Stemmig

Woorden rollen van mijn lippen. Rijgen zich aaneen tot zinnen. Hoge tonen, lage tonen, hard en zacht. Psalm na psalm. A capella. De dirigent geeft de maat aan. „Het zong weer lekker”, zeggen we tegen elkaar, als we naar huis gaan.
Als ukje leerde ik het vers ‘Opent Uwen mond’ en ‘U alleen’. Op school moest ik elke maandag een psalmvers opzeggen.
Thuis was het de gewoonte om op zondagmiddag met het hele gezin psalmen te zingen. We waren met zestien personen. Om beurten gaven we een vers op. Vervolgens werd ik lid van de psalmzangvereniging in ons dorp. Deze vereniging is opgericht om de psalmzang in de gemeente te bevorderen. Het werkt.
Door het vele zingen ken ik aardig wat versjes uit mijn hoofd. Dat heeft voordelen. Het psalmboek kan dicht blijven. Heb ik een goed humeur, de lofliederen komen vanzelf. Ik hoef er niet eens bij na te denken.
Er zijn ook nadelen. Thuisgekomen, na een avond zingen, kom ik regelmatig tot de conclusie dat ik heerlijk heb gezongen, maar niet meer weet wat ik gezongen heb. De psalmen weet ik nog te noemen, maar de woorden..., de betekenis...
Ik zing te weinig bewust. Laat de betekenis te weinig doordringen. Meelezen in het psalmboek verandert al veel, maar ook dan lees en zing ik de woorden vaak gedachteloos. De gedachten zijn elders.
Ik zal bewust moeten worden van wat ik zing. Dan rollen de woorden niet alleen meer van de lippen, maar komen ze ook uit het hart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen