoveel op ons af. Het leven is zo jachtig iedereen is altijd m.aar druk, er is zo weinig tijd om ons te bezinnen. Dan zijn wij "thuismoeders" geloof ik nog het meest bevoorrecht in onze maatschappij. Het is voor ons eenvoudiger om tijd te vinden om tot onszelf in te keren en om ons met al onze vragen en moeiten tot onze Schepper te wenden. Maar het is dan ook aan ons om van ons huis een veilig warm christelijk thuis te maken, waar het goed toeven is en waar de huisgenoten tot rust kunnen komen. Nu voel ik me nog schuldig ook...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen